Τη δραματική επιδείνωση της θέσης των αναπήρων και των χρόνια πασχόντων, εξαιτίας της πολιτικής που εφαρμόζουν ΕΕ και κυβερνήσεις και την ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων για την ανακούφισή τους, αναδεικνύει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με Ερώτηση που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης.

101 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ ζουν με κάποιας μορφής αναπηρία και 30 εκατομμύρια με αναγνωρισμένη αναπηρία. Στην Ελλάδα οι βαριά ανάπηροι είναι πάνω από 500.000 και επίδομα αναπηρίας - που στη συντριπτική πλειοψηφία δεν επαρκεί για την κάλυψη ούτε των πιο στοιχειωδών αναγκών - παίρνουν μόλις οι 150.000, ενώ πριν τη λειτουργία του ΚΕΠΑ (Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας) έπαιρναν 230.000. Αντίστοιχα, μετά τη λειτουργία του ΚΕΠΑ οι συνταξιούχοι αναπηρίας μειώθηκαν από το 14% πριν 12 χρόνια, σε 6% σήμερα.

(...) Με βάση, τουλάχιστον, τα στοιχεία της Eurostat και της Στρατηγικής για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία 2021-2030, το 28,8% των ανθρώπων με αναπηρία στην ΕΕ κινδυνεύει από τη φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό, λόγω του ότι είναι ακόμα πιο ευάλωτοι στην ένταση της εκμετάλλευσης, στην ακρίβεια και στην επίθεση στους μισθούς, τις συντάξεις, την Υγεία και την Παιδεία. Ενδεικτικά τα παραδείγματα πλειστηριασμών και εξώσεων σε βάρος ΑμεΑ, απόδειξη της απάνθρωπης πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων.

Στην Υγεία αντιμετωπίζουν τις ελλείψεις φαρμάκων, τις τεράστιες καθυστερήσεις για εξετάσεις, θεραπείες, επεμβάσεις λόγω των τεράστιων ελλείψεων προσωπικού στο δημόσιο σύστημα Υγείας, ενώ στην Εκπαίδευση τα Ειδικά Σχολεία είναι ελάχιστα, υποστελεχωμένα και με μεγάλες ελλείψεις. Στην Ελλάδα τα παραπάνω προβλήματα - που εντείνονται σε όλη την ΕΕ - καταγράφονται με ακόμα πιο αυξημένους δείκτες, με το 50,6% των ατόμων με αναπηρία να κινδυνεύουν από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό.

Η πολιτική αναπηρίας της ΕΕ οικοδομείται σε βάρος των ΑμεΑ πάνω στη λογική "κόστους - οφέλους", δηλαδή οι ανάγκες των αναπήρων είναι κόστος για το κράτος όταν πρέπει να δαπανήσει για τις αναγκαίες παροχές, αλλά και για δημόσιες δομές Εκπαίδευσης, προστασίας και αποκατάστασης. Ετσι, η κάλυψη των αναγκών τους αποτελεί ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ υποκριτικά κυβέρνηση και ΕΕ με ανέξοδα λόγια συμπάθειας επιχειρούν να συγκαλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες αυτής της πολιτικής.

Την ίδια στιγμή η ανεργία στους αναπήρους εκτοξεύεται και μάλιστα στην "εποχή της τεχνητής νοημοσύνης", που δίνει τεράστιες δυνατότητες για την ένταξη των αναπήρων στην παραγωγή και στη λειτουργία των σύγχρονων υπηρεσιών. Φραγμούς συναντούν ακόμα και στην αναγνώρισή τους ως ΑμεΑ, με τα ΚΕΠΑ που στόχο έχουν να περιοριστούν παραπέρα οι όποιες παροχές, ή την ψηφιακή κάρτα αναπηρίας, η οποία όχι μόνο δεν έλυσε τη μακροχρόνια αναμονή, αλλά αποτελεί και ψηφιακό εργαλείο - κόφτη.

Η κυβέρνηση της ΝΔ σε συνέχεια των προηγούμενων εμπαίζει τα άτομα με αναπηρία, ανακοινώνοντας πενιχρά επιδόματα (...)».

Με βάση τα παραπάνω, ο ευρωβουλευτής του Κόμματος ρωτάει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή «πώς τοποθετείται στο γεγονός ότι:

- στην ΕΕ, που η ίδια επικαλείται μάλιστα το "κράτος δικαίου", ακολουθείται η αντίληψη περί "κόστους - οφέλους" για τις ανάγκες των αναπήρων, την ώρα που δίνονται δισ. στους πολεμικούς εξοπλισμούς και για τη στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων (...)

- η ψηφιακή πιστοποίηση και η ευρωπαϊκή κάρτα αναπηρίας αποδείχθηκε στην πράξη, παρά τις μεγαλοστομίες ΕΕ και κυβέρνησης, ότι δεν αποτελεί τίποτε άλλο από ψηφιακό εργαλείο για νέες περικοπές επιδομάτων και δικαιωμάτων των αναπήρων;».