Σύντροφοι που πορεύτηκαν μαζί της στην ΚΝΕ και στο Κόμμα, συναγωνιστές και φίλοι από τους φορείς του λαϊκού κινήματος όπου δούλεψε με αυταπάρνηση και μεράκι η Βάσω στη σύντομη ζωή της, ήταν εκεί, στο Κοιμητήριο του Μαραθώνα, για να την αποχαιρετήσουν.

Στη σορό της, σκεπασμένη με τη σημαία του ΚΚΕ και «πνιγμένη» στα λουλούδια, στάθηκαν τιμητική φρουρά σύντροφοι από τις Οργανώσεις του Κόμματος όπου έδρασε, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα της.

Στην πολιτική τελετή παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τα μέλη του ΠΓ της ΚΕ Γιώργο Μαρίνο, Κύριλλο Παπασταύρου, Γιάννη Πρωτούλη, Θοδωρή Χιώνη και Θέμη Γκιώνη. Παρευρέθηκε επίσης η Αλέκα Παπαρήγα. Ανάμεσα στα δεκάδες στεφάνια στον περίβολο του Κοιμητηρίου ξεχώριζε αυτό της ΚΕ του ΚΚΕ.

Αποχαιρετώντας την συντρόφισσα Βάσω εκ μέρους της Επιτροπής Περιοχής Αττικής και της Τομεακής Οργάνωσης Νοτιοδυτικών Συνοικιών, της οποίας ήταν μέλος, ο Νίκος Καραγιάννης είπε μεταξύ άλλων:

«Οσο περνάνε οι μέρες, η σκέψη όλων μας πάει εκεί που θα θελε και η ίδια: Στη μνήμη και τη συνέχεια. Γιατί η Βάσω δεν έζησε για τον εαυτό της, έζησε για τους γιους της, για τον Πέτρο, για την οικογένειά της, για τους φίλους και τους συντρόφους της. Εζησε για τον συλλογικό σκοπό, για τους ανθρώπους που ονειρεύτηκε από μικρή ηλικία ότι μπορούν να ζήσουν όμορφα και απλά, να ζήσουν ο ένας δίπλα στον άλλον, ο ένας για τον άλλον, στην κοινωνία όπου η εκμετάλλευση θα δώσει τη θέση της στη συλλογικότητα και η βαρβαρότητα θα δώσει τη θέση της στην ανθρωπιά.

Και έτσι, ακόμα μέσα στη θλίψη, όλοι εμείς που σε γνωρίσαμε, που σταθήκαμε πλάι σου, σε νιώθουμε εδώ, Βασούλα, πως παραμένεις παρούσα με τον δικό σου ήσυχο τρόπο δίπλα μας. Μένεις εδώ, στους αγώνες μας, στις ανησυχίες μας, στις αγωνίες μας, στα χαμόγελα και τις δυσκολίες μας».

Αναφέρθηκε επίσης στη συνέπεια και τη μαχητικότητα που επέδειξε η Βάσω σε όλη την οργανωμένη ζωή της: Από τα μαθητικά της χρόνια στον Μαραθώνα και τη συνειδητή στράτευση με την ΚΝΕ, μέχρι την περίοδο που ήταν φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στη Χίο. Και από την ένταξή της στο Κόμμα το 2003, μέχρι τις χρεώσεις που ανέλαβε όταν επέτρεψε στην Αθήνα, στα Μεσόγεια, στο Γραφείο του Υπόλοιπου Αττικής, στην ΚΟΒ Νέας Μάκρης, στην Τομεακή Οργάνωση της Υγείας, στην ΚΟΒ Λιούμη.

«Η Βάσω δεν ήταν παρούσα στα λόγια, ήταν παρούσα στην πράξη, στο πλάι των συντρόφων της με συνέπεια, με ήθος, με επιμονή. Ακριβώς επειδή είχε αυτά τα στοιχεία, τα τελευταία χρόνια συνέβαλε χρεωμένη στην Οικονομική Επιτροπή της ΚΟ Αττικής, υπηρετώντας το Κόμμα με την ίδια ευθύνη και προσήλωση που είχε σε όλη της τη ζωή», συνέχισε ο Ν. Καραγιάννης και αναφέρθηκε στη δράση της μέσα από το Σωματείο Ιδιωτικής Υγείας στον Πειραιά, τον Σύλλογο Γονέων του 17ου Δημοτικού Σχολείου στο Αιγάλεω, τον Πολιτιστικό Σύλλογο της «Προόδου».

«Η συντρόφισσα Βάσω έβαλε το δικό της λιθαράκι στον δρόμο που δείχνει πώς να μείνουμε άνθρωποι. Αντί για αποχαιρετισμό, λοιπόν, ας κρατήσουμε την υπόσχεση πως θα συνεχίσουμε τον αγώνα της με την ίδια σεμνότητα, την ίδια πίστη, το ίδιο φως. Γιατί η Βάσω δεν έφυγε στα αλήθεια, ζει μέσα στις ιδέες, στις πράξεις και στις καρδιές μας. Ζει εκεί που γεννιέται κάθε νέο χαμόγελο, κάθε νέα αντίσταση, κάθε νέα ελπίδα», κατέληξε ο Ν. Καραγιάννης.

Παίρνοντας τον λόγο η Δανάη Πολύζου, Γραμματέας της ΚΟΒ Λιούμη Αιγάλεω, στάθηκε ιδιαίτερα στην αγάπη της συντρόφισσας Βάσως για τα παιδιά, ενώ ο Στρατής Μαυρομάτης, συμφοιτητής της και μέλος της ΚΝΕ από τα χρόνια της Χίου, μετέφερε τα συλλυπητήρια όσων την γνώρισαν και πάλεψαν μαζί της εκείνη την περίοδο.

Η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η Πρόοδος», Κατερίνα Παπαμιχαήλ, διάβασε ένα ποίημα που έγραψε για την Βάσω η Θεοδώρα Βαγιώτη, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου. Ακολούθησε η Θεοδώρα Πασχαλίδου εκ μέρους της Τομεακής Οργάνωσης Μεσογείων - Λαυρεωτικής του ΚΚΕ, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα: «Η Βάσω υπήρξε υπόδειγμα κομμουνίστριας. Ακούραστη, ανιδιοτελής, με το βλέμμα στραμμένο στο Κόμμα, με την καρδιά και το μυαλό της δοσμένα στην εργατική τάξη, πάντα εκεί όπου υπήρχε ανάγκη, με ευθύνη, με πείσμα, με υπομονή. Θα θυμόμαστε πάντα το παράδειγμα, την προσφορά σου, και όσοι είχαμε τη χαρά και την τιμή να σε γνωρίσουμε, μας βαραίνει πολύ η απώλειά σου».

Η πολιτική τελετή ολοκληρώθηκε με δυο λόγια από καρδιάς εκ μέρους της οικογένειας, από τον Γιάννη Γκιόκα, αδερφό της Βάσως, μέλος της ΚΕ και βουλευτή του ΚΚΕ. Είπε μεταξύ άλλων: «Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να βρούμε τα λόγια για έναν τέτοιο αποχαιρετισμό. Πώς να αποχαιρετήσεις την μικρή σου αδερφή, πώς να αποχαιρετήσεις έναν νέο άνθρωπο που μόλις πριν μια βδομάδα έκλεισε τα 44 του χρόνια και που κανονικά θα έπρεπε να κάνει σχέδια για το μέλλον, όνειρα για τη ζωή του, την οικογένεια και τα παιδιά του.

Κι όμως, η ζωή σού επιφύλαξε στα πιο όμορφα και στα πιο δημιουργικά σου χρόνια εσύ να δίνεις την πιο άδικη, την πιο άνιση και την πιο δύσκολη μάχη. Ακόμα κι έτσι, όμως, δεν το έβαλες κάτω. Δεν σταμάτησες να κάνεις όνειρα και σχέδια, να νοιάζεσαι για τους γύρω σου, να έχεις το σπίτι σου και την αγκαλιά σου πάντα ανοιχτά, να είσαι συνεπής και να συμβάλλεις με όλες σου τις δυνάμεις στα μετερίζια όπου σε χρέωσε το Κόμμα μας.

Μέχρι την τελευταία στιγμή πραγματικό παλικάρι, όπως πρέπει να παλεύει κάθε άνθρωπος που δεν συμβιβάζεται με την αδικία. Σήμερα σε χαιρετούμε με μια μεγάλη αγκαλιά, με μια απέραντη αγάπη, η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι σύντροφοί σου που στάθηκαν δίπλα σου και δίπλα μας αυτά τα δύο χρόνια, πολλές φορές παραπάνω και από οικογένεια, εξυψώνοντας και δίνοντας το πραγματικό περιεχόμενο της συντροφικότητας.

Ενας για όλους και όλοι για έναν. Αυτές οι λέξεις αποτυπώνουν τη σύντομη αλλά πλούσια ζωή της Βάσως, πλούσια για την αγάπη που έδωσε και την αγάπη που έλαβε. Ενας για όλους και όλοι για έναν, όπως θέλουμε να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και η κοινωνία για την οποία παλεύουμε. Βασούλα, κοιμήσου ήσυχη, ξεκουράσου. Εκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες. Εκανες το χρέος σου παντού και με το παραπάνω. Τώρα αναλαμβάνουμε εμείς».