Το δικαίωμα στην ολόπλευρη μόρφωση, στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, σ' όλες της τις βαθμίδες, είναι άρρηκτα δεμένο με το δικαίωμα στη σταθερή δουλιά, στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγειονομική περίθαλψη, είναι συνώνυμα με το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, στη ζωή. Αυτό το νήμα που συνδέει μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές με τους εργαζόμενους νέους και την εργατική τάξη, ξετυλίγεται στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ στο χώρο που είναι αφιερωμένος στην ενότητα «Παιδεία - Εργασία». Εκεί φαίνεται καθαρά ότι το σύνθημα «Μαθητές - εργατιά, μια φωνή και μια γροθιά», είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρο, σήμερα που τα προβλήματά τους είναι πραγματικά κοινά, που τα δικαιώματά τους βάλλονται από την ίδια ακριβώς πολιτική.

Ο επισκέπτης, διασχίζοντας το χώρο «Παιδείας - Εργασίας» στο Φεστιβάλ, «πέφτει» πάνω στην «Οδύσσεια του μαθητή», που στενάζει ανάμεσα στο φροντιστήριο και το σχολείο που τον εξοντώνει, τον απωθεί από την αγάπη για τη γνώση. Στο χώρο των μαθητών έχει στηθεί μια «σχολική αίθουσα», όπου κάθε απόγευμα, μικροί και μεγάλοι «μαθητές», μπορούν να παρακολουθήσουν από τα θρανία της ένα διαφορετικό μάθημα, το «μάθημα εκτός έδρας», χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς που μπαίνουν μέσα από τα σχολικά βιβλία.

Παρακάτω, οι μαθητές... μεγαλώνουν, γίνονται νέοι σπουδαστές, καταρτιζόμενοι και εργαζόμενοι. Σ' αυτή τη μεριά, οι επισκέπτες του Φεστιβάλ, συναντούν νέους εργαζόμενους στους τομείς της υγείας, των υπηρεσιών, της βιομηχανίας, νέους εμποροϋπάλληλους, οικοδόμους, εργαζόμενους στο μέταλλο, τον επισιτισμό κτλ. Τα προβλήματα πολλά και γνωστά: Δουλιά χωρίς ωράριο, χωρίς ασφάλιση, με το φόβο της απόλυσης, το βραχνά της ανεργίας να τους κυνηγάει σε κάθε τους βήμα. Η δύναμή τους μία: «Να οργανωθούν στα σωματεία τους», να παλέψουν μαζί με τους συναδέλφους τους, να γίνουν μια γροθιά κι η φωνή τους να ακουστεί πιο δυνατά. Κι είναι αρκετοί οι νέοι που αυτές τις δυο μέρες συμπλήρωσαν τις σχετικές αιτήσεις κι εντάχτηκαν στα σωματεία τους.

Στον ίδιο χώρο, μπορεί κανείς να «χαζέψει» το «σκιάχτρο» των δημοκρατικών δικαιωμάτων, που καταπατούνται βάναυσα στους χώρους δουλιάς και τα «προσωποποιημένα φρούτα του εκσυγχρονισμού», στα οποία η ΚΝΕ έχει κηρύξει διαρκές μποϊκοτάζ. Ακόμα, μια σκηνή με φόντο ένα εργοστάσιο, όπου παρουσιάζονται μικρές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.

Προχωρώντας, συναντά το Στέκι των φοιτητών και ενημερώνεται για το... «θεατρικό έργο» με τίτλο «Η διάλυση της ανώτατης εκπαίδευσης». Συναντά την Πανσπουδαστική, που καλεί στον αγώνα για πτυχίο με αξία, για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, χωρίς διαχωρισμούς σε δήθεν «ανωτατοποιημένα» ΤΕΙ και ΑΕΙ - «ανταποδοτικές επιχειρήσεις».

Και λίγο πριν βγει κανείς από το χώρο της εργασίας, υπάρχει η έκπληξη: Κοινότητες μεταναστών (από Τουρκία, Ιράκ, Φιλιππίνες, Μπαγκλαντές κ.α.) έχουν συνθέσει στα περίπτερά τους μια πανδαισία χρωμάτων, ήχων, οσμών και... γεύσεων. Παρουσιάζουν είδη λαϊκής τέχνης και την παραδοσιακή κουζίνα από τις χώρες τους, ζυμώνουν κιόλας! Η παρουσία τους στο χώρο, βέβαια, είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς όλοι οι ξένοι εργάτες αποτελούν μέρος της εργατικής τάξης της χώρας μας, έχουν τη θέση τους στους αγώνες.