- Μέσα από σκληρές μάχες στις προβλήτες εδώ και 10 χρόνια, το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ έχει κατοχυρωθεί ως ο οργανωτής της πάλης των λιμενεργατών απέναντι σε έναν κολοσσό όπως η COSCO. Πώς βρίσκει τους λιμενεργάτες και τον αγώνα τους η σημερινή φάση της όξυνσης των ανταγωνισμών, που αγγίζει και το λιμάνι;

- Τα τελευταία 11 χρόνια δώσαμε σκληρές μάχες, με απεργίες, με συγκρούσεις απέναντι στην εργοδοσία και στους μηχανισμούς της, με θυσίες και επιμονή. Η ΕΝΕΔΕΠ δεν γεννήθηκε μέσα από «διαβουλεύσεις» και «συναινέσεις», αλλά μέσα από την ανάγκη των ίδιων των λιμενεργατών να έχουν ένα πραγματικό σωματείο που να τους εκφράζει, να οργανώνει την πάλη τους απέναντι στην COSCO, απέναντι στα επιχειρηματικά συμφέροντα στο λιμάνι του Πειραιά.

Το λιμάνι του Πειραιά βρίσκεται στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, γιατί αποτελεί στρατηγικό κόμβο για τη μεταφορά εμπορευμάτων και πολεμικού υλικού για την τροφοδοσία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, όπως το κράτος - δολοφόνος Ισραήλ.

Αυτό σημαίνει ότι το λιμάνι δεν είναι απλώς «χώρος δουλειάς» - είναι κρίκος σε μια τεράστια πολεμική και οικονομική αλυσίδα. Και αυτό έχει διπλή συνέπεια για τους λιμενεργάτες:

• Από τη μία αυξάνονται τα κέρδη των μονοπωλίων, των ναυτιλιακών και των πολυεθνικών που ελέγχουν τις υποδομές.
• Από την άλλη εντείνεται η εκμετάλλευση των εργατών στους προβλήτες, με εντατικοποίηση, εξαντλητικά ωράρια, εργοδοτική τρομοκρατία, χτύπημα στη ζωή και τη δράση των σωματείων.

Η φάση που ζούμε δείχνει πιο καθαρά από ποτέ ότι ο πόλεμος και η εκμετάλλευση είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Οι ίδιοι που στέλνουν όπλα για να σκοτώνονται οι λαοί είναι αυτοί που τσακίζουν τα δικαιώματά μας για να αυξάνουν την κερδοφορία τους. Γι' αυτό οι λιμενεργάτες δεν μένουμε ουδέτεροι. Εχει ιδιαίτερη σημασία το ότι οι εργαζόμενοι παλεύουμε για συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα απέναντι στο κινεζικό μονοπώλιο της COSCO, που μας κλέβει τον ιδρώτα, και την ίδια στιγμή παλεύουμε και αναπτύσσουμε τη διεθνιστική μας αλληλεγγύη κόντρα στα συμφέροντα της ελληνικής κυβέρνησης, που στηρίζει τους συμμάχους της, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το Ισραήλ, που πραγματοποιεί γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.

Δεν έχουμε καμία δουλειά να επιλέξουμε φονιά και εκμεταλλευτή, αλλά αντιθέτως με τη δική μας οργάνωση να παλέψουμε για τα δικά μας συμφέροντα ως εργάτες στο λιμάνι και παντού, εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στα θύματα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών σε όλο τον κόσμο.

- Η δράση σας μπορεί να ξεκινάει στον Πειραιά, αλλά αποκτά ευρύτερη εμβέλεια. Αφορά συνολικά τον λαό, που βλέπει κρίσιμες υποδομές να εντάσσονται σε επικίνδυνους πολεμικούς σχεδιασμούς. Μάλιστα, ξεπερνάει και τα σύνορα...

- Η δράση της ΕΝΕΔΕΠ έχει επίκεντρο το λιμάνι του Πειραιά, όμως αρκετές φορές ξεπερνάει τα όρια του λιμανιού.

Αυτό συμβαίνει για συγκεκριμένους λόγους. Αρχικά είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι από την πρώτη μέρα ίδρυσης του σωματείου μας, που έγινε μέσα στη «φωτιά» της απεργίας που κάναμε τον Ιούλη του 2014, αλλά και σε κάθε αγώνα από κει και μετά, είδαμε την αλληλεγγύη και τη στήριξη από σωματεία της περιοχής μας και όλης της χώρας, από το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, από Ομοσπονδίες, από εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία, δηλαδή από εκείνο το τμήμα του εργατικού κινήματος που συνεχώς διευρύνεται και είναι πηγή δύναμης για μας.

Είδαμε καθαρά ότι αυτός είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος, όσο δύσκολος κι αν είναι, ώστε να προσπαθούμε σταθερά να συμβάλουμε, στον βαθμό που μας αναλογεί, με επίκεντρο το λιμάνι, στη δημιουργία ενός πανελλαδικά συντονισμένου κινήματος που στο κέντρο θα βάζει τις δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων, που θα εκφράζει την αλληλεγγύη του σε κάθε αγώνα που πάει κόντρα σε κυβερνήσεις, μονοπώλια, ΕΕ, ΝΑΤΟ και δεν βασίζεται σε κυβερνητικούς μεσσίες, αλλά αναπτύσσει τη δική του πάλη για να μπορέσει η εργατική τάξη να παλέψει για τα δικά της συμφέροντα μαζί με τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα. Αυτό βέβαια όλα αυτά τα χρόνια πήρε και διεθνή διάσταση.

Δεύτερον, είναι αντικειμενικό αυτό που ο λαός του Πειραιά και όλης της χώρας βλέπει, ότι το λιμάνι, που είναι μια βασική υποδομή, έχει μετατραπεί σε πολυεργαλείο των ΝΑΤΟικών και των μονοπωλίων. Από τη μια η COSCO που με τη δήθεν μεγάλη επένδυσή της θα έφερνε την ανάπτυξη, αλλά στην πραγματικότητα έφερε τη σκληρή και χωρίς δικαιώματα, επί σειρά ετών, εκμετάλλευση των εργαζομένων, που βασίστηκε στους αντεργατικούς νόμους όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων. Και από την άλλη γινόμαστε μάρτυρες στη στρατιωτική αξιοποίηση του λιμανιού, με τις συμφωνίες που οι ίδιες κυβερνήσεις έχουν υπογράψει με τις ΗΠΑ, με βάσεις και αποστολές όπλων που κάνουν στόχο αντιποίνων το λιμάνι και όλη την περιοχή μας.

Οταν λοιπόν η ΕΝΕΔΕΠ βάζει εμπόδιο στην εκφόρτωση πολεμικού υλικού, δεν υπερασπίζεται απλώς τη δική της «περιοχή». Υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού να μη γίνει συνένοχος σε σφαγές. Και αυτό το μήνυμα φτάνει πολύ μακριά.

Εχουμε έρθει σε επαφή με συνδικάτα λιμενεργατών στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Τουρκία και αλλού, που κι αυτοί παλεύουν να μην αξιοποιούνται τα λιμάνια τους για πολεμικούς σκοπούς. Από τη Γένοβα και το Λιβόρνο μέχρι τη Μασσαλία, οι συνάδελφοι μας είπαν:

Ο αγώνας είναι κοινός. Οταν οι εργάτες σηκώνουν τα χέρια τους και το πάρουν απόφαση, μπορούν όχι μόνο να βάζουν εμπόδια στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, αλλά να μπλοκάρουν όλη την πολεμική οικονομία και το σύστημα που γεννά τους πολέμους.

Αυτά τα μηνύματα δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ, κυρίως τα μηνύματα που λάβαμε από την Παλαιστίνη. Οταν μάθανε ότι οι λιμενεργάτες του Πειραιά αρνήθηκαν να εκφορτώσουν πολεμικά φορτία, μας έγραψαν:

«Δεν είστε απλώς αλληλέγγυοι, είστε αδέρφια μας στον ίδιο αγώνα για ζωή, και δεν θέλουμε τίποτα άλλο από το να συνεχίσετε να σταματάτε σφαίρες, με κάθε σφαίρα που σταματάτε οι λιμενεργάτες σώζεται μια ανθρώπινη ζωή».

Αυτές οι στιγμές δείχνουν τη δύναμη της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Οταν οι εργάτες καταλαβαίνουν ότι ο εχθρός τους δεν είναι ο ξένος εργάτης, αλλά ο κοινός εκμεταλλευτής και το καπιταλιστικό σύστημα, τότε μπορούν να σταματήσουν και πόλεμο και εκμετάλλευση, και να φτιάξουν μια άλλη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

- Αυτός ο προσανατολισμός αποτελεί και μια κατάκτηση για το ίδιο το σωματείο. Πώς κατοχυρώθηκε στην πράξη;

- Τίποτα από αυτά δεν έγινε αυτόματα. Χτίστηκε μέσα από πολλή προετοιμασία, συζήτηση και οργάνωση. Στην ΕΝΕΔΕΠ κάθε πρωτοβουλία προετοιμάζεται μέσα στο Διοικητικό Συμβούλιο, συζητιέται με τους συναδέλφους στις βάρδιες, στα καράβια, στα διαλείμματα. Οι λιμενεργάτες έχουν μάθει να συζητούν, να αποφασίζουν συλλογικά, μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, να δρουν με σχέδιο, να συζητάμε και να εκτιμάμε τις εξελίξεις, πώς αυτά θα μας επηρεάσουν, για να μπορούμε να απαντάμε στη μαύρη επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, των εργοδοτών, αλλά και στους ανθρώπους τους μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό δεν είναι μια δουλειά που γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Και για να μην μπερδεύουμε το μπόι μας με τον ίσκιο μας, η συνολική πείρα που μας μεταφέρθηκε από άλλους συναδέλφους, σε άλλα σωματεία με ταξικό προσανατολισμό στην πάλη τους, ήταν κομβικής σημασίας.

Ετσι φτάσαμε και στο σύνθημα «Οι λιμενεργάτες σάς το υπογράφουν: Με των λαών το αίμα τα χέρια τους δεν βάφουν», το οποίο δεν είναι ένα απλό σύνθημα αλλά κάτι που κατακτήθηκε ως θέση μετά από πολλή συζήτηση και ανάδειξη της σημασίας να υιοθετήσουμε αυτήν τη γραμμή πάλης. Γιατί δεν ξεχνάμε ότι οι πόλεμοι ξεκινούν για τα κέρδη των λίγων, αλλά τα πληρώνουν οι εργάτες, οι φτωχοί, οι άμαχοι.

Οταν δίνουμε μάχες για Συμβάσεις, για ασφάλεια, για μόνιμη δουλειά, στην ουσία παλεύουμε για το δικαίωμα στη ζωή. Και η πάλη ενάντια στην πολεμική εμπλοκή είναι μέρος αυτής της διεκδίκησης. Γιατί πόση αξία έχει η «ασφάλεια στη δουλειά», αν την επόμενη μέρα στέλνουν τα παιδιά μας στο μέτωπο; Πόση αξία έχει η «σταθερότητα» όταν η χώρα μας μπλέκεται σε επικίνδυνους σχεδιασμούς, που μπορεί να φέρουν φωτιά και θάνατο;

- Τι ξεχωρίζει η ΕΝΕΔΕΠ για το επόμενο διάστημα, σε συνθήκες που θα εντείνεται η επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του;

- Το επόμενο διάστημα θα είναι δύσκολο, αλλά έχουμε μάθει να μην κάνουμε πίσω. Η ΕΝΕΔΕΠ έχει μπροστά της διπλό καθήκον: από τη μία να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργατών, από την άλλη να δυναμώσει τη συνολική πάλη ενάντια στην πολιτική που γεννά εκμετάλλευση και πολέμους.

Οπότε, άμεσα προχωράμε:

Για την κατοχύρωση των ΒΑΕ για όλους. Είναι αίτημα που κατακτήθηκε με πολύ σκληρούς αγώνες μέχρι και την τελευταία στιγμή από τους λιμενεργάτες με μπροστάρη το σωματείο τους, την ΕΝΕΔΕΠ.

Εχουμε τη μάχη για να μείνει στα χαρτιά και το τελευταίο νομοσχέδιο που νομιμοποιεί το 13ωρο, αλλά και για την εφαρμογή μέτρων υγείας και ασφάλειας, με έλεγχο, επιτροπές, με στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών, για να μη χαθεί άλλος συνάδελφος στη δουλειά.

Αυτό όμως που ξεχωρίζει για να μπορούν να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω είναι στις εκλογές του σωματείου τις επόμενες μέρες να ξεπεράσουμε κάθε ρεκόρ συμμετοχής, συσπείρωσης και μαζικοποίησης του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, που είναι το αποκούμπι και η εγγύηση ότι οι λιμενεργάτες έχουν το δικό τους όπλο για να μπορούν να παλεύουν απέναντι στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους.

Απαραίτητο στοιχείο σε αυτήν την προσπάθεια είναι η οργάνωση των νέων εργαζομένων στο σωματείο, γιατί εκεί βρίσκεται το μέλλον και η συνέχεια του αγώνα.

Τέλος, δυναμώνουμε τον συντονισμό με τα σωματεία όλου του λιμανιού, με τους ναυτεργάτες, με τους εργάτες της Ζώνης, με τα ταξικά συνδικάτα της Αττικής και όλης της χώρας, μαζί με τα σωματεία των λιμενεργατών σε Ευρώπη και Μεσόγειο, γιατί μόνο έτσι, με κοινό βηματισμό και ταξική ενότητα στο περιεχόμενο, μπορούμε να απαντήσουμε αποτελεσματικά.

Ο δρόμος είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μόνος που μπορεί να νικήσει και να ανοίξει την προοπτική για ακόμα μεγαλύτερες αλλαγές. Για να μπορούν οι εργάτες να σηκώνουν το κεφάλι, να νιώθουν ότι ο πλούτος που παράγουν μπορεί να γίνει δύναμη για μια ζωή με δικαιώματα, ειρήνη και αξιοπρέπεια, χωρίς φτώχεια, ξεριζωμούς, «ατυχήματα», πλειστηριασμούς, πολέμους.

Ολο και περισσότεροι βλέπουν και πείθονται γι' αυτό, και έχουμε χρέος μέσα από τα σωματεία μας να προετοιμαζόμαστε και να αναδεικνύουμε όλες αυτές τις πλευρές.