Με αγωνιστική αισιοδοξία, με εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις της εργατικής τάξης, των λαών όλου του κόσμου, τιμάμε απόψε τα 108 χρόνια της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Τιμάμε αυτό το κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονός, που άλλαξε την πορεία όλης της ανθρωπότητας, σφραγίζοντας ανεξίτηλα τον 20ό αιώνα, που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, των εκμεταλλευτικών συστημάτων, αλλά και την ανατολή της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Με ακράδαντη πίστη ότι η Γη θα γίνει τελικά κόκκινη απ' άκρη σ' άκρη, καλωσορίζουμε τους συντρόφους από τις αντιπροσωπείες των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων από την Αλγερία, την Αργεντινή, την Αυστρία, τη Βενεζουέλα, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Δανία, τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία, το Καζακστάν, το Μεξικό, την Ολλανδία, την Ουκρανία, το Πακιστάν, την Παλαιστίνη, την Παραγουάη, τη Ρωσία, τη Σουηδία, την Τουρκία, τη Φινλανδία, που βρίσκονται απόψε μαζί μας.

35 χρόνια μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ενωση και στις χώρες τις Ανατολικής Ευρώπης, παρά τους τότε πανηγυρισμούς των προσωρινών νικητών, παρά τις αλαζονικές διακηρύξεις τους για το «τέλος της Ιστορίας», η πραγματικότητα έχει πλέον αποφανθεί: Οι ιδέες του Οκτώβρη, οι ιδέες που συγκλόνισαν τον κόσμο, μένουν αθάνατες και, παρά τον εξαιρετικά αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, εξακολουθούν να γοητεύουν και σήμερα εκατομμύρια σε ολόκληρο τον πλανήτη και αύριο θα γοητεύσουν ακόμα περισσότερους.

Θα φροντίσουμε κι εμείς γι' αυτό, συνεχίζοντας και εντείνοντας την οργανωμένη προσπάθεια που έγινε με πρωτοβουλία της ΚΝΕ τη βδομάδα που ξεκίνησε τη Δευτέρα, με τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία για το Πολυτεχνείο και την επέτειο ίδρυσης του Κόμματος, και ολοκληρώνεται με τη σημερινή εκδήλωση.

Σκυλιάζουν οι αντίπαλοί μας και χύνουν τόνους μελάνι, ψηφίζουν αντιδραστικούς νόμους, διαμορφώνουν προγράμματα σπουδών, χρηματοδοτούν πολιτιστικές παραγωγές, προσπαθώντας να συκοφαντήσουν τις κομμουνιστικές ιδέες, να ταυτίσουν ανιστόρητα τον σοσιαλισμό με τον φασισμό, να κολλήσουν στην Οκτωβριανή Επανάσταση είτε τη ρετσινιά του «πραξικοπήματος» είτε του παρωχημένου. Αυτά βέβαια συμβαίνουν κατά κόρον στις ΗΠΑ, στις χώρες της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, αλλά συμβαίνουν και στην καπιταλιστική Ρωσία, όπου απαγορεύτηκαν φέτος συγκεντρώσεις και συνελήφθησαν κομμουνιστές που θέλησαν να τιμήσουν την επέτειο.

Γιατί αυτές οι ιδέες είναι σήμερα πιο επίκαιρες από ποτέ και επιβεβαιώνονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Γιατί κάθε μέρα μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στις δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας για την ολόπλευρη κάλυψη των λαϊκών αναγκών και στον βαθμό στον οποίο αυτές τελικά καλύπτονται. Γιατί κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο φανερά τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις του συστήματος που βασίζεται στο κυνήγι του κέρδους και έτσι οδηγεί μονάχα σε εκμετάλλευση, κρίσεις, πολέμους και προσφυγιά. Γιατί, σε τελική ανάλυση, είναι οι ιδέες που εκπροσωπούν την αλήθεια και το δίκαιο.

Για το ΚΚΕ, η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν ανήκει στα μουσεία της Ιστορίας. Είναι ζωντανή και διδάσκει, μαζί με την πείρα από τη μετέπειτα σοσιαλιστική οικοδόμηση, τα σωστά και τα λάθη, τις αξιοθαύμαστες κατακτήσεις, αλλά και τις παρεκκλίσεις, που οδήγησαν σε μια πορεία δεκαετιών στην αντεπανάσταση.

Διδάσκει ότι η εργατική τάξη είναι η μόνη πραγματικά επαναστατική τάξη στο σύστημα όπου ζούμε, γιατί είναι η τάξη που με τη δουλειά της παράγει όλο τον πλούτο, τον οποίο ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές, άρα και η μόνη τάξη που παίρνοντας την εξουσία στα χέρια της μπορεί να αντιστοιχίσει τις σχέσεις παραγωγής με το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, με την τεράστια κοινωνικοποίηση της εργασίας που έχει συντελεστεί.

Ανοίγουμε ιδεολογικό μέτωπο με λαθεμένες αντιλήψεις που εμφανίζονται ως δήθεν καινοτόμες, αλλά έρχονται από πολύ παλιά και μιλούν για το «τέλος της εργατικής τάξης», την αντικατάστασή της από την τεχνολογία, την Τεχνητή Νοημοσύνη. Ολα αυτά τα θαυμαστά επιτεύγματα είναι δημιουργήματα της ανθρώπινης εργασίας και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να ζούμε σήμερα πολύ καλύτερα, με γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου, αρκεί να βγει από τη μέση το κριτήριο του κέρδους. Στα χέρια του κεφαλαίου, όμως, γίνονται εργαλεία ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης, καταστολής και γενικότερα υποταγής της εργασίας στο κεφάλαιο.

Αλλωστε οι καπιταλιστές, παρά τα όσα λένε τα επιτελεία τους, γνωρίζουν καλύτερα από όλους ότι το κέρδος τους βγαίνει μόνο από την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, γι' αυτό και βάζουν τις κυβερνήσεις τους να ψηφίζουν νόμους σαν αυτόν για τη 13ωρη εργασία που πέρασε πρόσφατα στη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ, με βάση τις αντεργατικές Οδηγίες της ΕΕ.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση διδάσκει για την αναγκαιότητα της επαναστατικής πρωτοπορίας, του ΚΚ, ώστε να ανατραπεί τελικά αυτή η βαρβαρότητα. Μόνο το ΚΚ που τιμά πραγματικά το όνομά του και επιτελεί τον ρόλο του είναι ικανό να καθοδηγήσει τις λαϊκές δυνάμεις στην πιο αποφασιστική πάλη ενάντια στον καπιταλισμό.

Η διαμόρφωση επαναστατικής στρατηγικής από κάθε ΚΚ στη χώρα του, αλλά και η προσπάθεια αυτή να αγκαλιάσει το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, είναι βασική προϋπόθεση για μια πραγματικά νικηφόρα πορεία. Για να ηττηθούν οι αντιλήψεις που διακινούνται κυρίως από την αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία και υποστηρίζουν πως έχει παρέλθει η εποχή των επαναστάσεων, πως ο μόνος δρόμος για να βελτιωθεί η ζωή της εργατικής τάξης είναι μέσα από μεταρρυθμίσεις, με την αποκατάσταση του δήθεν «κράτους δικαίου» και τη δημιουργία ενός «κοινωνικού κράτους», για έναν «δημοκρατικό καπιταλισμό», όπως ακούσαμε πρόσφατα από άλλοτε υποστηρικτές του δημοκρατικού δήθεν «σοσιαλισμού».

Κι όμως, η πείρα των λαών είναι αμείλικτη και δείχνει ότι ο καπιταλισμός, όσα κοσμητικά επίθετα και αν του βάλουν οι απολογητές του, παραμένει το σύστημα της εκμετάλλευσης, της ανισότητας και της αδικίας, παραμένει η δικτατορία μιας κοινωνικής μειοψηφίας, των καπιταλιστών, πάνω στην κοινωνική πλειοψηφία. Δείχνει ότι το εχθρικό αστικό κράτος μεταρρυθμίζεται μόνο προς το χειρότερο, χωρίς ποτέ να αλλάζει ή να λειαίνεται ο ταξικός του χαρακτήρας.

Γι' αυτό και μόνη λύση είναι η ανατροπή του, το τσάκισμά του όπως έγραφε ο Λένιν, η αντικατάστασή του από ένα ριζικά διαφορετικό κράτος, μια διαφορετική εξουσία, την εργατική.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν πραγματικά το γεγονός που συγκλόνισε τον κόσμο όσο κανένα άλλο. Απέδειξε ότι η θεωρία μπορεί να γίνει πράξη, ότι η εργατική τάξη μπορεί να πραγματοποιήσει τη δική της έφοδο στον ουρανό και να νικήσει. Ηταν πραγματικά ένα γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας, που είχε εκτός των άλλων σαν αποτέλεσμα την ίδρυση ΚΚ σε πολλές χώρες του κόσμου - όπως είναι και το δικό μας Κόμμα, που φέτος συμπλήρωσε 107 χρόνια ζωής - και οδήγησε στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Στο Κόμμα μας έχουμε συλλογικά εκτιμήσει τις αρνητικές συνέπειες από την επικράτηση στο ΔΚΚ στρατηγικών επεξεργασιών που απομακρύνονταν από τη νικηφόρα στρατηγική των Μπολσεβίκων, κάτι που βέβαια συνέβαλε και στην αυτοδιάλυση της ΚΔ.

Στις σημερινές συνθήκες το ΚΚΕ θεωρεί επιτακτικό το καθήκον της ανασυγκρότησης του ΔΚΚ, η οποία όμως πρέπει να γίνει πάνω σε ορισμένες απαραίτητες παραδοχές: Οτι καθοδηγητική θεωρία μας είναι ο μαρξισμός - λενινισμός και ο προλεταριακός διεθνισμός και αυτήν αναπτύσσουμε και εξελίσσουμε συνεχώς, με βάση τα νέα δεδομένα. Οτι η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού, η αναγκαιότητα της επανάστασης και ο σοσιαλιστικός της χαρακτήρας, δεν εξαρτάται από τον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων. Οτι όπως έδειξε και η πείρα του Οκτώβρη, δεν υπάρχουν περιθώρια για καμία συνεργασία - συμμαχία με την αστική τάξη ή κάποια τμήματά της, στο όνομα της υπεράσπισης της αστικής δημοκρατίας ή δήθεν αποφυγής κάποιων «φιλοπόλεμων δυνάμεων» ή φασιστικών δυνάμεων.

Σήμερα, άλλωστε, βλέπουμε την αστική τάξη και την εξουσία της σε κάθε χώρα, ως σύνολο, να υπονομεύουν και να καταστέλλουν εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, κατακτήσεις, να προετοιμάζουν πολέμους και με τις «συνθήκες ειρήνης» τους. Αυτό συμβαίνει με κυβερνήσεις όλων των «χρωματισμών», από τον «ακροδεξιό» Τραμπ στις ΗΠΑ, τον «κεντρώο» Μακρόν στη Γαλλία, μέχρι τους «Εργατικούς» στη Βρετανία και βέβαια τον συνασπισμό Σοσιαλδημοκρατών - Χριστιανοδημοκρατών στη Γερμανία.

Κρίσιμο ζήτημα είναι οι νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, που πρέπει να γνωρίζει η επαναστατική πρωτοπορία. Από αυτήν την άποψη, επισημαίνουμε ως ολέθρια τη θεωρία και πρακτική του «σοσιαλισμού με αγορά», που με μαθηματική ακρίβεια αναδημιουργεί και ισχυροποιεί τις δυνάμεις της αντεπαναστατικής ανατροπής. Ετσι, αντί για νίκη του κομμουνισμού, έχουμε επιστροφή στον καπιταλισμό, όπως έγινε το 1991 με τη διάλυση της ΕΣΣΔ και του ΚΚ και αργότερα στην Κίνα, με τη διατήρηση εκεί της ονομασίας της ΛΔ Κίνας και του ΚΚ Κίνας.

Το 2026 συμπληρώνονται 70 χρόνια από το 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ, που αποτέλεσε σημείο καμπής αυτής της πορείας προς την αντεπανάσταση, που ξέσπασε τελικά, με την οριστική διάλυση της ΕΣΣΔ και του ΚΚΣΕ και την άνοδο στην εξουσία νέων καπιταλιστικών δυνάμεων.

Αυτό που ορίζει όμως την αντεπανάσταση είναι η παλινόρθωση και εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, και όχι οι συγκεκριμένες μορφές και τρόποι που θα γίνει αυτό. Αλλού μπορεί να γίνεται σταδιακά, διατηρώντας την εξουσία του ΚΚ, και να παρουσιάζεται - ή να πιστεύεται ειλικρινά από ορισμένους - ως προσωρινή λύση τακτικής.

Η συνειδητοποίηση αυτού του ζητήματος έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο θεωρητικά για το μέλλον, αλλά και για το σήμερα, που κάποιοι κάνουν ανιστόρητες συγκρίσεις. Και λέμε ανιστόρητες συγκρίσεις, γιατί βαφτίζουν τη σημερινή σύγκρουση ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα ως σύγκρουση καπιταλισμού - σοσιαλισμού, καλώντας τελικά την εργατική τάξη να επιλέξει στο άρμα ποιου ιμπεριαλιστή θα προσδεθεί και οδηγώντας την στην ήττα, σε νέες απογοητεύσεις, πιθανά σε χαμένες ευκαιρίες.

Σήμερα βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, όπου ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο κυριαρχεί παγκόσμια. Κάθε μέρα έχουμε και ένα νέο επεισόδιο που υπογραμμίζει τη μεγάλη όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές. Εχουμε όξυνση των μεγάλων αντιθέσεων για το μοίρασμα των αγορών, τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων, τον γεωπολιτικό έλεγχο και αναβάθμιση κάθε χώρας στην περιοχή της και ευρύτερα.

Αυτό βλέπουμε και στη χώρα μας, που με ευθύνη της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού μετατρέπεται σε πύλη εισόδου για το αμερικανικό LNG και σε βασικό μοχλό για την απαγόρευση του ανταγωνιστικού ρωσικού αερίου. Ξεκαθαρίζουμε ότι απ' αυτές τις συμφωνίες δεν θα βγει κερδισμένος ο λαός αλλά τα μονοπώλια των μεταφορών και της Ενέργειας, που θα βάλουν στο χέρι τον ενεργειακό πλούτο της χώρας.

Την ίδια ώρα, η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό, μεταφορικό και στρατιωτικό κόμβο όχι μόνο δεν την προστατεύει, αλλά την τοποθετεί στο «μάτι του κυκλώνα» των εμπορικών, γεωπολιτικών, στρατιωτικών ανταγωνισμών και πολέμων που οξύνονται διεθνώς, ανάμεσα στο ευρωατλαντικό και στο ευρασιατικό μπλοκ. Τα περί «ασφάλειας» και «ευημερίας» που καλλιεργεί η κυβέρνηση της ΝΔ, μετά και την υπογραφή των συμφωνιών με τις ΗΠΑ και το καθεστώς Ζελένσκι, διαψεύστηκαν σε χρόνο ρεκόρ, όπως αποδεικνύεται και από τις ανακοινώσεις της πρεσβείας της Κίνας και τις δηλώσεις - απειλές της Ζαχάροβα. Να θυμηθούμε βέβαια ότι ενεργειακοί κόμβοι ήταν στο παρελθόν και η Ουκρανία, η Συρία, η Λιβύη και άλλες, και όλοι ξέρουμε τι βιώνουν σήμερα οι λαοί τους.

Ολα αυτά τα επεισόδια, η δημιουργία νέων συμμαχιών και μπλοκ δυνάμεων που οδηγούν σε άξονες και αντιάξονες, μεγαλώνουν τους κινδύνους πολεμικών εμπλοκών, όχι μόνο τοπικά αλλά και περιφερειακά, με ενδεχόμενο γενίκευσης ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ταυτόχρονα, μεγαλώνει η πιθανότητα παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης λόγω τεράστιας υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Μια πιθανότητα που ενισχύει την εκτίμηση για παραπέρα κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου και άνοιγμα πιθανών νέων μετώπων τα επόμενα χρόνια, στην Αρκτική, στην αμερικανική ήπειρο, αλλά και στη Σινική Θάλασσα κ.λπ.

Θέλουμε και από αυτό το βήμα να καταγγείλουμε τη νέα κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της κυβέρνησης των ΗΠΑ ενάντια στη Βενεζουέλα, με πρόσχημα την αντιμετώπιση των καρτέλ των ναρκωτικών. Το ΚΚΕ καταδικάζει κατηγορηματικά κάθε σχέδιο για ένοπλη επέμβαση στη Βενεζουέλα και εκφράζει την αλληλεγγύη του στην εργατική τάξη και στον λαό της, που είναι οι μοναδικοί αρμόδιοι να καθορίσουν τις εξελίξεις στην πατρίδα τους. Εκφράζει την αλληλεγγύη του στο ΚΚ Βενεζουέλας, που σε δύσκολες συνθήκες διώξεων αγωνίζεται για την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.

Το ερώτημα λοιπόν σήμερα είναι πώς πρέπει να σταθεί το ΔΚΚ απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις και απέναντι σε όσα θα έρθουν αύριο. Ο Λένιν αντιμετώπιζε τον πόλεμο ως συνέχιση της πολιτικής των καπιταλιστικών κρατών με βίαια μέσα, ως συνέχιση της εκμετάλλευσης της προηγούμενης, σχετικά «ειρηνικής» περιόδου.

Καμία δεύτερη σκέψη δεν μπορεί να υπάρχει σήμερα απέναντι στις προφάσεις των αστικών τάξεων, των ιμπεριαλιστών, περί «υπεράσπισης της πατρίδας» ή της «ελευθερίας», του «δικαίου», με τις οποίες προσπαθούν να συσκοτίσουν τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου. Μόνη τους πατρίδα είναι το κέρδος. Και μόνη «ελευθερία» που αναγνωρίζουν είναι η ελευθερία να ληστεύουν τους λαούς.

«Δίκαιοι πόλεμοι» μπορούν να υπάρξουν μόνο από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, που οργανώνεται και μάχεται ενάντια σε κάθε καταπίεση, μέχρι την απελευθέρωση από την καπιταλιστική σκλαβιά. Κατά συνέπεια, το ΔΚΚ οφείλει να διαμορφώσει τη δική του γραμμή μάχης για κάθε χώρα, ήπειρο, διεθνώς, για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, που φέρνει πολέμους ή ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Το κρίσιμο είναι να υπάρξει αυτοτελής διακριτή οργάνωση και δράση της εργατικής τάξης, που να μην υποχωρήσει κάτω από το πανεθνικό πολεμικό εγερτήριο και τον εθνικισμό. Σε καμία περίπτωση να μην αποδεχθεί δηλαδή η εργατική τάξη και ο λαός αυτό που ζήτησε πρόσφατα ο Ελληνας υπουργός Αμυνας, να προετοιμαστούν οι εργαζόμενοι να βλέπουν να γυρίζουν από τα πεδία των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων φέρετρα με ελληνικές σημαίες ή με σημαίες της ΕΕ πάνω τους, και να είναι και ευχαριστημένοι και περήφανοι γι' αυτό.

Να μην τσιμπήσει ο λαός μας σε διάφορα πασιφιστικά καλέσματα για «ειρήνη» μέσα από μια δήθεν «νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας», για έναν «πολυπολικό κόσμο» κ.ο.κ. Πραγματική ειρήνη για τους λαούς σημαίνει η έξοδος από τον πόλεμο να συνδυαστεί με την πάλη για την έξοδο από τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Και, βέβαια, οφείλει να είναι ξεκάθαρο ότι οι κομμουνιστές ποτέ δεν εγκαταλείπουν τον λαό, ούτε βέβαια στις συνθήκες του πολέμου, ό,τι εξέλιξη κι αν έχει αυτός, όπως κι αν διεξάγεται. Οι μπολσεβίκοι δεν έκαναν πολεμική απεργία, βρέθηκαν στα χαρακώματα του Α' ιμπεριαλιστικού Παγκοσμίου Πολέμου μαζί με τους Ρώσους εργάτες και αγρότες, μαζί τους πολέμησαν, τους οδήγησαν και μαζί τους έφτασαν μέχρι την επανάσταση και την ανατροπή της αιτίας που γεννά τους πολέμους.

Εκτιμάμε ότι τα όσα ζούμε σήμερα, εκτός από αβεβαιότητα και κινδύνους για τους λαούς, δημιουργούν μεγαλύτερες προϋποθέσεις αμφισβήτησης συνολικά της κυρίαρχης πολιτικής, με επιπτώσεις στην ίδια τη μέχρι σήμερα «αξιοπιστία», τη «σταθερότητα» του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντικειμενικά, όλα αυτά μπορούν να δημιουργήσουν καταστάσεις μεγάλης κίνησης μαζών, δυνατότητες ακόμα και εξεγέρσεων, πιθανότητα συνθηκών επαναστατικής κατάστασης σε κάποιες ξεχωριστές χώρες ή ομάδες χωρών.

Η ικανότητα του ΚΚ ώστε να μπορέσει να παίξει αποφασιστικό ρόλο σε τέτοιες κρίσιμες συνθήκες κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την προετοιμασία στο σήμερα, από τις σημερινές μάχες που δίνουμε. Συνεπώς, δρώντας σε συνθήκες μη επαναστατικής κατάστασης οφείλουμε να προετοιμάζουμε από σήμερα το αύριο. Και αυτό αφορά τόσο την ανάλογη στρατηγική προγραμματική ετοιμότητα, όσο και την τρέχουσα πολιτική και δράση στις σύγχρονες συνθήκες.

Κρίσιμο ζήτημα είναι ο συνδυασμός του επαναστατικού Προγράμματος του Κόμματος με την καθημερινή επαναστατική δράση, σε όλους τους τομείς δράσης, σε κάθε κρίκο της καθοδηγητικής δουλειάς. Αυτό είναι το ζήτημα που βάζουμε στο επίκεντρο της συζήτησης ενόψει του 22ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, που θα διεξαχθεί στις 29 - 31 Γενάρη του 2026, με σύνθημα «ΚΚΕ δυνατό, σταθερό σε κάθε δοκιμασία, έτοιμο στο κάλεσμα της Ιστορίας για τον σοσιαλισμό».

Γιατί ξέρουμε ότι οι μέρες που ονειρευόμαστε θα 'ρθουν! Και θέλουμε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε, να φανούμε αντάξιοι των συντρόφων και συντροφισσών που πάλεψαν πριν από εμάς. Να ανταποκριθούμε στην υλοποίηση των ίδιων των μεγάλων μας σκοπών.

Γιατί η εποχή μας είναι η εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Η εποχή της ανατροπής του καπιταλισμού άνοιξε με τον Οκτώβρη του 1917. Εκεί ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε, ξεκίνησε η εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Γι' αυτό και δεν τα διπλώνουμε, δεν υποχωρούμε μέχρι να ολοκληρώσουμε το έργο αυτό!

ΖΗΤΩ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ!

ΖΗΤΩ Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ! ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΚΕ!