Ιδιαίτερη ήταν η ενασχόληση των χθεσινών εφημερίδων με το ΚΚΕ, λες και κάποια μύγα πέρασε από όλα τα συγκροτήματα του Τύπου και τα τσίμπησε. Γνωστά κυβερνητικά και ευρωατλαντικά λιβανιστήρια, δηλωμένοι αντικομμουνιστές και «μηχανές ανακύκλωσης» χρεοκοπημένων σοσιαλδημοκρατικών αυταπατών βρήκαν κάτι να γράψουν για το ΚΚΕ. Οπως ότι έχει «ξωμείνει στο παρελθόν» της σοσιαλιστικής επανάστασης και αποτελεί «είδος προς εξαφάνιση», ότι δεν αντέχει την κριτική μέσα από την Τέχνη, ότι δεν δέχεται να ελεγχθούν τα οικονομικά του και άλλα παρόμοια. Καθένας από αυτούς τους ΚΚΕδολόγους εκφράζει και έναν διαφορετικό καημό... Αλλος ότι το ΚΚΕ δεν τα δίπλωσε και με τη σύγχρονη επαναστατική στρατηγική του πρωταγωνιστεί στην οργάνωση της πάλης του λαού, συζητώντας μάλιστα στο 22ο Συνέδριο για το πώς θα το κάνει ακόμα καλύτερα. Αλλος ότι το ΚΚΕ αρνείται να πειθαρχήσει στα «εντέλλεσθε» του συστήματος και να δώσει την ονομαστική λίστα των λαϊκών ανθρώπων που το ενισχύουν οικονομικά από το υστέρημά τους, και ενώ τα οικονομικά του ελέγχονται εξονυχιστικά από το κράτος, χωρίς ποτέ να βρεθεί το παραμικρό ψεγάδι. Αλλος ότι το ΚΚΕ χαλάει τη σούπα της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και αποκαλύπτει τις αλχημείες για τη δημιουργία εναλλακτικού κυβερνητικού πόλου, με στόχο τη συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής και της χειραγώγησης του λαού. Με άλλα λόγια, η επίθεση στο ΚΚΕ έχει κάτι από τους ευσεβείς πόθους του συστήματος, που τα παπαγαλάκια του κρεμάνε στα μανταλάκια.