Ηταν μια βραδιά αντάξια του Μίκη. Μια συναυλία που θα μείνει αξέχαστη στο μεγάλο πλήθος που την παρακολούθησε. Οι σπουδαίοι ερμηνευτές Δώρος Δημοσθένους, Παντελής Θαλασσινός, Παναγιώτης Καραδημήτρης, «Κοινοί Θνητοί», Κορίνα Λεγάκη, Σαββέρια Μαργιολά, Δημήτρης Μπάσης, Νατάσσα Μποφίλιου, Αγγελική Τουμπανάκη, Μάρθα Φριντζήλα, ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου και η Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» απέδωσαν με εξαιρετικό τρόπο τραγούδια αγαπημένα, τραγούδια πολυτραγουδισμένα, τραγούδια δεμένα με τα όνειρα του λαού μας, τραγούδια εμπνευσμένα από τις μεγάλες στιγμές των αγώνων των λαών όλου του κόσμου.

Λόγια μεγάλων ποιητών, που ο Μίκης μέσα από τη μελοποίησή του κατάφερε να τα ξεκλειδώσει από τις «βαριές βιβλιοθήκες» και να τα βάλει στο στόμα του λαού, εκεί που πονά, που δουλεύει, που τραγουδά, που ζει...

Η συναυλία ξεκίνησε με τους «Κοινούς Θνητούς» να ερμηνεύουν μοναδικά με τη δική τους ενορχηστρωτική ματιά τα «Θάλασσες μας ζώνουν», «Ο αδερφός τον αδερφό» και «Το σφαγείο». Εικόνες του Μίκη εξόριστου στην Ικαρία, στη Μακρόνησο και στη Ζάτουνα γεμίζουν την οθόνη. Και το τραγούδι γίνεται βέβαιο... «Σαν χτυπάει ο λαός μας σειέται γη στεριά».

Αμέσως μετά η σκυτάλη δόθηκε στον Παντελή Θαλασσινό για την «Επιστολή», το τραγούδι που έγραψε ο Μίκης στα χρόνια της δικτατορίας και δάνεισε και τον τίτλο στις μεγάλες συναυλίες που διοργάνωσε το Κόμμα για να τιμήσει τον συνθέτη, «Κοντά σας όλη μου η ζωή...». Ενω έγινε μια φωνή με τον κόσμο ερμηνεύοντας τον «Ωρωπό» και την «Αρνηση».

Με υποδειγματική ερμηνεία ο Δώρος Δημοσθένους συνεπήρε όσους παρευρέθηκαν τραγουδώντας το «Σ' αυτή τη γειτονιά», αλλά και το «Βραδιάζει».

Η Σαββέρια Μαργιολά και η Αγγελική Τουμπανάκη με τις δυναμικές ερμηνείες τους ταξίδεψαν το κοινό στην ποίηση του Λόρκα, «Παντέρμη» και «Αντόνιο Τόρες Χερεδια». Ιδιαίτερη στιγμή της συναυλίας ήταν όταν τραγούδησε «Το γελαστό παιδί» η Αγγελική Τουμπανάκη, η οποία κατάφερε να ξεσηκώσει ολόκληρο το στάδιο.

«Ο Μίκης λάτρευε τον αδελφό του τον Γιάννη, έναν εξαιρετικό ποιητή, που τα ποιήματά του τα έκρυβε, ο Μίκης όμως τα βρήκε. Θα σας παίξουμε δύο από αυτά τα αριστουργήματα και το δεύτερο θα μας επιτρέψετε να το παίξουμε στην εκδοχή που ηχογραφήθηκε με τη συμμετοχή της Εντίθ Πιάφ», ανέφερε ο Γιώργος Ανδρέου και συνόδευσε με το πιάνο την Κορίνα Λεγάκη, η οποία ερμήνευσε δύο από τα ωραιότερα λυρικά τραγούδια του Μίκη, τη «Φαίδρα» και την «Ομορφη Πόλη».

Η Μάρθα Φριντζήλα ερμήνευσε μοναδικά το «Δρόμοι παλιοί», ενώ συγκλονιστική ήταν η στιγμή όταν, φορώντας στους ώμους της την παλαιστινιακή κεφίγια, ερμήνευσε το «Ηταν κάποτε δυο φίλοι», η μελωδία του οποίου προορίζεται να αποτελέσει τον εθνικό ύμνο της ελεύθερης Παλαιστίνης. Μια τεράστια παλαιστινιακή σημαία ξεδιπλώθηκε σε μια πλευρά του σταδίου, ενώ οι αναμμένοι φακοί των κινητών δημιούργησαν μία από τις πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας.

Από τη μεγάλη συναυλία στη Θεσσαλονίκη δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα τραγούδια - ύμνοι της εργατικής τάξης και του αγώνα της για «να καταχτήσει τη γης την οικουμένη». Ετσι, ο Παναγιώτης Καραδημήτρης μετά το «Οταν σφίγγουν το χέρι» ερμήνευσε τη «Μέρα Μαγιού» από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, και ακολούθησε η Νατάσσα Μποφίλιου με το «Βασίλεψες αστέρι μου» από τον ίδιο κύκλο. Η αγαπημένη ερμηνεύτρια δεν παρέλειψε να δώσει από σκηνής «συγχαρητήρια στο ΚΚΕ που πήρε για ακόμη μια φορά την πρωτοβουλία γι' αυτήν τη συγκλονιστική συναυλία», ενώ κατάφερε να δημιουργήσει μια μοναδική ατμόσφαιρα ερμηνεύοντας το «Της αγάπης αίματα».

Καθώς συνεχιζόταν η συναυλία, ένα στάδιο όρθιο κυριολεκτικά τραγουδούσε «Θα σημάνουν οι καμπάνες» μαζί με τον Δημήτρη Μπάση, και το χειροκρότημα του κοινού συνόδευε τη μουσική, γιατί «Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας».

Και η βραδιά ολοκληρώθηκε με όλους τους τραγουδιστές πάνω στη σκηνή, κλείνοντας μοναδικά μια συναυλία που προσέφερε ανάταση, αισιοδοξία και κουράγιο για τους μεγάλους αγώνες που έχουμε μπροστά μας...