Τελευταίο αφήσαμε το πιο αγαπημένο μας φεστιβάλ, αυτό της Δράμας, που ξεκινάει σήμερα στις 19.00 στον κινηματογράφο «Τριανόν»! Το 48o Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας ταξιδεύει στην Αθήνα από σήμερα 20 έως και τις 23 Νοέμβρη και φέρνει τις ελληνικές ταινίες των φετινών διαγωνιστικών προγραμμάτων στο «Τριανόν» (Κοδριγκτώνος 21). Θα προβληθεί το σύνολο του εθνικού διαγωνιστικού προγράμματος του DISFF48, καθώς και οι ελληνικές ταινίες και ελληνικές συμπαραγωγές που διαγωνίστηκαν στα διεθνή τμήματα: Κiddo, Short & Green, Animation και Διεθνές Διαγωνιστικό, παρουσία των σκηνοθετών τους. Ωρες προβολών: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή 19.00 και 21.00, ενώ την Κυριακή στις 17.00 θα γίνει μια έξτρα προβολή για τους μικρούς μας φίλους, με ταινίες που διαγωνίστηκαν στο πρόγραμμα Kiddo. Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα και τη διοργάνωση θα βρείτε στην ιστοσελίδα https://www.dramafilmfestival.gr και εμείς θα φιλοξενήσουμε το καθιερωμένο αφιέρωμα στο Φεστιβάλ στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου».
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα μιλούσαμε πάλι για τον αντικομμουνισμό στον κινηματογράφο... ΗΠΑ και ΕΕ «διαγωνίζονται» για την πρωτοκαθεδρία. Επινοούν μέχρι και «ιστορικά συμβάντα», βασισμένα σε φήμες, προσθέτοντας και ...μερικές χιλιάδες θύματα στην τύχη! Σάμπως θα τους ψάξει κανείς; Πολύ συχνά ακόμα κι εμείς του σινεμά αναρωτιόμαστε αν έχει συμβεί κάποιο γεγονός στην πραγματικότητα, αφού επιστρατεύουν ό,τι αστικό μύθο υπήρξε στη φαρέτρα τους! Η δουλίτσα να γίνεται και το αφήγημα να περνάει! Είναι πραγματικά εκνευριστικό να παρακολουθείς μια τέτοια ταινία σχεδόν κάθε βδομάδα στη διανομή, αλλά δεν τελειώνει εκεί το μαρτύριο, αφού και τα μεγάλα φεστιβάλ φιλοξενούν πάντα τέτοιες ταινίες, κυρίως στα διαγωνιστικά τμήματα. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης, παραγωγής και διανομής έχουν βάλει τα δυνατά τους όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο για να συκοφαντήσουν και να διαστρεβλώσουν τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά και για να περάσουν τη σημερινή οπισθοδρόμηση σε δικαιώματα και κατακτήσεις ως κάτι προοδευτικό! Εκτός από την παραγωγή, πληρώνουν μεγάλα ποσά στη διανομή ώστε να προβληθούν σίγουρα αυτού του είδους οι ταινίες, έτσι που και κανένας να μην τις παρακολουθήσει, ο διανομέας να είναι «καλυμμένος» οικονομικά. Αρκετές ταινίες, από την άλλη, δείχνουν τη σημερινή τραγική κατάσταση ως κάτι που υπήρχε πάντα. Ποτέ δεν υπήρξε κάτι διαφορετικό, ενώ την ίδια στιγμή ξεθάβουν από τα συρτάρια τους ό,τι πιο χυδαίο είχε χρησιμοποιηθεί στον ψυχρό πόλεμο και ντύνοντάς το με μοντέρνο περιτύλιγμα μας το σερβίρουν φρέσκο - φρέσκο, δήθεν σαν μια συγκλονιστική ανακάλυψη! Το χειρότερο είναι ότι ο κινηματογράφος, που είναι μεγάλος παραμυθάς, καταφέρνει ακόμα και στα πιο κραυγαλέα ψεύδη, ακόμα και στον πιο συνειδητοποιημένο θεατή, να αφήσει κάποιο ψήγμα «αμφιβολίας». Για όλα τούτα το αντίδοτό μας είναι η αντεπίθεση. Οχι μόνο πρέπει να υπάρχει καταγεγραμμένη η αντίθετη άποψη, αλλά κυρίως πρέπει να χτίζουμε τις «άμυνές» μας απέναντι στην ιστορική αναθεώρηση, με μελέτη της Ιστορίας και της προσφοράς του σοσιαλισμού. Η συντονισμένη ιδεολογική επίθεση της αστικής τάξης να προσκρούει στο τείχος της γνώσης και της συνειδητοποίησης ότι η σαπίλα δεν εξωραΐζεται, ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος!
Αυτή η βδομάδα ανήκει στη «Νυχτερινή Εφημερία», αλλά και στο «Γεια σου, Φρίντα» για τους πολύ πολύ πιτσιρικάδες.
Αντιμέτωπη με την απουσία συναδέλφου, ένα υπερφορτωμένο τμήμα και ένα σύστημα Υγείας που τρίζει, μια νεαρή νοσοκόμα παλεύει στα πρόθυρα της κατάρρευσης να κρατήσει τους ασθενείς και τον εαυτό της σε ισορροπία.
Καλησπέρα σας από την Ελβετία! Ποια Ελβετία, ρωτάτε; Εκείνη που είναι «υπόδειγμα ευρωπαϊκού κράτους»! Διαβάζουμε και αντιγράφουμε από το άρθρο του Κ. Γουλιάμου στον «Ριζοσπάστη στις 15/10/25 με τίτλο «Η ΝΑΤΟλάγνα "ουδετερότητα" της Ελβετίας»: «Οι Ελβετοί καπιταλιστές επιζητούν επειγόντως μεταρρυθμίσεις, ώστε να βελτιώσουν τις συνθήκες κέρδους εντός και εκτός συνόρων (...) Παρά το κυβερνητικό αφήγημα ότι το ελβετικό κράτος πρόνοιας "δεν πρόκειται να διαλυθεί", η αλήθεια είναι ότι στον προϋπολογισμό έγιναν τεράστιες περικοπές στην Εκπαίδευση, στην Κοινωνική Πρόνοια, στην Υγεία ή στην πολιτική για το κλίμα. Είναι φανερό πως οι Ελβετοί καπιταλιστές στοχεύουν στη στρατιωτική περιφρούρηση των κερδών τους». Ακριβώς αυτό παρακολουθούμε λοιπόν. Μια νοσηλεύτρια σε ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο να βρίσκεται στα όριά της! Η Λεόνι Μπένες («Στο Γραφείο των Καθηγητών»), που την υποδύεται, αξίζει πολλά βραβεία! Στην πραγματικότητα παρακολουθούμε αυτό που ζούμε και εδώ: Την απαξίωση του συστήματος Υγείας, την υποστελέχωση, την εντατικοποίηση. Η κάμερα ακολουθεί τον εντατικό ρυθμό της νοσηλεύτριας, που δεν παίρνει ανάσα. Ανάσα δεν παίρνει ούτε ο θεατής. Ενας συνεχής, ατέλειωτος και καταιγιστικός ρυθμός που σε στοιχειώνει. Σκεφτείτε ότι βλέπουμε λουξ υποδομές, επάρκεια σε φάρμακα και υλικά, όχι στον βαθμό εγκατάλειψης που βρίσκονται τα δικά μας νοσοκομεία, αλλά και πάλι ασφυκτιούμε ως θεατές. Εκπληκτική δουλειά, από τις καλύτερες ταινίες του 2025, ένα ρεαλιστικό πορτρέτο που ξεσκεπάζει τα αφηγήματα περί «καλύτερου καπιταλισμού» και κρούει τον κώδωνα του κίνδυνου! Στο τέλος της ταινίας διαβάζουμε: «Μέχρι το 2030 η Ελβετία θα έχει 30.000 λιγότερους νοσηλευτές από όσους χρειάζεται, γιατί το 36% παραιτείται εντός 4 ετών! Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι έως το 2030 θα υπάρχει έλλειψη περίπου 13 εκατομμυρίων νοσηλευτών»...
Μια ιδιοφυής, ευαισθητοποιημένη και σπουδαία γυναίκα και καλλιτέχνιδα. Αυτή είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που είναι διαφορετικό από τα άλλα. Ζωηρή, δραστήρια, γεμάτη περιέργεια για τη ζωή και τους ανθρώπους - όλα φαίνεται να την ενδιαφέρουν. Το όνομά της; Φρίντα Κάλο!
Επιτέλους ένα παιδικό που απευθύνεται σε μικρές ηλικίες μέχρι και τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού! Τρυφερό, συγκινητικό, πολύχρωμο, μας δείχνει πώς μεγάλωσε η Φρίντα, σε μια εκπληκτική οικογένεια, που την διαμόρφωσε ως έναν ανεξάρτητο άνθρωπο, την στήριξε και της έδωσε δύναμη να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της υγείας της και να γίνει αυτό που ήθελε, παρά τις αντίξοες συνθήκες του καιρού της. Η υπέροχη Φρίντα, ένα πεισματάρικο, ατίθασο, γενναίο παιδί, με αστείρευτη φαντασία και δίψα για γνώση και ζωή. Οι μικροί μας θα εμπνευστούν και θα πάρουν παράδειγμα, και οι μεγάλοι μας το ίδιο!