«Θέλει αγάπη και δουλειά, γνώση και αγώνα, γίνε η εξαίρεση που σβήνει τον κανόνα!». Με σύνθημα εμπνευσμένο από τους στίχους του συγκροτήματος «Κοινοί Θνητοί» έγινε η συγκέντρωση - συναυλία της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ το βράδυ της Παρασκευής στην Καισαριανή, στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ, κορυφώνοντας τις πλούσιες δράσεις διάδοσης των κομμουνιστικών ιδεών τις οποίες ξεδίπλωσε η Οργάνωση το προηγούμενο διάστημα.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.

Επίσης ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, ο Θοδωρής Κωτσαντής, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, ο δήμαρχος Καισαριανής Ηλίας Σταμέλος κ.ά.

Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Βαγγέλης Μαγνήσαλης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της ΟΠ Αττικής, και τόνισε μεταξύ άλλων ότι «σήμερα χτίζουμε μια ανυπότακτη στάση ζωής που εμπνέει. (...) Κόντρα στην αντίληψη που καλλιεργεί το σύστημα για μια δήθεν ήρεμη ζωούλα, χωρίς έγνοιες, που μετριέται σε σκόρπιες, εφήμερες εμπειρίες. Μια ζωή που δεν τη ζεις, αλλά την καταναλώνεις, και τελικά χάνεις την ουσιαστική ευτυχία, τις μεγάλες συγκινήσεις που κρύβονται στον συλλογικό αγώνα, που κάνει τη ζωή πιο γεμάτη και απολαυστική.

Μπορεί να είμαστε μια γενιά που μεγαλώνει μέσα σε συνθήκες αντεπανάστασης, όμως έχουμε περισσότερα όπλα στη φαρέτρα μας, όπως το επιστημονικά επεξεργασμένο, επαναστατικό Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Αλλά και πολλές περισσότερες αποδείξεις ότι ο δρόμος που βαδίζουμε είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος. Σήμερα, που φαινομενικά τα πάντα είναι πιο ατομικά, στην πραγματικότητα η ζωή του καθενός δένεται ακόμα περισσότερο με την προοπτική της ταξικής πάλης.

Γι' αυτό, δεν χάνουμε από το μυαλό και την καρδιά μας το κόκκινο νήμα που συνδέει την καθημερινή μας δράση με τον σκοπό μας. Αυτό το νήμα που κάνει κάθε πράξη μας επαναστατική, γιατί βάζει ένα μικρό λιθαράκι στη μεγάλη υπόθεσή μας» (αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία του Β. Μαγνήσαλη δημοσιεύτηκαν στο σαββατοκυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας).

Και έπειτα ο κόσμος όλος δόθηκε στη μουσική...

Στο πλευρό των εργατών, των αγωνιζόμενων αγροτών, των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, των μαθητών, όλων όσοι δίνουν μάχες ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου, δήλωσαν ανεβαίνοντας στη σκηνή οι «Υπεραστικοί», γιατί «ο αγώνας τους είναι αγώνας όλου του ελληνικού λαού», όπως είπαν και τραγούδησαν για όλους αυτούς, «για να γίνουν τα ξεχωριστά ρυάκια χείμαρρος κόκκινος, που θα ανοίξει τον δρόμο για έναν άλλο κόσμο».

Σε αυτό το πνεύμα κινήθηκαν και οι επιλογές των τραγουδιών τους, με τον καθαρά πολιτικό στίχο τους. Με κεφίγιες και παλαιστινιακές σημαίες πάνω στη σκηνή, αφού ερμήνευσαν το τραγούδι τους, «Σπλάχνο της Λευτεριάς», για τον λαό της Παλαιστίνης, υπό τους χτύπους των τυμπάνων έδωσαν το έναυσμα να συντονιστούν όλες οι φωνές του κοινού στο σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» και έπειτα τραγούδησαν «Αρνιέμαι». Δεν έλειψαν βέβαια και οι αναφορές σε τραγούδια για τον αγώνα των αγροτών, αλλά και ένα από τα γνωστότερα τραγούδια τους, «Του Αδόλφου τα εγγόνια».

«Αλάνια καλησπέρα, τι κάνετε, καλά; Για πείτε, τελικά όλα εντάξει; Βρήκατε καμιά θέση να κοιτάτε από ψηλά; Σας έδωσε η ζωή όσα σας είχε τάξει;» ...ήταν η έναρξη των «Κοινών Θνητών», που πήραν τη θέση τους στη σκηνή αμέσως μετά και καλωσόρισαν τους νέους και τις νέες στη Νήαρ Ηστ με το τραγούδι τους «Αλάνι», που προτρέπει «να ονειρεύεστε μόνο όταν δεν κοιμάστε»! Εχοντας χτίσει μια σταθερή σχέση με το κοινό τους, οι «Κοινοί Θνητοί» συναντούσαν στη συναυλία της Παρασκευής νέους και παιδιά που φορούσαν μπλούζες με το λογότυπο του συγκροτήματος και τους επιφύλαξαν θερμή υποδοχή.

Αντίστοιχα, το συγκρότημα αντάμειψε τον κόσμο με τα πιο γνωστά τραγούδια του, τραγούδια για «παιδιά που δεν κάθονται καλά», τραγούδια που έγιναν ύμνοι και συγκλονίζουν, όπως το «Θ' αργήσω απόψε» για το έγκλημα των Τεμπών, τραγούδια που - όπως και αυτό που έδωσε τον τίτλο στην εκδήλωση της Παρασκευής - γίνονται συνθήματα για τη νεολαία που αμφισβητεί. Και όλοι ένωσαν τις φωνές τους στα ρεφρέν: «Σ' αυτήν τη μηχανή, του κόσμου οι λαοί αντί για λάδι καίνε ανθρώπου αίμα / Μα αλλάζουν οι καιροί, και θα 'ρθει κι η στιγμή, κι ο δούλος θα είναι αυτός που βάζει στέμμα...».