5 χρόνια μετά η δίκη στον δεύτερο βαθμό είναι σε κρίσιμο σημείο, καθώς έχουν ξεκινήσει οι απολογίες των καταδικασμένων εγκληματιών της Χρυσής Αυγής, με την πλειοψηφία τους να βρίσκεται εκτός φυλακής, κατόπιν σειράς αποφάσεων της δικαιοσύνης. Τελευταίο, εκκωφαντικό παράδειγμα η προκλητική έγκριση της αίτησης αποφυλάκισης του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, του ναζί Ν. Μιχαλολιάκου, από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας.

5 χρόνια μετά επιβεβαιώνεται ξανά ότι μόνο η παρέμβαση του εργατικού - λαϊκού κινήματος θα εξασφαλίσει την πραγματική καταδίκη όχι μόνο για τα ναζιστικά μορφώματα, αλλά και το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει. Οπως έκανε από την πρώτη στιγμή της δολοφονικής επίθεσης στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, όπως έκανε με τη μεγαλειώδη συγκέντρωση έξω από το Εφετείο της Αθήνας στις 7 Οκτώβρη 2020.

Η παρέμβαση αυτή είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ, σε συνθήκες που εντείνεται η πολεμική προετοιμασία σε όλη την ΕΕ. Ετσι, από τη μια ενισχύεται η άνοδος του εθνικισμού, το «μαστίγιο» απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του. Και από την άλλη, ξεδιπλώνεται η εντατική προσπάθεια αθώωσης και αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στο «κράτος δικαίου», το «καρότο» προκειμένου να συναινέσουν οι λαοί στην ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης, στη μεταφορική και κυριολεκτική σφαγή που τους ρίχνει το σύστημα του κέρδους και το κράτος του.

Για όλα αυτά συζητάει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» με τον Θεόδωρο Θεοδωρόπουλο, δικηγόρο, συνήγορο της οικογένειας Φύσσα στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο και μέλος της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στην πρώτη δίκη, και με τον Αντώνη Αντανασιώτη, δικηγόρο, μέλος της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στην πρώτη δίκη, εκλεγμένο στο ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων».

- Ξεκινώντας δεν μπορούμε παρά να ζητήσουμε το σχόλιό σας για την απόφαση αποφυλάκισης του Ν. Μιχαλολιάκου «για λόγους υγείας».

Θ. Θεοδωρόπουλος: Το βούλευμα για την αποφυλάκιση του αρχηγού της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, λίγο πριν την ολοκλήρωση της εκδίκασης της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό, κι ενώ έχει ασκηθεί εισαγγελική έφεση για το ύψος των ποινών των καταδικασμένων ηγετικών της στελεχών, προσβάλλει βάναυσα τη συλλογική μνήμη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας. Εξάλλου, όπως δηλώσαμε οι συνήγοροι υποστήριξης της κατηγορίας της οικογένειας Φύσσα, η επίκληση ανθρωπιστικών λόγων ή των τυπικών προϋποθέσεων εφαρμογής του νόμου θα είχε αξία εάν εφαρμοζόταν για κάθε κρατούμενο, πράγμα που όπως γνωρίζουμε δεν συμβαίνει, κι όχι μόνο για εκείνους που ο κρατικός μηχανισμός επιφύλασσε προνομιακή μεταχείριση και τώρα αλλά και παλαιότερα.

Οι αποφυλακίσεις σχεδόν όλων (πλην δύο) των καταδικασμένων για διεύθυνση της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της ύπαρξης και δράσης της οργάνωσης υπό διάφορες μορφές και ονομασίες, εξ αντικειμένου συνιστά ευνοϊκή αντιμετώπιση των εγκλημάτων του ναζισμού και της ακροδεξιάς.

Πιστεύουμε ότι η αίτηση αναίρεσης κατά του βουλεύματος από τους αρμόδιους παράγοντες είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.

Α. Αντανασιώτης: Μόνο ως πρόκληση μπορεί να θεωρηθεί η συγκεκριμένη απόφαση, που συμπίπτει μάλιστα με τις επετείους της δολοφονικής ενέδρας στους κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και της δολοφονίας του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, τον Σεπτέμβρη του 2013. Ας θυμηθούμε ποιοι άλλοι πριν λίγο καιρό αποφυλακίστηκαν: Πρόκειται για επίσης ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, όπως ο Παππάς και ο Παναγιώταρος, ενώ προετοιμάζεται η αποφυλάκιση και του Κασιδιάρη. Με λίγα λόγια, το πουλόβερ της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης, που επέβαλε, έτσι κι αλλιώς, επιεικείς ποινές στους εγκληματίες ναζιστές, σταδιακά ξηλώνεται. Και αυτό, πριν ακόμη ολοκληρωθεί η δευτεροβάθμια δίκη, στην οποία εκκρεμεί έφεση για επιβολή αυστηρότερων ποινών. Απέναντι σε αυτή την απαράδεκτη μεθόδευση, έχει ήδη σηκωθεί κύμα διαμαρτυρίας, που καθημερινά μεγαλώνει, από συνδικάτα και φορείς των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, όπως και του χώρου της δικαιοσύνης. Αποκτά πλέον παλλαϊκές διαστάσεις η απαίτηση να εφεσιβληθεί ή αναιρεθεί το σχετικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λαμίας από τους αρμόδιους εισαγγελείς. Αλλωστε και στο παρελθόν, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή ανατράπηκαν παρόμοια βουλεύματα αποφυλάκισης, όπως του ίδιου του Μιχαλολιάκου πριν 1,5 χρόνο, του Κασιδιάρη, ή παλαιότερα του Πατέλη, επικεφαλής των χρυσαυγίτικων ταγμάτων εφόδου της Νίκαιας, που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα.

- Σε ποιο σημείο βρίσκεται τώρα η δίκη στον β' βαθμό. Τι κατά τη γνώμη σας έχει ιδιαίτερα αναδειχθεί έως τώρα;

Θ. Θεοδωρόπουλος: Ηδη, στη δίκη ολοκληρώθηκαν οι καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης των κατηγορούμενων και επίκειται η έναρξη των απολογιών τους.

Στον πρώτο βαθμό είχαν προταθεί 265 μάρτυρες υπεράσπισης και εξετάστηκαν 69. Στον δεύτερο βαθμό προτάθηκαν 35 και εξετάστηκαν 23!

Οι μάρτυρες αυτοί, σχεδόν όλοι, περιορίστηκαν στο να καταθέσουν ότι οι κατηγορούμενοι είναι «καλοί» άνθρωποι και ότι δεν έχει καμία σχέση η εικόνα που έχουν σχηματίσει γι' αυτούς στη δουλειά, στη γειτονιά, στο σπίτι, στις συγγενικές και φιλικές επαφές, με την εικόνα που προκύπτει από τα αποδεικτικά στοιχεία (βίντεο, φωτογραφίες, ομιλίες, μαρτυρικές καταθέσεις κ.λπ.). Δηλαδή την εικόνα ανθρώπων με ναζιστικό και ρατσιστικό λόγο, με αξιόποινη δραστηριότητα που φτάνει μέχρι την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Και όλα αυτά μέσα από τα τρομοκρατικά τάγματα εφόδου κατά την άσκηση των καθηκόντων και υποχρεώσεών τους ως στελεχών, μελών ή φίλων της ναζιστικής οργάνωσης, δηλαδή κατά την υλοποίηση του ιδεολογικοπολιτικού προγράμματος της Χρυσής Αυγής κατά των «εχθρών» (κομμουνιστών, αντιφασιστών, μεταναστών και οποιουδήποτε σκέφτεται διαφορετικά)...

Αλλο αξιοσημείωτο στοιχείο, που ήδη διαπιστώθηκε στην προδικασία, στο πρωτόδικο δικαστήριο, αλλά με έμφαση και τώρα στο πενταμελές Εφετείο, είναι το γεγονός ότι τόσο οι κατηγορούμενοι όσο και οι μάρτυρές τους αρνούνται κατ' εξακολούθηση ότι είναι ναζιστές, λένε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός τους θίγει και τους προσβάλλει... Μάλιστα, μάρτυρες είπαν ότι αν πίστευαν ότι η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική, δεν θα την υποστήριζαν ποτέ!

Πρόκειται για μια μαζική αποκήρυξη της ναζιστικής ιδεολογίας από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής που γίνεται κατ' εξακολούθηση, δηλαδή για μια δήλωση μετάνοιας που δεν έχει προηγούμενο στην Ιστορία της χώρας.

Το γεγονός αυτό από μόνο του συνιστά μια τεράστια νίκη που δεν πρόκειται να σβήσει ποτέ. Αυτή η αποκήρυξη διευκολύνει την κατανόηση του απεχθούς χαρακτήρα και της εγκληματικής φύσης της ναζιστικής ιδεολογίας, που ούτε οι ίδιοι οι ναζιστές δεν υποστηρίζουν.

Υπενθυμίζουμε τα λόγια του ομοϊδεάτη τους, γνωστού ποιητή, Εζρα Πάουντ, ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις ιδέες σου, ή εσύ δεν αξίζεις, ή οι ιδέες σου».

Αυτά γίνονται για να αντικρουσθεί από πλευράς τους το κίνητρο των αξιόποινων πράξεων που εξετάζει το Δικαστήριο, πλην όμως η προσπάθεια είναι ανεπιτυχής, είναι μάταιη, γιατί η ναζιστική σκέψη και πράξη τους είναι ολοκάθαρα ορατή.

Από σωρεία αποδεικτικών στοιχείων, παλαιότερων και πρόσφατων, αποδεικνύεται πανηγυρικά ο ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής, που η πρωτόδικη απόφαση έκρινε ως εγκληματική θεωρώντας τη ναζιστική ιδεολογία ως κίνητρο των εγκληματικών πράξεων...

Τέλος, να σημειωθεί ότι από τη δευτεροβάθμια δίκη αναδείχθηκαν και φωτίστηκαν, με απόλυτο θα 'λεγα τρόπο, όλα τα αποδεικτικά εκείνα στοιχεία που θεμελιώνουν την ενοχή των κατηγορουμένων...

Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι, ενώ η ηγεσία της Χρυσής Αυγής αναφέρει ότι η δίκη είναι αποτέλεσμα πολιτικής σκευωρίας, κανένα στοιχείο δεν προσκόμισαν για την υποστήριξη του ισχυρισμού τους, ενώ και οι μάρτυρες υπεράσπισής τους τίποτε δεν ανέφεραν σχετικά με αυτό...

Τι να πουν για το τάγμα εφόδου που δολοφόνησε τον Π. Φύσσα, που αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Αιγύπτιο ψαρά. Για το πολυπρόσωπο τάγμα εφόδου που επιχείρησε να δολοφονήσει τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ (πράξη που εσφαλμένα μετατράπηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο σε επικίνδυνη σωματική βλάβη), γεγονός που διέψευδαν την επόμενη ημέρα, καταγγέλλοντας τα θύματα ως «καταδότες» αθώων πολιτών, όταν στο πρωτόδικο δικαστήριο παραδέχθηκαν αυτό που μέχρι τότε ψευδώς αρνούνταν.

Α. Αντανασιώτης: Ο εγκληματικός ναζιστικός χαρακτήρας της Χρυσής Αυγής έχει αποδειχθεί με αδιαμφισβήτητο τρόπο, ήδη στην πρωτοβάθμια δίκη και φυσικά επιβεβαιώνεται στη δευτεροβάθμια. Είναι πολύ πλούσιο το υλικό της αποδεικτικής διαδικασίας, με τις καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας και την ανάγνωση των εγγράφων, που αναδείχτηκε με την καθοριστική συμβολή της Πολιτικής Αγωγής.

Φυσικά η ολοκληρωμένη ανάδειξη της αλήθειας είχε και πάντοτε έχει ιδιαίτερη δυσκολία. Χαρακτηριστική ήταν η στάση της εισαγγελέα της έδρας στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που επιχειρούσε συστηματικά να αποδομήσει το κατηγορητήριο.

Ωστόσο και μέσα στη δικαστική αίθουσα τελικά αποκαλύφθηκε ότι κίνητρο της αποτρόπαιης εγκληματικής δράσης της είναι η ναζιστική ιδεολογία της, που έχει στο DNA της τη διάπραξη αδίστακτων εγκλημάτων μέσω των ταγμάτων εφόδου, σε βάρος κομμουνιστών, συνδικαλιστών, αντιφασιστών, μεταναστών, ανθρώπων με διαφορετική καταγωγή που στοχοποιεί.

Πάνω από όλα αποκαλύφθηκε ότι αυτή, η ναζιστική - εγκληματική ιδεολογία και δράση είναι «γνήσιο τέκνο» του συστήματος. Μόνο τυχαίες δεν είναι οι στενές διασυνδέσεις της Χρυσής Αυγής με ισχυρούς θύλακες του κρατικού μηχανισμού, όπως και με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και την εργοδοσία. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, τη φράση του δολοφόνου Ρουπακιά προς τους αστυνομικούς «είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής» ή τις δηλώσεις του Κυριτσόπουλου, προέδρου του χρυσαυγίτικου δουλεμπορικού «σωματείου» της Ζώνης του Περάματος για την ανάγκη να σταματήσουν οι απεργίες, να μειωθούν τα μεροκάματα και να υποταχτούν οι εργαζόμενοι στους εφοπλιστές και τους εργολάβους;

Γι' αυτό και είναι προβληματικό ότι με την πρωτόδικη απόφαση, η δολοφονική επίθεση στους κομμουνιστές - συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα υποβαθμίστηκε από κακούργημα (απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά συρροή) σε πλημμελήματα (της επικίνδυνης και απλής σωματικής βλάβης κατά περίπτωση). Είχε ως συνέπεια την παραγραφή της υπόθεσης αλλά και τον «αποκλεισμό» της από τη δευτεροβάθμια δίκη, ενώ η εξέταση της συγκεκριμένης υπόθεσης ήταν από τις βασικές που συνέβαλαν στην ολοκληρωμένη ανάδειξη του εγκληματικού ναζιστικού χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, στην αποκάλυψη και μέσα στη δικαστική αίθουσα του συστημικού και εργοδοτικού ρόλου της, των διασυνδέσεών της με εφοπλιστές και εργολάβους, της συνεργασίας τους για το χτύπημα του ταξικού εργατικού κινήματος και των κομμουνιστών.

Για όλα αυτά έχει κατά τη γνώμη μας αξία η μελέτη και διάδοση της έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής» με τίτλο «Η Δίκη της Χρυσής Αυγής», τόσο στην έντυπη μορφή που περιλαμβάνει μέρος των αγορεύσεων και επιχειρημάτων της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, σύντομο χρονικό και ντοκουμέντα της δίκης, όσο και στην εμπλουτισμένη ηλεκτρονική μορφή, με το πλήρες περιεχόμενο των αγορεύσεων των συνηγόρων αλλά και αναφορά και σχολιασμό στην απόφαση του δικαστηρίου.

- Συμπληρώνονται 5 χρόνια από την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση και τότε ορισμένοι μπροστά στη συγκλονιστική κινητοποίηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος στο Εφετείο, έσπευσαν να μιλήσουν για «αθέμιτη» πίεση στη δικαιοσύνη, ότι «πρέπει να την αφήσουμε να κάνει τη δουλειά της», ότι πρέπει να διαφυλαχτεί η «ανεξαρτησία της δικαιοσύνης». Λίγο - πολύ τα ίδια ακούγονται και σήμερα με αφορμή το τραγικό έγκλημα των Τεμπών. Πώς το σχολιάζετε;

Α. Αντανασιώτης: Το αντίθετο ισχύει. Οσοι αρνούνται και ξορκίζουν την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα προβάλλοντας τέτοιου είδους επιχειρήματα, αντικειμενικά συμβάλλουν στη συγκάλυψη της αλήθειας και την παρεμπόδιση της απόδοσης και του καταλογισμού των ποινικών ευθυνών. Παραβλέπουν τον ταξικό χαρακτήρα της δικαιοσύνης ως θεσμού του εχθρικού για τον λαό αστικού κράτους, που καθημερινά επιβεβαιώνεται και ορίζει πως ούτε αυτός ο θεσμός ούτε κανένας άλλος αστικός δεν μπορεί να είναι ουσιαστικά «ανεξάρτητος» από την άρχουσα τάξη. Αλλωστε, η αστική δικαιοσύνη εφαρμόζει το ισχύον, εχθρικό για τον λαό δίκαιο. Ακόμα, παραγνωρίζουν το γεγονός ότι ακόμη και τίμιοι και καλοπροαίρετοι δικαστές δέχονται ισχυρές και πολύμορφες πιέσεις προς την αντίθετη από τη βούληση του λαού κατεύθυνση, δηλαδή τη συσκότιση της αλήθειας και την ευθυγράμμισή τους με την κυρίαρχη πολιτική και τα μεγάλα συμφέροντα.

Το ζήσαμε με την ασυλία και ατιμωρησία που απολάμβαναν για δεκαετίες οι εγκληματίες χρυσαυγίτες τόσο από το πολιτικό σύστημα, όσο και συνολικά το κράτος, συμπεριλαμβανομένης της δικαιοσύνης. Χαρακτηριστική σχετικά ήταν η περίπτωση της δολοφονικής επίθεσης από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον Ανδρουτσόπουλο, τον γνωστό «Περίανδρο» το 1998, έξω από το Πρωτοδικείο της Αθήνας, που είχε αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό του φοιτητή Δημήτρη Κουσουρή, όπου υπήρξε προκλητική στάση συγκάλυψης από την αστυνομία και ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση από τη δικαιοσύνη.

Στη δίκη της Χρυσής Αυγής η λαϊκή κινητοποίηση, με τον αντίκτυπο που είχε και μέσα στη δικαστική αίθουσα κατά τη διάρκεια της δίκης, επέδρασε αποφασιστικά στην ανάδειξη της αλήθειας και στην απόδοση των ποινικών ευθυνών, έστω και με περιορισμένο τρόπο. Αυτή πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί στο τελευταίο στάδιο της δευτεροβάθμιας δίκης, όπως έγινε κατά την ολοκλήρωση της πρωτοβάθμιας, με τη μεγαλειώδη συγκέντρωση έξω από το Εφετείο της Αθήνας, τον Οκτώβρη του 2020.

Το ίδιο συμβαίνει, τηρουμένων των αναλογιών, και με το κρατικό έγκλημα των Τεμπών. Η λαϊκή κινητοποίηση, όπως εκφράστηκε και με τις συγκλονιστικές απεργιακές συγκεντρώσεις στις 28 Φλεβάρη και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μπορεί να είναι καταλυτική στην εξέλιξη της υπόθεσης, απέναντι στην ενορχηστρωμένη προσπάθεια της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων και των θεσμών του συστήματος να μην αποδοθούν οι πραγματικές πολιτικές και ποινικές ευθύνες, να συγκαλυφθεί η αλήθεια για τον πραγματικό ένοχο, το σύστημα του κέρδους και το κράτος του.

Θ. Θεοδωρόπουλος: Το αίμα του Παύλου, του Λουκμάν και των άλλων θυμάτων της ναζιστικής βίας κινητοποίησε και ευαισθητοποίησε τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού που απαίτησε την απόδοση δικαιοσύνης.

Ηταν τέτοια η έκρηξη και η αγωνιστική διεκδίκηση μετά και τη δολοφονία του Παύλου, που είναι βέβαιο ότι η αγνόησή της θα είχε ανεξέλεγκτες συνέπειες και αποτελέσματα για την κυρίαρχη τάξη.

Ετσι δημιουργήθηκαν οι συνθήκες, ώστε να πάψει η ποινική αξιολόγηση των επιμέρους εγκλημάτων των δραστών μελών και φίλων της Χρυσής Αυγής ως «μεμονωμένων» περιστατικών και να διερευνηθούν οι πράξεις αυτές ως «έργο» της ναζιστικής οργάνωσης, έργο το οποίο χωρίς την ύπαρξή της ουδέποτε θα είχε υπάρξει...

Οι δικαστικοί λειτουργοί, οι δικαστές, θα κρίνουν στη βάσει των ατράνταχτων αποδεικτικών στοιχείων.

Το «κεκτημένο», δηλαδή η εμπεριστατωμένη αιτιολογία της πρωτόδικης απόφασης, όσο και η επί 3μισι περίπου χρόνια προβολή στη δικαστική αίθουσα αναμφισβήτητων στοιχείων ενοχής στον δεύτερο βαθμό, μας κάνει αισιόδοξους ότι θα επικυρωθεί, στην ουσία της, η πρωτοβάθμια απόφαση.

Ο εργαζόμενος λαός που αγρυπνά, ποτέ δεν ξεχνά τη δική του ευθύνη.

- Πολλοί, ιδιαίτερα νέοι, μπορεί να αναρωτιούνται: Αρκεί η ολοκλήρωση της διαδικασίας από πλευράς δικαιοσύνης και η καταδίκη της Χρυσής Αυγής για να «ξεμπερδεύουμε» με τον φασισμό;

Θ. Θεοδωρόπουλος: Ηδη προαναφέραμε ότι όσο σημαντική και αν είναι μια καταδικαστική απόφαση, η αντιμετώπιση του ναζισμού είναι θέμα ευθύνης του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Οι αποφάσεις των καθεστωτικών, συστημικών δυνάμεων δημιουργούν τη στρατιά των ανέργων, των απόκληρων, δημιουργούν δηλαδή τις συνθήκες που αποτελούν εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς και της ναζιστικής προπαγάνδας.

Σημειώνουμε επίσης την ενσωμάτωση του ακροδεξιού λόγου και πρακτικής από τις επίσημες κυβερνητικές δυνάμεις.

Σήμερα νομιμοποιούνται, εκτός των άλλων, οι ακροδεξιές αντιλήψεις, ο αντικομμουνιστικός και ο ρατσιστικός λόγος, η διαμόρφωση ακροδεξιάς και φασίζουσας συνείδησης σε χιλιάδες ανθρώπους, ανεξάρτητα από το πώς ονομάζονται οι πολιτικές δυνάμεις που κυβερνούν για λογαριασμό της ολιγαρχίας...

Εδώ, πέραν των άλλων, διαπιστώνεται η ιστορική συμβολή της ακροδεξιάς στη στερέωση του συστήματος, εκτρέποντας την οργή των θυμάτων της συστημικής πολιτικής όχι ενάντια στους υπαίτιους της φτώχειας και δυστυχίας τους, αλλά σπρώχνοντας τους αδύναμους ενάντια στους πιο αδύναμους, αλλά και εναντίον του ταξικού και αντιφασιστικού κινήματος.

Οι δικαστικές αποφάσεις, όπως η πολύ σημαντική πρωτόδικη απόφαση στη δίκη της Χρυσής Αυγής, που αγωνιζόμαστε στο πενταμελές Εφετείο να επικυρωθεί, έχουν τη συμβολή τους και μπορούν να αξιοποιούνται, παρότι μόνο με αυτές δεν αντιμετωπίζεται η ακροδεξιά και ο ναζισμός...

Α. Αντανασιώτης: Η Πολιτική Αγωγή των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ είχαμε προειδοποιήσει, ήδη αμέσως μετά την πρωτόδικη απόφαση, ότι κανένας εφησυχασμός δεν δικαιολογείται, γιατί είναι γνωστός και διαχρονικά επιβεβαιωμένος ο ρόλος του αστικού κράτους και των θεσμών του, όπως της δικαιοσύνης, στο χάιδεμα του φασισμού, που αποτελεί παιδί του συστήματος.

Με τον φασισμό δεν τελειώσαμε, τονίζαμε τότε χαρακτηριστικά, γιατί δεν τελειώσαμε με το καπιταλιστικό σύστημα που τον γεννά και τον τρέφει, αφού τον έχει ανάγκη για το χτύπημα του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Σήμερα, στις συνθήκες της βαθύτερης εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που συνεπάγεται την ένταση της κρατικής καταστολής όπως και την πολύμορφη πριμοδότηση του εθνικισμού και του φασισμού ως πολύτιμης εφεδρείας του συστήματος, σε ολόκληρη την ΕΕ, η απάντηση για τον λαό δεν βρίσκεται στην ενίσχυση του «κράτους δικαίου», που στην πραγματικότητα αποτελεί «ρομφαία» επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και όχι ασπίδα προστασίας τους. Δεν βρίσκεται στην «ανάκτηση του κύρους» της ταξικής δικαιοσύνης, που από τη μια μεριά δικαιώνει τα μεγάλα συμφέροντα και ρίχνει στα μαλακά τους εγκληματίες φασίστες και από την άλλη αδικεί κατάφωρα τον λαό και διώκει άγρια τους αγώνες του.

Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία, με τον αγώνα τους, θα φράξουν τον δρόμο στους φασίστες, με την απομόνωσή τους σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης, σε κάθε γειτονιά, και θα επιβάλουν το δίκιο τους, σε σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Μαζί τους και οι κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές δικηγόροι, οι οποίοι αναλαμβάνουν ιδιαίτερο καθήκον, με τις γνώσεις και την ιδιότητά τους, στην υπεράσπιση των θυμάτων των εγκληματικών φασιστικών - ναζιστικών μορφωμάτων, των αγωνιστών του εργατικού - λαϊκού κινήματος, κάθε ανθρώπου που σηκώνει το ανάστημά του απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.