Αν ο Κ. Σημίτης πιστεύει πως θα βρει εύκολα πολλούς στα χωριά να περιμένουν μ' ανοιχτό το στόμα, έτοιμοι να χάψουν τους «λωτούς» που τους πέταξε, θέλοντας να τους κάνει να ξεχάσουν τι «τράβηξαν» από την κυβέρνησή του και να πάνε, σε λίγο, να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ, είναι «μακριά νυχτωμένος». Και «πλανώνται πλάνην οικτράν» όσοι νομίζουν πως αρκούν μερικά ψίχουλα και λίγα φιλοδωρήματα για να άρουν, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, τη βαθιά απογοήτευση, τη μεγάλη δυσαρέσκεια, την οργή και την αγανάκτηση του αγροτικού κόσμου για την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη.
Το «πολιτικό κλίμα» στην ελληνική ύπαιθρο εξακολουθεί να είναι «πολύ ψυχρό» για το ΠΑΣΟΚ, καθώς τίποτα προς το καλύτερο για τους αγρότες και, γενικότερα, τους κατοίκους της ελληνικής περιφέρειας, δεν πρόκειται ν' αλλάξει στην πολιτική της κυβέρνησης.
Βεβαίως, τελευταία «σκάνε μύτη» στα καφενεία και ξαναεμφανίζονται στα τοπικά ΜΜΕ κάποια γνωστά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, προβάλλοντας τις προεκλογικές εξαγγελίες. Που όλο το προηγούμενο διάστημα το 'παιζαν «γκαβοί», «κουφοί» και «μουγκοί» και «λούφαζαν στ' απόσκια», μην τολμώντας να βγουν ανοιχτά και να υπερασπιστούν μια πολιτική, που ξεκληρίζει μαζικά τους μικρομεσαίους αγρότες και ενισχύει τους μεγαλοαγρότες και τους μεγαλεμπόρους.
Η επιχείρηση της κυβέρνησης να ξεγελάσει, με υποσχέσεις και με ψίχουλα, τους αγρότες, για να υφαρπάσει την ψήφο τους - οι «εκσυγχρονιστές» δε δίστασαν να ξαναϋποσχεθούν την εκτροπή του Αχελώου, ακολουθώντας την παράδοση που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με την οποία «εκλογές δε γίνονται χωρίς τον Αχελώο» - δε φαίνεται να πετυχαίνει ό,τι και όσα περίμεναν οι εμπνευστές της. Οι κάτοικοι της ελληνικής υπαίθρου αρνούνται να ξεπουλήσουν την ατομική και την πολιτική αξιοπρέπειά τους, «αντί πινακίου φακής».
Βεβαίως, οι μικρομεσαίοι αγρότες δε θα πουν «δε θέλουμε τα χρήματα που μας έταξε ο Σημίτης, γιατί είναι λίγα». Κι όχι μόνο γιατί ξέρουν πως ό,τι πάρουν θα είναι μια ελάχιστη προεκλογική επιστροφή από τα κλεμμένα της τετραετίας, αυτά που η κυβέρνηση Σημίτη αφαίρεσε, με την πολιτική της, από τις τσέπες τους. Αλλά κι επειδή γνωρίζουν καλά ότι, αν δεν έβγαιναν, συνεχώς τα τελευταία χρόνια, στους δρόμους του αγώνα κατά της αντιαγροτικής πολιτικής, δημιουργώντας το δυσμενές «πολιτικό κλίμα» για την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σημίτης δε θα τους έδινε ούτε δεκάρα τσακιστή!
Το γεγονός, όμως, ότι οι αγρότες δε λένε «όχι στα λίγα», δε σημαίνει καθόλου πως μπαίνουν στη λογική της διακονιάς και δεν αντιλαμβάνονται πως τίποτα δεν πρόκειται ν' αλλάξει στη ζωή τους με τα ψίχουλα που τους υπόσχονται. Ξέρουν οι ξωμάχοι ότι η ζωή στο χωριό θα πάει προς το καλύτερο:
- Αν τους επιτρέψουν να καλλιεργήσουν χωρίς στρεμματικούς περιορισμούς και παραγωγικές ποσοστώσεις και τους εξασφαλίσουν αγορές για τη διάθεση των προϊόντων τους
- Αν αυξηθούν οι τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων και μειωθεί το κόστος παραγωγής, για να διασφαλιστεί ένα καλό εισόδημα, με το οποίο θα μπορεί να ζει αξιοπρεπώς η αγροτική οικογένεια
- Αν οι αγροτικές συντάξεις φτάσουν στο ύψος της κατώτερης του ΙΚΑ και δε δίνονται υπό τύπον βοηθήματος, συνήθως προεκλογικού
- Αν αποκτήσουν παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα εγγενή προβλήματα που δημιουργεί στην ελληνική γεωργία ο μικρός και διάσπαρτος αγροτικός κλήρος
- Αν έχουν συμπαραστάτες επιστήμονες και ερευνητές και την αρωγή του κράτους κάθε φορά που τη χρειάζονται και, προπάντων, σε περιπτώσεις καταστροφών από φυσικά φαινόμενα
- Αν εξασφαλιστούν για τους ανθρώπους της υπαίθρου αναβαθμισμένες, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας κι «έρθει» στα χωριά ο πολιτισμός.
Γνωρίζουν, όμως, οι αγρότες πως για να γίνουν όλα αυτά - κι άλλα πολλά που είναι αναγκαία - πρέπει ν' αλλάξει η πολιτική που εφαρμόζεται. Και για ν' αλλάξει, επί της ουσίας, η εφαρμοζόμενη πολιτική απαιτείται να φύγουν από την εξουσία τα κόμματα που την πρεσβεύουν και τη διαχειρίζονται. Δηλονότι, απαιτείται να καταψηφιστεί το ΠΑΣΟΚ στις ερχόμενες εκλογές και, ταυτόχρονα, να μην επιτραπεί στη ΝΔ να έρθει στη θέση του για να συνεχίσει την ίδια αντιαγροτική-αντιλαϊκή πολιτική.
Εναλλακτική λύση υπάρχει: Είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ - και η εκλογική, βεβαίως - ώστε να διαμορφωθούν προϋποθέσεις για ριζοσπαστικές αλλαγές σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και ν' ανοίξει ο δρόμος για μια Λαϊκή Εξουσία, η οποία θα θέλει και θα μπορεί να εξυπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς και ν' αναπτύξει την αγροτική οικονομία προς όφελος του ελληνικού λαού.
Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ