Στη μνήμη του αλησμόνητου και αγαπημένου μας αδελφού και θείου ΧΡΗΣΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ, αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, προσφέρουμε στο Παράρτημα Κοκκινιάς της ΠΕΑΕΑ 200 ευρώ.

Τα αδέρφια, τα ανίψια του

* * *

Φωτ.2

Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΝΙΤΑΡΑΣ από το Μαλανδρίνο Φωκίδας, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μαχητής του ΔΣΕ, πιάστηκε στο τέλος του εμφύλιου και σύρθηκε για πολλά χρόνια στις φυλακές και τα στρατόπεδα εξορίας.

Στα «πανεπιστήμια» αυτά, όπως τα χαρακτήριζαν οι παρακρατικοί, υπέστη πολλά ατομικά και ομαδικά βασανιστήρια, ταπεινώσεις και εξευτελισμούς.

Κράτησε περήφανη στάση και όταν τελείωσαν οι περιπέτειες, εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Παραρτήματος Βύρωνα της ΠΕΑΕΑ.

Στη ζωή του αγωνίστηκε για μια ανεξάρτητη Ελλάδα, για τα ιδανικά του σοσιαλισμού, ως μέλος του ΚΚΕ.

Η γυναίκα του ΣΟΦΙΑ ΜΑΝΙΤΑΡΑ, στάθηκε δίπλα του σε όλες τις δύσκολες στιγμές, γι' αυτό και πέρασε πολλά χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Εμεινε όμως αλύγιστη, πιστή στα ιδανικά του σοσιαλισμού.

Στη μνήμη των αξέχαστων γονιών μας προσφέρουμε: Στην ΚΟΒ Εμποροϋπαλλήλων Βύρωνα 100 ευρώ, στο «Ριζοσπάστη» 50 ευρώ και στο περιοδικό της ΠΕΑΕΑ 50 ευρώ.

Δημήτρης, Θανάσης, Ελένη και Κατίνα

* * *

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΠΟΥΝΤΙΔΗΣ γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας το 1915. Η γυναίκα του ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΠΟΥΝΤΙΔΟΥ, το γένος Ζαχαροπούλου, γεννήθηκε το 1920 και αυτή στα Φάρασα. Με τη Μικρασιατική καταστροφή ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν στον προσφυγικό συνοικισμό του Μοσχάτου. Εκεί έζησαν τις κακουχίες και τις αρρώστιες της προσφυγιάς, αλλά κατόρθωσαν να επιβιώσουν. Από μικρά παιδιά αναγκάστηκαν να δουλεύουν μαζί με τους γονείς τους στην αρχή στα χωράφια και αργότερα στα εργοστάσια. Γρήγορα συνειδητοποίησαν την εκμετάλλευση και την αδικία και εντάχθηκαν στους αγώνες των εργατών εκείνης της εποχής. Ο Παύλος ως βιομηχανικός εργάτης στο κλωστοϋφαντουργείο του Τοζακόγλου, συνδέθηκε με το ΚΚΕ και έγινε μέλος του. Πολέμησε ενάντια στους επιδρομείς το 1940-41 και στην Κατοχή ήταν αντάρτης του ΕΛΑΣ στην Εύβοια.

Η Ευφροσύνη Πουντίδου ήταν ΕΠΟΝίτισσα στην Κατοχή και μέλος της Εθνικής Αλληλεγγύης. Το ίδιο διάστημα έγινε και αυτή μέλος του ΚΚΕ.

Ο Παύλος Πουντίδης έφυγε από τη ζωή το 1982 και η Ευφροσύνη Πουντίδου το 1982. Αφησαν παρακαταθήκη στα παιδιά, στα εγγόνια και τα δισέγγονά τους, τον αγώνα για τα ιδανικά της ειρήνης, της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού.

Στη μνήμη τους προσφέρω 20 ευρώ στο «Ριζοσπάστη».

Ι.Π.