Τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι, στην Εθνική Λυρική Σκηνή, το μεγαλύτερο κρατικό θέατρο της χώρας, ειδικότερα από τη χρονική στιγμή της μετάβασης στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» μετέφερε το Σωματείο Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής στον υφυπουργό Πολιτισμού, με τον οποίο είχαν πρόσφατα συνάντηση.

Αντίστοιχα, με επιστολή τους στη διοίκηση και στον καλλιτεχνικό διευθυντή της ΕΛΣ θέτουν τα φλέγοντα ζητήματα που αντιμετωπίζουν.

Το πρώτο ζήτημα που θίγουν είναι η κατάσταση του μπαλέτου, του μοναδικού κρατικού συνόλου μπαλέτου της χώρας μας, που έχει οδηγηθεί σε αδιέξοδο. «Κύρια η ευθύνη των κυβερνήσεων που έφεραν αλλαγές στο συνταξιοδοτικό τους με άνοδο των ορίων συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια!!! Συγχρόνως, η νέα γενιά χορευτών, που απαιτούνται για την ανανέωση του μπαλέτου, προσλαμβάνονται με ελαστικές σχέσεις εργασίας σε συνθήκες εντατικοποίησης, όπου ο προγραμματισμός του θεάτρου δεν προβλέπει την αναγκαία ξεκούραση που απαιτείται για την αποκατάσταση του σώματος, καθιστώντας τους επιρρεπείς σε τραυματισμούς από πολύ νέα ηλικία. Ταυτόχρονα, ως διοίκηση του θεάτρου, αρνείστε να υπογράψετε Συλλογική Σύμβαση για το τμήμα του μπαλέτου, για να μπορείτε να επιβάλλετε σε ατομικό επίπεδο στους χορευτές να αποδεχθούν ακόμα πιο δυσμενείς όρους εργασίας».

Ανάλογη κατάσταση έχει δημιουργηθεί και στους χορωδούς, «από τους οποίους απαιτείται να συμμετάσχουν στις υψηλών απαιτήσεων παραγωγές, τραγουδώντας και χορεύοντας στη σκηνή μέχρι τα 67».

Στα παραπάνω προστίθενται οι καθηλωμένοι μισθοί, η ανασφάλεια που δημιουργεί το καθεστώς εργαζομένων πολλών ταχυτήτων και της κάλυψης των αναγκών με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους μέσω εργολαβικών εταιρειών, καθώς και η υποστελέχωση πολλών τμημάτων, που οδηγεί σε υποβάθμισή τους αλλά και σε εντατικοποίηση της εργασίας, δημιουργώντας τις συνθήκες για εργατικά ατυχήματα. Το σωματείο αναφέρεται στο σοβαρό εργατικό ατύχημα μηχανικού σκηνής το περασμένο διάστημα.

Οπως σημειώνει το σωματείο στην επιστολή του, «η έλλειψη σχεδίου για φροντίδα ανάπτυξης εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, υποδομών, ειδικευμένου καλλιτεχνικού προσωπικού, εγχώριων λυρικών τραγουδιστών που μπορούν να στηρίξουν τις υψηλές απαιτήσεις των παραγωγών, διαμορφώνουν ένα περιβάλλον που οδηγεί τους εργαζόμενους σε ματαίωση, σε μειωμένη όρεξη για δουλειά, έλλειψη συλλογικότητας και διάθεσης για αυτοβελτίωση, σε αποξένωση από τον σκοπό του θεάτρου στην κοινωνία. Γιατί ενώ η όπερα αποτελεί την πιο λαϊκή, ευπρόσιτη μορφή λόγιας μουσικής, μέσα στην οποία εμπλέκονται πολλά είδη τέχνης (συμφωνική μουσική, θέατρο, ποίηση, λυρικό τραγούδι, χορός κ.ά.), αποκλείονται τα λαϊκά στρώματα από την προσέγγιση του λυρικού θεάτρου, εξαιτίας της ιδιωτικο-οικονομικών χαρακτηριστικών λειτουργίας της ΕΛΣ».

Καταλήγοντας το σωματείο απαιτεί:

«Προσλήψεις για κάλυψη των αυξημένων αναγκών του θεάτρου και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Επαναπρόσληψη των για εκδικητικούς λόγους απολυμένων συναδέλφων. Κατάργηση των εργολαβικών εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων.

Υπογραφή ΣΣΕ για το τμήμα του μπαλέτου.

Την επαναφορά της συνταξιοδότησης των χορευτών και των ηθοποιών μελοδραματικού θεάτρου στα προηγούμενα όρια.

Αποζημίωση απόλυσης ή συνταξιοδότησης σύμφωνα με τον Ν.966/79 για όλους τους εργαζόμενους.

Υλοποίηση της απόφασης (Ν. 5105/24 άρθρο 84) για μεταφορά των εργαζομένων της "Ορχήστρας των Χρωμάτων" στη Λυρική Σκηνή.

Να παρθούν αυξημένα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας σ' όλες τις εγκαταστάσεις του θεάτρου απέναντι σε σημαντικούς κινδύνους που δημιουργούν οι μεγάλες τεχνικές ανάγκες των παραγωγών.

Να σταματήσουν οι πειθαρχικές διώξεις με τα εξαντλητικά πρόστιμα και το μεθοδευμένο "φόρτωμα" των ατομικών φακέλων όσων τολμούν να καταγγέλλουν προϊσταμένους τους.

Ιδρυση δημόσιου συστήματος εκπαίδευσης τεχνικών θεάτρου.

Αύξηση των ζωνών φτηνών εισιτήριων σ' όλες τις παραγωγές, για να έχουν πρόσβαση οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους».