Εκατοντάδες συνδικάτα συναντήθηκαν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, συζητώντας πείρα και συμπεράσματα από την οργάνωση των πρόσφατων απεργιακών κινητοποιήσεων ενάντια στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για το 13ωρο και την απογείωση της «ευελιξίας». Και, με βάση αυτά τα συμπεράσματα, ήδη παίρνουν μέτρα οργάνωσης της πάλης μπροστά στους επόμενους αγωνιστικούς σταθμούς. Στο πλαίσιο αυτό συνεδριάζουν Διοικητικά Συμβούλια, γίνονται Γενικές Συνελεύσεις, πραγματοποιούνται συσκέψεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς, οργανώνονται κινητοποιήσεις για τις Συλλογικές Συμβάσεις, για τα ωράρια, ενάντια σε απολύσεις κ.ο.κ.

Η δραστηριότητα που ξεδιπλώνεται στους χώρους δουλειάς περιλαμβάνει το επόμενο διάστημα μια σειρά από σταθμούς, ξεχωρίζοντας ως πρώτη μεγάλη κινητοποίηση τις αντιιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις της Δευτέρας 17 Νοέμβρη, στην επέτειο από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Εκεί μάλιστα θα δοθεί και η πρώτη μαζική μαχητική απάντηση στα νέα μέτρα εμβάθυνσης της εμπλοκής που φέρνει η κυβέρνηση με τις πρόσφατες συμφωνίες που υπέγραψε με τις ΗΠΑ για τα ενεργειακά, εμπλέκοντας τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς και στους πολέμους.

«Αποκαλύπτουμε τα επικίνδυνα σχέδια της κυβέρνησης, που εμπλέκουν τον λαό μας πιο βαθιά στα αιματοβαμμένα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Δυναμώνουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς που ξεκληρίζονται», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στη σύσκεψη της Αθήνας, που πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες μετά την αποστολή της αντιπροσωπείας του ΠΑΜΕ στην Παλαιστίνη. Την ίδια στιγμή ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας μας η καταδίκη της απαράδεκτης δίωξης του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά και της ΕΝΕΔΕΠ, Μ. Μπεκρή, επειδή το σωματείο του εμπόδισε πέρυσι να μεταφερθεί φορτίο με πολεμικό υλικό στο Ισραήλ. Αυτή η περήφανη στάση των λιμενεργατών συνεχίζεται, με τα συνδικάτα από όλη την Ευρώπη να συντονίζονται, έχοντας μάλιστα εξαγγείλει και απεργία το επόμενο διάστημα, με σύνθημα «Οι λιμενεργάτες δεν δουλεύουν για τον πόλεμο».

Ακολουθούν τα συλλαλητήρια που θα οργανωθούν όταν θα συζητιέται ο νέος αντιλαϊκός προϋπολογισμός για το 2026 στη Βουλή, που θα σηματοδοτήσει τα επόμενα επεισόδια ξεζουμίσματος του λαϊκού εισοδήματος για να στηρίζεται η κερδοφορία των ομίλων, σε συνθήκες μάλιστα στροφής στην πολεμική οικονομία.

Κινητοποιήσεις προετοιμάζονται και σε κλάδους - χώρους δουλειάς, με τους εργαζόμενους να παλεύουν για την κατοχύρωση δικαιωμάτων, για ΣΣΕ κ.λπ. Μεταξύ άλλων:

- Οι οικοδόμοι απεργούν σε όλη τη χώρα στις 10 Δεκέμβρη, απαιτώντας 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, αυξήσεις και να κηρυχθεί επιτέλους υποχρεωτική η ΣΣΕ που έχουν υπογράψει.

- Απεργία οργανώνουν στις 28 Νοέμβρη οι νοσηλευτές, με αποφάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων στα νοσοκομεία, βάζοντας στο στόχαστρο τον εφιάλτη των ατέλειωτων ωραρίων και της δουλειάς - λάστιχο, των χιλιάδων χρωστούμενων ρεπό και αδειών, της εντατικοποίησης, των μισθών πείνας.

- Τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς στον Πειραιά βάζουν στο επίκεντρο το Εργατικό Κέντρο και τα σωματεία, προγραμματίζοντας και απεργιακή κινητοποίηση τον Γενάρη, αφού για τα κέρδη των ομίλων το μεροκάματο στο λιμάνι, στη Ζώνη, στα βαπόρια κ.α. έχει γίνει μια καθημερινή αναμέτρηση με το σακάτεμα και τον θάνατο.

- Αντίστοιχα, στον απόηχο μίας ακόμα σεζόν εξόντωσης για τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, και με την κυβέρνηση να πανηγυρίζει για την «Αθήνα - τουριστικό προορισμό όλο τον χρόνο», κλιμακώνει την πάλη και με απεργία για υπογραφή τοπικής ΣΣΕ το κλαδικό Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού Αττικής, μαζί με επιχειρησιακά σωματεία.

- Στους δρόμους ετοιμάζονται να βγουν στις αρχές Δεκέμβρη και οι εκπαιδευτικοί με τα σωματεία τους, φέρνοντας στο προσκήνιο τα δικαιώματα αυτών και των μαθητών τους, κόντρα στα σχέδια για το Εθνικό Απολυτήριο.

Παράλληλα προετοιμάζεται και νέα αγωνιστική απάντηση αν η κυβέρνηση τολμήσει να φέρει νέο νόμο για τις ΣΣΕ, εφαρμόζοντας την απαράδεκτη Οδηγία της ΕΕ που έχει κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Οπως αναδείχθηκε και στις συσκέψεις, στις πρόσφατες μεγάλες απεργίες της 1ης και της 14ης του Οκτώβρη οι εργαζόμενοι με τα σωματεία τους έβαλαν τη δική τους σφραγίδα. Ηταν η συνέχεια των αγώνων για να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι των τελευταίων κυβερνήσεων, που εναρμονισμένοι με τις πολιτικές της ΕΕ ξηλώνουν ένα - ένα τα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Η μαζικότητα των κινητοποιήσεων εκφράζει την τεράστια αγανάκτηση και τη γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια για τους χαμηλούς μισθούς, την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις, τη φοροληστεία, την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας κ.ο.κ. Δηλαδή για τις μεγάλες θυσίες που καλείται να κάνει ο λαός ώστε να πληρωθεί ο λογαριασμός της πολεμικής οικονομίας, η εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Στοιχείο που ξεχωρίζει είναι ότι αυτές οι απεργιακές κινητοποιήσεις έγιναν παρά την ανοιχτή υπονόμευση από τη ΓΣΕΕ - στη δεύτερη απεργία μάλιστα χωρίς σχετική απόφασή της κινητοποιήθηκαν 38 Εργατικά Κέντρα, 18 Ομοσπονδίες, εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα. Ηταν η 5η πανελλαδική πανεργατική απεργία που έγινε τα τελευταία 4 χρόνια χωρίς απόφαση της ηγετικής ομάδας της ΓΣΕΕ, που αποτελείται από κεντρικά συνδικαλιστικά στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.

«Η δύναμή μας βρίσκεται στη συλλογική δράση και διεκδίκηση, και όχι στη γραμμή του συμβιβασμού», τονίστηκε χαρακτηριστικά στις συσκέψεις, καλώντας όλους τους εργαζόμενους, τους εκλεγμένους συνδικαλιστές «που θέλουν να δυναμώσει το κίνημα και πιστεύουν στον αγώνα, να δουν ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στα όργανα της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και αλλού είναι μέρος του προβλήματος και πρέπει να ξεπεραστούν. Μόνο με μια τέτοια προοπτική διαμορφώνονται προϋποθέσεις ώστε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να μην παγιδεύεται στα παζάρια για την αναζήτηση "μεσσιών" που θα μας λύσουν τα προβλήματα. Αλλωστε η διαφορά στα σωματεία, στα Εργατικά Κέντρα και στις Ομοσπονδίες όπου άλλαξε ο συσχετισμός είναι όπως της μέρας με τη νύχτα».

Αυτή η κατεύθυνση είναι που πρέπει να δυναμώσει, να γενικευτεί, με τα σωματεία να αναδεικνύουν ότι «οι εργαζόμενοι συσπειρωμένοι και οργανωμένοι έχουν τη δύναμη να ακυρώσουν στην πράξη και τον πρόσφατο νόμο για το 13ωρο, όπως έκαναν και με άλλους νόμους. Εχουν τη δύναμη να παλέψουν για να μειωθεί ο χρόνος εργασίας και να αυξηθούν οι μισθοί, σε συνδυασμό με τη διεκδίκηση όλων των δίκαιων αιτημάτων των σωματείων, που πρέπει να κλιμακωθεί».

Η μεγάλη παρακαταθήκη λοιπόν γίνεται «εντολή να συνεχίσουμε τον αγώνα μας», σημειώνεται από τα σωματεία, θέτοντας στο προσκήνιο τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων: «Για να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος και να καταργηθεί η "ευελιξία" του. Για να ενισχυθεί η πάλη για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο! Για να ζήσουμε με βάση τις δυνατότητες της ανάπτυξης της παραγωγής και της επιστήμης. Για ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Ο,τι παραλάβαμε από τις προηγούμενες γενιές αγωνιστών πρέπει να το παραδώσουμε καλύτερο στα παιδιά μας».