Ηδη από το Γυμνάσιο εξωραΐζονται και διαφημίζονται στη συνείδηση των μαθητών τα Τεχνικά Επαγγελματικά Εκπαιδευτήρια (ΤΕΕ) με συχνές επισκέψεις σ' αυτά και με την εφαρμογή του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Η παράλληλη φημολογία για τις δυσκολίες των εξετάσεων και το κόστος φοίτησης στο Ενιαίο Λύκειο προετοιμάζει μεθοδικά την εγκληματική επιλογή για την ένταξη στο μαζικό σχολείο του μέλλοντος που φτιάχνουν στα μέτρα τους και όπως θέλουν, μέσα από τους χώρους της πρόχειρης και φτηνής κατάρτισης των ΤΕΕ. Ο εκπαιδευτικός μηχανισμός γίνεται πια από τη γυμνασιακή- υποχρεωτική «βαθμίδα» πιο επιλεκτικός, πιο ασφυκτικά ταξικός για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων, που πρέπει να προσαρμοστούν στο σύγχρονο σύστημα υποαπασχόλησης-ανεργίας, χωρίς να προλαβαίνουν να ολοκληρώσουν βιολογικά και ψυχοδιανοητικά την προσωπικότητά τους, χωρίς να μπορούν και να κρατήσουν την άκρη του νήματος της ύπαρξης και της ζωής τους.

Τα ΤΕΕ του χάους, πολυάριθμα και πολυδύναμα, ανοίγουν τις πύλες τους με τις ευλογίες του νόμου 2640/98. Μια και μόνο επίσκεψη και προσεκτική διεισδυτική ματιά σε αυτά διαπιστώνει τη μαζοποίηση και τον ταξικό κοινωνικό δαρβινισμό που πραγματοποιείται. Αναλυτικά προγράμματα διαρκώς μεταβαλλόμενα, ωρολόγια προγράμματα που δεν υλοποιούνται, αναρτημένα μονάχα στους τοίχους των γραφείων. Ανύπαρκτα εργαστήρια ή χώροι εργαστηριακοί που υπολειτουργούν, απουσιολόγια σχίζονται γιατί όσοι φοιτούν έχουν ήδη από το πρώτο δίμηνο απορριφθεί από απουσίες. Φωτοτυπίες μαζί με κάποια βιβλία Λυκείου ή άλλα παλιά από το Ευγενίδειο Ιδρυμα και πρώην Τεχνικές Επαγγελματικές Σχολές, CD-ROM και καρικατούρες που στοιβάζονται σε διαδρόμους και βρώμικες αίθουσες. Η προσπάθεια διδασκαλίας της Γλώσσας και της Ιστορίας στα ΤΕΕ αγγίζει τα όρια του ιλαροτραγικού μέσα στην κυριαρχία της γενικευμένης αμάθειας και αμορφωσιάς. Οι εκπαιδευτικοί στα πρόθυρα της νευρικής κατάρρευσης προσπαθούν απεγνωσμένα να μεταδώσουν την προχειρότητα της άγνοιας σε παιδιά λειτουργικά αναλφάβητα και ανιστόρητα, που πρέπει να αναπαράγουν την τάξη τους εργατική, ή φτωχομεσαία αγροτική με χειρότερους όρους. Ειδικότητες ανειδίκευτες σε χώρους ακατάλληλους και ανύπαρκτους, δήθεν ψυκτικοί, υδραυλικοί, ηλεκτρονικοί, μακετίστες, μηχανικοί αυτοκινήτων, στελέχη διοίκησης και ο φαύλος κύκλος κλείνει ακριβώς εκεί που ανοίγει. Τα παιδιά, άβουλα και αποπροσανατολισμένα, αδυνατούν να φτάσουν εύκολα στο Β΄ Κύκλο, που χορηγεί απλά ένα πιστοποιητικό παρακολούθησης κάποιας κατάρτισης, χωρίς αντίκρισμα. Μετά την ανεπαρκή, ταχύρυθμη και διαρκώς μεταλλασσόμενη επαγγελματική κατάρτιση για το τίποτα, ελάχιστοι μπορούν με εξετάσεις να βρουν μια θέση στα ΤΕΙ της «ανωτατοποιημένης» υποβάθμισης. Συγκεκριμένα, από τους 26.675 μαθητές που πέρσι φοιτούσαν στο Β΄ Κύκλο των ΤΕΕ, μόνο οι μισοί (14.710) προσήλθαν στις εξετάσεις και απ' αυτούς μόλις το 10% (2.721 μαθητές) κατόρθωσε να πιάσει τη βάση, ενώ οι διατιθέμενες θέσεις ήταν 3.500. Οπως είναι φανερό, η αναγκαιότητα η τεχνική εκπαίδευση να έχει ως θεμέλιό της τη γενική εκπαίδευση, δεν εκπληρώνεται. Οι μαθητές των ΤΕΕ διαμορφώνουν τη συνείδηση ενός κατώτερου κοινωνικού πλάσματος, εσωτερικεύουν ανικανότητες που δεν έχουν και ετοιμάζονται να αποδεχτούν τη μελλοντική υποταγή τους στην υπερεκμετάλλευση σαν κάτι το φυσικό και το νόμιμο. Για την εξασφάλιση μάλιστα του πολυπόθητου πιστοποιητικού, συχνά παρακινούνται να αναλώνουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις στο να βάφουν το σχολείο ή να αναλαμβάνουν το ρόλο του κλητήρα, προκειμένου να απαλλαγούν από περιττές απουσίες και να κερδίσουν καλούς βαθμούς.

Οπως είναι ορατό, η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεπεράσει την εκπαιδευτική κρίση μέσα από την όξυνσή της. Κι αυτό, γιατί η εκπαίδευση είναι πια κεντρικό πολιτικό ζήτημα για την επιβίωση και κυριαρχία του συστήματος. Εδώ παρατηρούμε εύκολα μιαν αντίφαση, ότι και μέσα από ένα κρισιακό εκπαιδευτικό μηχανισμό, το κεφαλαιοκρατικό συμφέρον προσπαθεί να τροποποιήσει τους όρους και τις συνθήκες διεξαγωγής της πολιτικής πάλης προς όφελός του, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούνται νέες δυνατότητες για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της να συνειδητοποιήσουν την ταξική λειτουργία της εκπαίδευσης και να υιοθετήσουν το αίτημα για ενιαίο δωδεκάχρονο, δημόσιο και δωρεάν σχολείο βασικής μόρφωσης, που αποτελεί το αναγκαίο προαπαιτούμενο για μια αναβαθμισμένη Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση. Αίτημα που πρέπει να κατέχει ξεχωριστή θέση στο ενιαίο παλλαϊκό μέτωπο πάλης για ριζικές αλλαγές στην Παιδεία, στην εργασία, στην κοινωνία. Μια τέτοια κατεύθυνση, άλλωστε, είναι όρος για τον ταξικό προσδιορισμό της νεολαίας και την ενίσχυση της πολιτικής παρέμβασής της στους χώρους της εκπαίδευσης, που ασφυκτιούν κάτω από τη σιδερένια φτέρνα της «μεταρρύθμισης».