Αυτή ήταν η αποκρουστική για τους εργαζόμενους εικόνα με την υπουργό Εργασίας να συναγελάζεται με τους άλλους εκδοροσφαγείς των μισθών, που επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος.

Συγκεκριμένα, το «παρών» στο προκλητικό αυτό συναπάντημα έδωσαν οι εκπρόσωποι των ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ και ΣΒΕ, μαζί με τον Παναγόπουλο, κεντρικό συνδικαλιστικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής της ανυπόληπτης ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

Ολοι αυτοί παρουσίασαν μια «ιστορική συμφωνία» για τις Συλλογικές Συμβάσεις, κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα της εργοδοσίας. Διακηρυγμένος στόχος; Να υποτάξουν ακόμα πιο αποτελεσματικά τους μισθούς στα κριτήρια της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας της εργασίας, δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας, θεσπίζοντας και νέα εργαλεία για τη γενική συμπίεση όλων των μισθών στα κατώτατα όρια, με «κόφτες» διαρκείας στις διεκδικήσεις.

Η περιβόητη Συμφωνία όχι μόνο δεν ανοίγει τον δρόμο για τη σύναψη Συλλογικών Συμβάσεων, όπως ψευδώς ισχυρίζονται η κυβέρνηση και οι «κοινωνικοί εταίροι», αλλά θωρακίζει καλύτερα τους μνημονιακούς νόμους που εμποδίζουν τα συνδικάτα να πετυχαίνουν Συλλογικές Συμβάσεις με κατοχύρωση σύγχρονων δικαιωμάτων.

Και μόνο ο πανηγυρικός τόνος των δηλώσεων της υπουργού Εργασίας και των εκπροσώπων της εργοδοσίας για το περιεχόμενο της Συμφωνίας, και το παραπλανητικό αφήγημα περί «κοινού καλού» εργαζομένων και επιχειρήσεων, μαρτυρούν το πραγματικό ταξικό της περιεχόμενο.

Χαρακτηριστικά είναι όσα είπε η υπουργός Εργασίας Ν. Κεραμέως, ότι η Συμφωνία δίνει στις επιχειρήσεις «περιβάλλον με ξεκάθαρους κανόνες, δίχως συνεχείς ή ανοιχτές διαπραγματεύσεις». Οσο για τον ισχυρισμό της ότι έτσι δίνεται η δυνατότητα «για αύξηση μισθών και παροχών, σταθερό, ασφαλές και προβλέψιμο εργασιακό περιβάλλον, λιγότερο άγχος», αυτός έχει την ίδια αξία με τις γελοιότητες για το ...φιλεργατικό 13ωρο.

Παρά τους διθυράμβους περί «αφετηρίας μιας νέας εποχής για τις Συλλογικές Συμβάσεις», λοιπόν, η Συμφωνία, που θα γίνει νομοσχέδιο στις αρχές του 2026, έρχεται σε μια στιγμή που οι ΣΣΕ καλύπτουν λιγότερο από το 20% των μισθωτών, ενώ οι μέσες τακτικές αποδοχές σε πραγματικές τιμές, από 1.193 ευρώ μεικτά που ήταν το 2011, έχουν διαμορφωθεί στα 977 ευρώ μεικτά το 2024.

Αναλυτικά οι προβλέψεις:

• Για το ζήτημα της επέκτασης των ΣΣΕ η Συμφωνία διατηρεί το αντεργατικό πλαίσιο της απαγόρευσής της και απλώς ...μειώνει το ποσοτικό κριτήριο του 50% στο 40%. Για να γίνει δυνατή δηλαδή η επέκταση μιας ΣΣΕ θα χρειάζεται να υπογράφεται από την εργοδοτική οργάνωση που τα μέλη της απασχολούν το 40% των εργαζομένων του κλάδου ή του επαγγέλματος, και όχι το 50% όπως ισχύει μέχρι τώρα. Διατηρείται έτσι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια της εργοδοσίας ώστε να αποφεύγει την εφαρμογή μιας ΣΣΕ.

Το ποσοτικό αυτό κριτήριο μάλιστα θα παρακάμπτεται μόνο στην περίπτωση που η διαπραγμάτευση της ΣΕΕ περνάει στα χέρια της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ, αφού η εργοδοσία «αυτήν ξέρει - αυτήν εμπιστεύεται» ότι θα της βγάλει τη βρώμικη δουλειά. Συγκεκριμένα, μια συνδικαλιστική οργάνωση - μέλος της ΓΣΕΕ θα μπορεί να απευθυνθεί στην ηγεσία της ΓΣΕΕ για να εμπλακεί στη σύναψη της Σύμβασης. Με αυτόν τον τρόπο κυβέρνηση και εργοδοσία αναθέτουν στους εργατοπατέρες μία ακόμα αποστολή θαψίματος εργατικών δικαιωμάτων, αφού μπορεί να έχει ρόλο στη σύναψη ή στη συνυπογραφή κλαδικών ή ομοιεπαγγελματικών Συμβάσεων. Γνωστά είναι άλλωστε τα αίσχη που έχουν υπογράψει οι εργατοπατέρες, όπως τα 16ωρα και τα 7ήμερα στον Τουρισμό σε Ρόδο και Ηράκλειο, τα οποία χαιρέτιζε η υπουργός όταν ψήφιζε το 13ωρο.

• Ενα ακόμα άθλιο σημείο της Συμφωνίας είναι ότι όχι μόνο κρατάει σε ισχύ αλλά δίνει εργαλεία εφαρμογής του απαράδεκτου φακελώματος συνδικάτων και συνδικαλιστών με το ΓΕΜΗΣΟΕ, που τα ίδια τα σωματεία με τον αγώνα τους έχουν κρατήσει ανενεργό! Η κυβέρνηση προχωρά μάλιστα σε έναν παιδαριώδη ελιγμό, διακηρύσσοντας ότι μειώνει τα στοιχεία του φακελώματος και τις κυρώσεις που συνεπάγεται η μη εγγραφή. Υπενθυμίζεται ότι η ενεργοποίηση του ΓΕΜΗΣΟΕ ήταν σε εκκρεμότητα, καθώς η γενικευμένη αντίδραση των συνδικάτων το είχε παγώσει, με σχετική απόφαση του ΣτΕ. Ομως και εδώ η ΓΣΕΕ «βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά» για την κυβέρνηση, δίνοντάς της μια «διέξοδο» για την εφαρμογή του απαράδεκτου μέτρου. Μάλιστα παραμένει η απαράδεκτη αξίωση εγγραφής στο Μητρώο για τις περιπτώσεις που συνδέονται με την προσφυγή στον ΟΜΕΔ ή την επέκταση μιας ΣΣΕ, κάτι που ακυρώνει στην πράξη τα άλλα υποτιθέμενα «θετικά σημεία» της Συμφωνίας.
• Για τον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας: Παραμένει σε ισχύ η μνημονιακή διάταξη που δεν επιτρέπει τη μονομερή προσφυγή των συνδικάτων στον ΟΜΕΔ. Η διατήρηση αυτής της αντεργατικής διάταξης γίνεται προσπάθεια να «κουκουλωθεί» με «επιτάχυνση των διαδικασιών» σε περίπτωση διαφωνίας εργαζομένων και εργοδοτών, όμως η ουσία δεν αλλάζει. Επιπλέον, διατηρείται το δικαίωμα της εργοδοσίας για δικαστική προσβολή της απόφασης του ΟΜΕΔ όταν αυτή δεν τη βολεύει.
• Για τη μετενέργεια των ΣΣΕ προβλέπεται τρίμηνη παράταση μετά τη χρονική λήξη της. Μετά και την πάροδο του τριμήνου οι όροι της Σύμβασης συνεχίζουν να ισχύουν για όσους μισθωτούς ήδη εργάζονταν ή και όσους προσληφθούν κατά την τρίμηνη παράτασή της. Από τη διατύπωση αυτή προκύπτει ότι οι όροι της Σύμβασης δεν θα ισχύουν για όσους εργαζόμενους προσλαμβάνονται μετά τη λήξη της παράτασης αλλά θα εργάζονται με βάση μια ατομική σύμβαση.

Εξόχως αποκαλυπτικός ήταν για τη Συμφωνία ο πρόεδρος του ΣΕΒ Σπύρος Θεοδωρόπουλος, λέγοντας ότι ...«μόνο εξ όψεως εργαζόμενοι και εργοδότες έχουν αντίθετα συμφέροντα». Ξεκαθαρίζοντας δε τι έρχεται, σημείωσε ως μία από τις αιτίες της κρίσης το ότι «συμφωνούνταν αυξήσεις οι οποίες δεν έδιναν τη σημασία που έπρεπε σε παραγωγικότητα και ανταγωνιστικότητα».

Μέσα σε αυτές τις μυλόπετρες της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας θέλουν λοιπόν να ρίξουν ακόμα πιο αποφασιστικά τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, σε αυτά τα άθλια καλούπια σκοπεύουν να εγκλωβίσουν και τη δράση των συνδικάτων.

«Βασιλικότερος του βασιλέως» εμφανίστηκε για τη Συμφωνία ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος, ο οποίος θα ήθελε ακόμα μεγαλύτερη υποταγή των συνδικάτων στη στρατηγική της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων, με την υπογραφή ενός «κοινωνικού συμβολαίου». Αλλά ...βολεύτηκε με την εν λόγω Συμφωνία, αφού κυβέρνηση και εργοδότες εμφανίζονται να αναβαθμίζουν τον ρόλο της ΓΣΕΕ στη σύναψη συλλογικών συμβάσεων, ξέροντας καλά τις υπηρεσίες που αυτή θα προσφέρει στη θωράκιση της κερδοφορίας και στο τσάκισμα εργασιακών δικαιωμάτων. Στην πράξη, άλλωστε, η άθλια αυτή ηγεσία έχει προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες όλη την περασμένη δεκαπενταετία, ενώ μόλις πρόσφατα «ξεπλήρωνε γραμμάτια», κηρύσσοντας απεργοσπασία τη μέρα που όλα τα συνδικάτα απεργούσαν ενάντια στο 13ωρο. Ο ίδιος αποκάλυψε ότι συμφώνησε την «ιστορική συμφωνία» μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις, ερήμην μάλιστα των εργαζομένων, καθώς ουδέποτε η ΓΣΕΕ έχει συζητήσει και αποφασίσει τις αθλιότητες που πήγε και υπέγραψε. Αποκαλυπτική είναι η δήλωσή που έκανε επιτιθέμενος στα συνδικάτα που παλεύουν για τις ΣΣΕ, προειδοποιώντας ουσιαστικά τους εργαζόμενους να ξεγράψουν τις δίκαιες διεκδικήσεις τους: «Είναι προφανές ότι κάποιοι που έταζαν και τάζουν στους πάντες τα πάντα θα ξεβολευτούν. Θα πρέπει να αποφασίσουν αν θα εξακολουθήσουν την άγονη κομματική γραμμή του "όλα ή τίποτα"».