Στην εκδήλωση θα μιλήσουν οι: Γιάννης Γουρζής, χαράκτης, ομότιμος καθηγητής ΑΣΚΤ, Δημήτρης Παυλόπουλος, καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ, Εύα Μελά, ζωγράφος - χαράκτρια, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ.

Θα παρευρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με την προβολή της ταινίας «Ο Χαράκτης Α. Τάσσος» του Τάκη Παπαγιαννίδη, μέσα από την οποία ο ίδιος ο Τάσσος μιλά για τη ζωή και το έργο του.

Στο φουαγιέ της Αίθουσας θα εκτεθούν οι ξύλινες πλάκες με τις μορφές του Αρη Βελουχιώτη και του Εμιλιάνο Ζαπάτα. Αποτελούν τα σχέδια σε φυσικό μέγεθος που έγιναν με μολύβι πάνω στις ξύλινες πλάκες, προκειμένου να τελειοποιηθούν και να γίνει η χάραξη.

Αποτελούν βασικές μορφές της σύνθεσης «Η συνέλευση των καπεταναίων στη Λαμία, 16 Νοεμβρίου 1944». Η ξυλογραφία θα είχε διαστάσεις 2x4,40 μέτρα, αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το προσχέδιο με μολύβι του 1982 ανήκει στην Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος.

Οσοι παρευρεθούν στην εκδήλωση θα έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά αυτές τις δύο πλάκες. Πρόκειται για δύο εξαιρετικές μελέτες, λιτές στη σύλληψή τους, αδρές στον σχεδιασμό τους, μοναδικές στη σύνθεσή τους. Οι ελάχιστες γραμμές των δύο σχεδίων αποκαλύπτουν όλα όσα ήταν ο Α. Τάσσος στην ωριμότητά του.

Ο Αναστάσιος Αλεβίζος, γνωστός από την καλλιτεχνική του υπογραφή ως Α. Τάσσος, γεννήθηκε στη Μεσσηνία και σε πολύ μικρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Το 1930 ξεκίνησε τις σπουδές του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, στη ζωγραφική και τη χαρακτική στην οποία και αφιερώθηκε.

Την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ και στη συνέχεια έγινε μέλος του ΚΚΕ. Παρουσίασε έργα του στο περιοδικό «Νέοι Πρωτοπόροι» και τον «Ριζοσπάστη», ενώ πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Αντίσταση μέσα από τα καλλιτεχνικά συνεργεία για την έκδοση των προπαγανδιστικών υλικών. Συμμετείχε στα συγκλονιστικά γεγονότα της Κατοχής, της Απελευθέρωσης της Αθήνας, του Δεκέμβρη.

Τα έργα του αυτής της περιόδου εντάσσονται στη μαχόμενη τέχνη της δεκαετίας του 1940-1950, σε αυτά που έχουν χαρακτηριστεί - μαζί με τα έργα πολλών άλλων καλλιτεχνών της περιόδου αυτής - ως «Τέχνη της Αντίστασης». Οι εμπειρίες αυτής της δεκαετίας απηχούν στο έργο όλης της ζωής του, χαρίζοντας ορισμένα από τα πιο μνημειώδη έργα με θέμα την ακατάβλητη δύναμη της λαϊκής πάλης.

Σε όλη του την πορεία, το έργο του Τάσσου είχε για επίκεντρο τον λαϊκό άνθρωπο. Σε αυτό συνέβαλε η εικόνα των αγροτών της Μεσσηνίας, των προσφύγων στην περιοχή του Νέου Κόσμου, η ενεργή συμμετοχή στο λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του. Η σχέση του με το ΚΚΕ καθόρισε τον ιδεολογικό προσανατολισμό που συνειδητά υπηρέτησε μέσα από την τέχνη του, και συνέβαλε στην ανάπτυξη των εικαστικών εκφραστικών του μέσων. Ετσι απέδιδε και την αφοσίωσή του στη χαρακτική, ως την πιο λαϊκή τέχνη, μια και τα χαρακτικά έργα μπορούσαν εύκολα να κυκλοφορήσουν σε πολλά αντίτυπα. Οπως έλεγε, «είναι γεγονός πως μια φωνή, για να υπάρξει, θα πρέπει ή ν' ακούγεται ή να φαίνεται. Η φωνή των χαράξεων έχει την τεράστια δύναμη να φαίνεται, όχι μια φορά, αλλά πολλές φορές ταυτόχρονα και ίδια. Είναι το μεγάλο μυστικό της δύναμής της».

Για 12 χρόνια εργάστηκε για τα Ελληνικά Ταχυδρομεία φιλοτεχνώντας γραμματόσημα, συνεργασία η οποία όμως σταμάτησε με την έναρξη της στρατιωτικής δικτατορίας του 1967. Στην τέχνη του γραμματόσημου στην οποία και επιδόθηκε, έφερε σημαντικές καινοτομίες. Παράλληλα ασχολήθηκε εκτεταμένα και με την τέχνη του βιβλίου, φιλοτεχνώντας πολύ σημαντικά έργα.

Ο Τάσσος υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς χαράκτες του 20ού αιώνα, ενώ το έργο του αποτέλεσε τομή στην εξέλιξη της νεοελληνικής Χαρακτικής. Δεν σταμάτησε ποτέ να εμπνέεται από τα ιδανικά της κοινωνικής απελευθέρωσης και να τα υπηρετεί μέσα από τη μοναδικής αισθητικής αξίας τέχνη του. Μιας τέχνης που δέθηκε βαθιά με τους κοινωνικούς αγώνες και ανάγκες, γι' αυτό και είναι όχι μόνο επίκαιρη αλλά και διαχρονική.