Ο Δ. Παπατολίδης επισήμανε ότι το βιβλίο απαντάει στο πώς μπορεί να φτάσει κανείς σε ένα τέτοιο επίπεδο αντοχής και ηρωισμού απέναντι στους απάνθρωπους μηχανισμούς και μεθόδους βίας και καταστολής, ενώ παράλληλα αποκαλύπτει το τι επέδρασε στα γεγονότα του ηρωικού ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, που καταγράφονται ως η κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής πάλης, σημειώνοντας ότι «όσο αλήθεια είναι πως ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου ήταν ένα αυθόρμητο γεγονός, χωρίς προηγούμενο σχεδιασμό από οποιαδήποτε πολιτική δύναμη ή αντιστασιακή οργάνωση... Επίσης όσο αλήθεια είναι ότι ήταν μαζική η αυθόρμητη συμμετοχή μαζών στον ξεσηκωμό που συμμετείχαν πρώτη φορά στην αντιδικτατορική πάλη... Αλλο τόσο αλήθεια είναι πως κάθε μεγάλο γεγονός που φαντάζει σε κάποιους σαν βεγγαλικό στο προηγούμενο σκοτάδι, έχει τροφοδοτηθεί, έχει δέσει τα υλικά του στην προηγούμενη πείρα της αντιδικτατορικής πάλης, στην προηγούμενη πείρα της ίδιας της ταξικής πάλης συνολικά, τόσο στις μορφές πάλης όσο και στα αιτήματα που εμπνέουν έναν αγώνα. Η ίδια η πίστη στον αγώνα, η συμμετοχή, οι μορφές οργάνωσής του, δεν προκύψαν από το πουθενά, αλλά στηρίχτηκαν στην ασίγαστη αντίσταση του λαού μας όλα τα προηγούμενα χρόνια».