Το σημερινό πρόγραμμα, που ανακοινώθηκε μάλιστα πανηγυρικά από το υπουργείο Εργασίας και τον κυβερνητικό Τύπο, πλασάρεται με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ανοιχτό πρόγραμμα απόκτησης επαγγελματικής / εργασιακής εμπειρίας για ανέργους ηλικίας 30 ετών και άνω» και αφορά ανέργους από 30 έως τουλάχιστον 67 ετών!

Τι συγκαλύπτεται; Το απαράδεκτο γεγονός ότι 50.000 εργαζόμενοι προσφέρονται εντελώς δωρεάν για διάστημα 6 μηνών στους εργοδότες, αφού θα μπορούν να τους απασχολούν χωρίς να βάλουν ούτε ένα ευρώ, καθώς το μισθολογικό και μη «κόστος» θα καλύπτεται 100% από τη ΔΥΠΑ!

Σύμφωνα με το πρόγραμμα οι εργαζόμενοι αυτοί θα ασφαλίζονται μόνο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και για επαγγελματικό κίνδυνο, θα παίρνουν 32 ευρώ τη μέρα για 6ωρη εργασία και θα δουλεύουν μέχρι 22 μέρες τον μήνα, δηλαδή θα παίρνουν το πολύ 704 ευρώ τον μήνα, κάτω και από τον κατώτατο μισθό.

Η ειρωνεία είναι ότι η κυβέρνηση, σύμφωνα και με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, δεν θεωρεί όσους πιάσουν δουλειά εργαζόμενους αλλά «ωφελούμενους», γιατί δήθεν «θα αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία»! Δηλαδή άνθρωποι από 30 ετών και πάνω θα πρέπει να λένε και ευχαριστώ στην κυβέρνηση που θα τους ...«ωφελήσει» - στην πραγματικότητα παραχωρήσει ανασφάλιστους, με ελάχιστο μισθό και εντελώς δωρεάν στους εργοδότες. Πρόκειται για εμπαιγμό, γιατί οι μοναδικοί πραγματικά ωφελούμενοι είναι οι εργοδότες, που θα έχουν στη διάθεσή τους δωρεάν εργατικό δυναμικό για 6 μήνες. Εκτός αν η κυβέρνηση και η υπουργός θεωρούν ότι οι εργοδότες είναι οι χαμένοι της υπόθεσης, γιατί θα «αναγκαστούν» να εκπαιδεύσουν άπειρους εργαζόμενους χωρίς να πάρουν μία!

Περαιτέρω, η στρατιά των 50 χιλιάδων ανασφάλιστων αποτελεί αντικειμενικά «Δούρειο Ιππο» για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, καθώς κυβερνήσεις και εργοδότες θα απαιτήσουν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους να ρίξουν τις απαιτήσεις τους, «αλλιώς η δουλειά γίνεται και με πιο φτηνούς από σένα...».

Ακόμα, η ΚΥΑ αφήνει να εννοηθεί ότι σε όσους ανέργους απορρίψουν τέτοιο «κελεπούρι» θα επιβληθούν και οι προβλεπόμενες ποινές (!), όπως διακοπή του επιδόματος ανεργίας και διαγραφή από τα μητρώα ανέργων. Συγκεκριμένα, αναφέρεται: «Εάν ο υποδειχθείς άνεργος ή η επιχείρηση / πάροχος δεν αποδεχτεί την υπόδειξη, τότε καταγράφεται στο ΟΠΣ ΔΥΠΑ η άρνησή τους με αιτιολογημένη τεκμηρίωση». Το τι θα γίνει αν δεν τεκμηριωθεί αντικειμενικά η εύλογη άρνηση του κάθε άνεργου να δουλέψει χωρίς δικαιώματα δεν διευκρινίζεται, αλλά «τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται»...

Συμπερασματικά, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση προωθεί σωρεία αντεργατικών νόμων σε συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, δίνοντας στους εργοδότες τη δυνατότητα να αυξομειώνουν τον χρόνο εργασίας όπως αυτοί θέλουν και γενικεύοντας την «ευελιξία», στήνει την ίδια χιλιοπαιγμένη φαρσοκωμωδία σε βάρος ανέργων, τσακίζοντας το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά χωρίς όρους και προϋποθέσεις και με πλήρη δικαιώματα.

Η Ομοσπονδία Υπαλλήλων ΟΑΕΔ σημειώνει ότι μέχρι σήμερα τέτοια προγράμματα απευθύνονταν σε νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, κυρίως ανέργους έως 29 ετών. Ομως αυτό το πρόγραμμα - μαμούθ «απευθύνεται σε ανέργους ηλικίας 30 έως 67 ετών - μια ηλικιακή ομάδα που δεν στερείται "εργασιακή εμπειρία", αλλά πραγματική εργασία. Το πιο προκλητικό στοιχείο όμως είναι ότι το πρόγραμμα αυτό δεν προβλέπει συνταξιοδοτική κάλυψη».

Ετσι, αντί να στηρίζουν και να προωθούν την πραγματική εργασία με πλήρη δικαιώματα, «προσφέρουν φτηνή και ανασφάλιστη εργασία, υπό το πρόσχημα της "απόκτησης εμπειρίας" για 50άρηδες και 60άρηδες».

Και προσθέτει η Ομοσπονδία: «Με το πρόγραμμα αυτό παρέχεται δωρεάν εργατικό δυναμικό στη μεγάλη εργοδοσία, μειώνεται περαιτέρω το εργατικό κόστος, υποτιμάται η αξία της εργασίας, συμπιέζονται ακόμα περισσότερο τα εργασιακά δικαιώματα.

Ολα αυτά ο 2025 μέσα από τη ΔΥΠΑ. Ενα πρόγραμμα "απόκτησης εμπειρίας" για ηλικίες 30-67 ετών είναι ήδη παράλογο ως σύλληψη. Οταν δεν προσφέρει συνταξιοδοτική κάλυψη, γίνεται προσβλητικό και επικίνδυνο».

Υπενθυμίζεται πως τα προγράμματα «Stage» τα είχε εισαγάγει στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον νόμο 2639/1998. Η τότε πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) είχε συνυπογράψει με την τότε κυβέρνηση το «Σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000», αποτέλεσμα του οποίου ήταν ο νόμος αυτός, που εκτός από τα «Stage» θεσμοθετούσε και την εκ περιτροπής απασχόληση!

Τυπικά εμφανίστηκαν ως «προγράμματα κατάρτισης και απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας ανέργων», που θα χρησίμευαν ως δήθεν εργαλεία αντιμετώπισης της ανεργίας. Στην πράξη αποτέλεσαν μία από τις πολλές μορφές εργασιακής και πολιτικής ομηρίας από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Οι εργαζόμενοι αυτοί αμείβονταν το 2009 με 500 ευρώ τον μήνα περίπου, χωρίς να ασφαλίζονται για σύνταξη, ενώ η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ήταν λειψή. Καθώς αντιμετωπίζονταν ως «μαθητευόμενοι» και όχι ως εργαζόμενοι, δεν δικαιούνταν επιδόματα αδείας, οικογενειακό, τέκνων, αναρρωτικής άδειας (αν αρρώσταιναν η μηνιαία αμοιβή τους μειωνόταν κι άλλο), δεν πληρώνονταν τις αργίες. Και, φυσικά, χρησιμοποιήθηκαν τόσο ως μηχανισμοί ανακύκλωσης και συγκάλυψης της ανεργίας, όσο και ως «μοχλός» γενικής συμπίεσης δικαιωμάτων προς τα κάτω.

Οσοι απασχολούνταν με «Stage» θεωρούνταν από τη μία «μαθητευόμενοι», όταν ζητούσαν πλήρη εργασιακά δικαιώματα, και από την άλλη ...«εργαζόμενοι» όταν οι υπηρεσίες του κράτους υπολόγιζαν την επίσημη ανεργία.

Μετά το τέλος των προγραμμάτων αυτών ακολούθησαν - με περίπου την ίδια δομή και λειτουργία - τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», μέσω των οποίων απασχολούνταν εργαζόμενοι σε διάφορους τομείς του Δημοσίου. Στις αρχές του 2014 οι απασχολούμενοι μέσω της «κοινωφελούς εργασίας» ήταν περίπου 40.000 και ο στόχος εκείνης της εποχής ήταν να απασχοληθούν άλλοι 90.000 την περίοδο 2014 - 2015.