Ενα βιβλίο γραμμένο με αγάπη, θαυμασμό αλλά και με αντικειμενικότητα επιχειρεί να καταγράψει την πολυτάραχη καλλιτεχνική πορεία του Στέλιου Καζαντζίδη. Μιλά για τη φωνή του, για το έργο του, τις συμπράξεις, τις επιδόσεις του, τι παύσεις του και τις αποχές του. Για τις άρνησή του να εμφανίζεται σε λαϊκά κέντρα, να γυρίζει βίντεο- κλιπ, τη δυσκολία που είχε στο να χαρίζει ένα χαμόγελο και την «παραγγελιά», στην οποία δεν υπέκυπτε. Αναφερόμαστε στο βιβλίο του Κώστα Μπαλαχούρη «Κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω: Η πορεία και τα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη» (εκδόσεις «Ατραπός»), που είναι αποτέλεσμα μιας πολύχρονης έρευνας και που στηρίζεται σε συνομιλίες που είχε ο συγγραφέας με τον ίδιο τον τραγουδιστή. Αλλά και με φίλους, συνεργάτες, δημιουργούς, μουσικούς, ερμηνευτές. Ο Κώστας Μπαλαχούρης δεν αγιοποιεί -πώς θα μπορούσε άλλωστε;- τον Στέλιο Καζαντζίδη. Προσπαθεί να απαντήσει στα ερωτήματα που θέτει, όχι μόνον ο ίδιος, αλλά και ο πολύς κόσμος, με λίγα λόγια επιχειρεί να κατανοήσει το μουσικό αυτό φαινόμενο. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε: Ακόμη και όσοι από εμάς δεν είναι θιασώτες της λαϊκής μουσικής, ακόμη και όταν ο άνθρωπος Καζαντζίδης, σε άτυχες στιγμές της ζωής του, μας απογοήτευσε, εντούτοις, δεν υπάρχει κανείς που δε συγκινείται από αυτή την εξαιρετική, τη γνήσια λαϊκή, τη μοναδική θα λέγαμε φωνή. Μια φωνή που θα υπάρχει ακόμη και όταν εμείς δε θα υπάρχουμε.