Επεσε το Σάββατο η αυλαία του 29ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΟΔΗΓΗΤΗ στη Θεσσαλονίκη, ύστερα από ένα πετυχημένο και γεμάτο ζωντάνια τριήμερο εκδηλώσεων. Κεντρικός ομιλητής την τελευταία μέρα του Φεστιβάλ ήταν ο Χρ. Κόφφας, γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Το βράδυ του Σαββάτου το πανεπιστημιακό γυμναστήριο του ΑΠΘ αποδείχτηκε μικρό για τον νεαρό κόσμο που πλημμύρισε το Φεστιβάλ και με αμείωτο ενδιαφέρον συμμετείχε στο πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα που κορυφώθηκε με τη μεγάλη συναυλία του Β. Παπακωνσταντίνου.

Απ' άκρη σ' άκρη, νέοι και νέες που συντρόφεψαν όλη την προηγούμενη χρονιά την ΚΝΕ στους αγώνες της, ήταν εκεί. Μαθητές και φοιτητές, νέοι εργαζόμενοι, αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας οπαδοί και φίλοι του Κόμματος, παλαίμαχοι σύντροφοι, σ' ένα μοναδικό αντάμωμα της νέας γενιάς με τη ζωντανή ιστορία των αγώνων που έγιναν και θα ακολουθήσουν. Μέχρι να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του, «να πάρει πίσω το μέλλον που του κλέβουνε και του ανήκει», όπως έγραφε και το τεράστιο γιγαντοπανό που τα μέλη της ΚΝΕ «σήκωσαν» στην πρόσοψη του Γυμναστηρίου.

Στην ομιλία του ο Χρ. Κόφφας κάλεσε τους νέους και τις νέες της ΚΝΕ, «τους ολυμπιονίκες των κοινωνικών αγώνων στους στίβους της ταξικής πάλης» να κρατήσουν ψηλά τα λάβαρα και να συνεχίσουν ταχύτερα, δυνατότερα για τα ψηλότερα. «Και τα ψηλότερα δεν είναι ο καπιταλισμός, δεν είναι το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, των ναρκωτικών, της υποκουλτούρας, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, των τρομονόμων και της υποταγής στη δύναμη της εξουσίας των ισχυρών. Είναι ο νέος κόσμος, ο Σοσιαλισμός».

«Ο καπιταλισμός δεν εξωραΐζεται, ανατρέπεται» τόνισε το στέλεχος του ΚΚΕ. «Αυτή είναι η δική μας γραμμή, που δοκιμάστηκε μέσα από τις συσπειρώσεις πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, ριζοσπαστικών κινήσεων, προσώπων, καταγράφτηκε στα ντοκουμέντα της "Δράση: Θεσσαλονίκη 2003" και εκφράστηκε στη μεγαλειώδη πορεία στη διάρκεια της συνόδου, ότι είναι πόλος ισχυρός. Αυτή η συσπείρωση, αυτών των δυνάμεων πρέπει να συνεχιστεί. Και μπορεί να βρει έκφραση στην επικείμενη εκλογική μάχη» κατέληξε ο Χρ. Κόφφας.

Η πλατεία της κεντρικής εξέδρας θύμιζε μελίσσι όταν λίγο αργότερα στη σκηνή ανέβηκε ο Β. Παπακωνσταντίνου, για να χαιρετίσει με τα τραγούδια του «τα παιδιά της ΚΝΕ που τα θέλουνε όλα», δίνοντας το σύνθημα για μια ανεπανάληπτη συναυλία. Για πάνω από δύο ώρες οι νέοι πάλλονταν στους σκοπούς παλιών και νέων τραγουδιών του Β. Παπακωνσταντίνου, που φρόντισε κλείνοντας να ανανεώσει το ραντεβού του με τη νεολαία, «στους δρόμους του αγώνα», προσθέτοντας με νόημα πως «αυτή τη φορά θα είναι μαζί μας και οι αναποφάσιστοι».

Στα περίπτερα και στους διαδρόμους του Φεστιβάλ, οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν. Οι δυσκολίες στο σχολείο και στη δουλιά, τα αναχώματα, το δικαίωμα στη ζωή που ασφυκτιά, το αβέβαιο μέλλον και η αναγκαιότητα του αγώνα, της οργανωμένης πάλης «για να πάρουν τα όνειρά μας εκδίκηση», η αναγκαιότητα να ενισχυθεί η ΚΝΕ. Εκατοντάδες νέοι έκαναν μέσα στο τριήμερο το βήμα, συμπλήρωσαν την κάρτα γνωριμίας και εντάχθηκαν στην ΚΝΕ, επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την αυξημένη δυναμική που το ΚΚΕ και η Κομμουνιστική Νεολαία αποκτά μέρα με τη μέρα στους νέους.

Ανάρπαστος έγινε φέτος και ο Οδηγητής, που είχε την τιμητική του στο κέντρο της πλατείας, με ένα περίπτερο - κέντρο της προσοχής για το νεαρόκοσμο που περιηγούνταν στο χώρο του Φεστιβάλ. Οι νεολαίοι επισκέπτες δεν παρέλειπαν να βάλουν και την υπογραφή τους κάτω από το κείμενο - διακήρυξη για την απλή αναλογική, το οποίο συγκέντρωσε πάνω από 1.000 υπογραφές κατά τη διάρκεια του τριημέρου.

Σημαντική παρουσία είχαν και οι ξένες αντιπροσωπείες, μόνιμα φιλοξενούμενες του Φεστιβάλ σαν μια έμπρακτη αναγνώριση της διεθνιστικής αλληλεγγύης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Κούρδοι και Παλαιστίνιοι, που αυτές τις μέρες ξαναβλέπουν το λαό και τους αγώνες τους «κλειδωμένους» για μια ακόμη φορά στο σκόπευτρο του ιμπεριαλισμού, συζήτησαν με τη νεολαία και μετέφεραν το μήνυμα της αντίστασης στη νέα ιμπεριαλιστική επίθεση του Ισραήλ.

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα έκλεισε στη λαϊκή εξέδρα, με τον Αγάθωνα να κρατάει το κέφι αμείωτο ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Κι όταν τα φώτα της κόκκινης πολιτείας έσβησαν, στην ώρα του απολογισμού, η ΚΝΕ μέτρησε το μπόι της και το βρήκε μεγαλύτερο: με νέους συντρόφους, νέους φίλους, μεγαλύτερη εμπειρία, αλλά κυρίως με την υπόσχεση της νεολαίας πως η χρονιά που έρχεται θα είναι ζεστή, στους καθημερινούς αγώνες και στην κάλπη, για να γίνει, με ισχυρό ΚΚΕ, η αμφισβήτησή της δύναμη αγώνα και ανατροπής.