Αγώνας ταξικός - καμία θυσία για την πολεμική οικονομία! | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Αγώνας ταξικός - καμία θυσία, σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα για την πολεμική οικονομία» τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση (ΕΚΔ), στην οποία επισημαίνει τα εξής:

«Η Ευρώπη προετοιμάζεται για πόλεμο. Αυτό αποδεικνύεται σαφώς από τη στρατηγική που ακολουθείται, τα διάφορα διαθέσιμα οικονομικά στοιχεία και τις δηλώσεις των κυβερνήσεων.

Ολες οι χώρες στη σημερινή Ευρώπη είναι καπιταλιστικές χώρες και κυβερνώνται με αρχή την υπεράσπιση των συμφερόντων των εθνικών μονοπωλίων και τη διασφάλιση των κερδών τους. Πολλές από αυτές τις χώρες είναι προς το παρόν στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι των καπιταλιστικών τους αντιπάλων, όπως η Κίνα και οι ΗΠΑ. Ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων μιας συγκεκριμένης ομάδας καπιταλιστών σε μια συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία.

Οι εκτιμήσεις για τη στρατιωτικοποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας πρέπει να ενταχθούν σε αυτό το πλαίσιο. Ο καπιταλισμός δεν έχει καταφέρει να επιτύχει τους ρυθμούς ανάπτυξης και συσσώρευσης, ούτε τα κέρδη που υπήρχαν πριν από την κρίση του 2008. Επιπλέον, απειλείται από τη σκιά της επόμενης κρίσης υπερπαραγωγής. Οι συγκρούσεις μεταξύ των καπιταλιστών για τον έλεγχο των αγορών, των δρόμων μεταφοράς και των πηγών πρώτων υλών οξύνονται. Ετσι, ο κίνδυνος νέων και πιο βίαιων στρατιωτικών συγκρούσεων μεταξύ των καπιταλιστικών δυνάμεων αυξάνεται εκθετικά.

Σήμερα, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτες τις ισχυρότερες Γερμανία, Βρετανία και Γαλλία, επιταχύνουν τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και την ενίσχυση των οικονομικών τομέων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων. Σε έκθεσή του το ΝΑΤΟ διαμηνύει κυνικά ιδιαίτερα στη νεολαία ότι "δεν τίθεται θέμα αν θα πολεμήσει αλλά για ποιο μέλλον θα το κάνει, κι αν δεν πειστεί για να πολεμήσει θα πρέπει να της το επιβάλουμε".

Οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν δεσμευτεί να φτάσουν το 5% του ΑΕΠ σε στρατιωτικές δαπάνες και πολλές έχουν ήδη ξεπεράσει το 2%.

Η τελευταία φορά που παρατηρήθηκαν τέτοια ποσοστά στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ήταν κατά τη διάρκεια πολέμου ή αμέσως πριν από αυτόν. Για παράδειγμα, η τελευταία φορά που καταγράφηκαν τέτοια ποσοστά στρατιωτικών δαπανών στη Γαλλία ήταν το 1953, όταν διεξήγαγε αποικιακές εκστρατείες στη Νοτιοανατολική Ασία και τη Βόρεια Αφρική, και στη Γερμανία το 1963, ενώ η Δυτική Γερμανία συγκρουόταν με τη Σοσιαλιστική Γερμανία.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση κινητοποιεί τεράστιους πόρους για τον πόλεμο. Το σχέδιο "ReArm Europe" - που μετονομάστηκε σε "Readiness 2030" για λόγους εξωραϊσμού - προβλέπει τη χρήση 800 δισεκατομμυρίων ευρώ για την πολεμική βιομηχανία. Οι κανόνες που υιοθετούνται τώρα θα επιτρέψουν στις ευρωπαϊκές χώρες να παρακάμψουν τους στόχους για το έλλειμμα στις στρατιωτικές δαπάνες. Τα όρια του προϋπολογισμού ισχύουν μόνο για τις κοινωνικές δαπάνες, ενώ δεν υπάρχει όριο για τις στρατιωτικές δαπάνες ούτε για την αποπληρωμή του χρέους στους δανειστές.

Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν ομολογήσει ότι αυτή η διαδικασία επανεξοπλισμού της Ευρώπης θα είναι σε βάρος των κοινωνικών δαπανών. Αυτή η άποψη εκφράστηκε από τον Γερμανό καγκελάριο, Φρ. Μερτς, όταν δήλωσε ότι "το κράτος πρόνοιας δεν μπορεί πλέον να διατηρηθεί", από τον πρωθυπουργό του Βελγίου, Ντε Βέβερ, όταν είπε ότι "το κράτος πρόνοιας (...) θα καταρρεύσει (...) αν δεν αλλάξουν οι πολιτικές", και επίσης από τον Γάλλο υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών, Ε. Λομπάρ, όταν απάντησε στο ερώτημα αν η Ευρώπη βρίσκεται υπό καθεστώς πολεμικής οικονομίας, λέγοντας ότι "δεν είναι, αλλά θα έπρεπε να είναι".

Η εργατική τάξη στις ευρωπαϊκές χώρες χάνει τα δικαιώματά της με ταχείς ρυθμούς. Το 2022, η πραγματική αγοραστική δύναμη μειώθηκε κατά μέσο όρο 4,3% και κατά 0,7% το 2023. Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια εργαζόμενοι δεν καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις, λόγω της μείωσης της συνδικαλιστικής συμμετοχής και της προώθησης νόμων κατά των Συλλογικών Συμβάσεων. Ταυτόχρονα, αντεργατικές μεταρρυθμίσεις διαδέχονται γρήγορα η μία την άλλη. Πρόσφατα, για να αναφέρουμε μόνο δύο παραδείγματα, η ελληνική κυβέρνηση, με βάση Οδηγία της ΕΕ, προώθησε τις 13 ώρες δουλειά και την ετήσια διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, ενώ η πορτογαλική κυβέρνηση υιοθέτησε μια δρακόντεια εργασιακή μεταρρύθμιση, η οποία αυξάνει τις αιτίες για απόλυση και την ευελιξία της εργασίας.

Η εργατική τάξη πρέπει να αντισταθεί σθεναρά στις θυσίες που μας ζητούν να κάνουμε οι καπιταλιστές για τις αιτίες των πολέμων τους.

Πρέπει να απαιτήσουμε καμία θυσία - καμία εμπλοκή στα πολεμικά σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, να υπερασπιστούμε τους μισθούς και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στους χώρους δουλειάς και τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματά μας, αντιπαλεύοντας σθεναρά τη μεταφορά του πλούτου που παράγεται από την εργασία στις τσέπες του κεφαλαίου για την πολεμική του μηχανή.

Στόχος μας αποτελεί η ανατροπή του καπιταλισμού, η κατάργηση της εκμετάλλευσης και η ένταση της πάλης για τον σοσιαλισμό. Από αυτόν τον στόχο κρίνεται η ζωή μας».