Το διαχρονικό μαχητικό «παρών» του «Ριζοσπάστη» στα μπλόκα κάνει τους αγρότες να υποδέχονται την εφημερίδα σαν τον «φυσικό τους σύμμαχο». Και αυτό γιατί, όπως λένε, τους είναι χρήσιμος αυτές τις κρίσιμες ημέρες που βρίσκονται μέσα στη μάχη. Χρήσιμος γιατί προβάλλει αναλλοίωτο το μεγαλείο του αγώνα τους όπως και τα αιτήματά του. Γιατί σε αυτόν βλέπουν τον ίδιο τους τον εαυτό, βρίσκουν απαντήσεις στην άθλια επιχείρηση της κυβέρνησης και κάθε «πρόθυμου» να τους «βάλει στο χέρι». Βρίσκουν έκφραση της οργής που νιώθουν πιο έντονα από κάθε άλλη χρονιά.
Βρίσκουν όμως και απάντηση στο ποια προοπτική μπορεί να τους απαλλάξει οριστικά από το βάσανο της επιβίωσης στο «χείλος του γκρεμού» και ας μην συμφωνούν απόλυτα μαζί της.
Στο κρύο, στις φωτιές, πριν τις συνελεύσεις ο «Ριζοσπάστης» στα χέρια των αγροτών στο μπλόκο γίνεται αφορμή για δράση αλλά και για βαθύτερη συζήτηση. Κοντοστέκονται, τον ξεφυλλίζουν, άλλοι βιαστικά άλλοι με περισσότερη προσοχή. «Εδώ γράφονται αυτά που λέμε εμείς», λένε αρκετοί. «Μην είσαι προκατειλημμένος, πάρε να διαβάσεις για να καταλάβεις γιατί έφτασες στο σημείο να θάψεις τα ζώα σου», η προτροπή ενός μεγαλύτερου αγρότη σε έναν νεότερο απεγνωσμένο κτηνοτρόφο που πείθεται να ρίξει μια ματιά στο φύλλο. «Εδώ θα μάθεις, ποιος φταίει, ποιος είναι ο αντίπαλός μας», επιμένει ο άλλος...
«Η εφημερίδα τα λέει σωστά για τον αγώνα μας», «μην μου δίνεις ρέστα, κράτησέ τα για το Κόμμα που παλεύει για το συμφέρον όλων». «Να συνεχίσετε να τα γράφετε έτσι», είναι μόνο μερικά από τα λόγια που ακούμε στην προσπάθειά μας να συμβάλλουμε στη διακίνηση της εφημερίδας μέσα στον σκληρό και αναγκαίο αγώνα των αγροτών. Οταν η εφημερίδα μας φτάνει στον «προορισμό» της και αξιοποιείται γινόμαστε λίγο πιο σίγουροι για τον αναντικατάστατο ρόλο της και πιο αποφασισμένοι να συνεχίζουμε...