Το μήνυμα ξεκάθαρο, η απάντηση δυνατή και αποφασιστική, στάλθηκε από το κέντρο της Αθήνας, από τα χιλιάδες στόματα των απεργών και των παιδιών τους, των ανθρώπων του μόχθου, των πραγματικών παραγωγών του πλούτου: Το αντεργατικό νομοσχέδιο - τερατούργημα για τη δουλειά - σκλαβιά και τη ζωή - λάστιχο δεν θα εφαρμοστεί, με οργάνωση και αγώνα θα ανατραπεί!

Οι χιλιάδες απεργών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των σωματείων τους και του ΠΑΜΕ, «παραλύοντας» τους χώρους δουλειάς, που δεν πήγαν για το μεροκάματο, πλημμύρισαν τους δρόμους συντεταγμένοι πίσω από τα πανό των σωματείων και των μαζικών φορέων, στέλνοντας σαφές το μήνυμα: «Σκλάβοι του 21ου αιώνα δεν πρόκειται να γίνουμε».

Αυτό το κλίμα μεταφέρεται και στον «Ριζοσπάστη», που συζήτησε με τους απεργούς που διαδήλωναν στην Αθήνα, που πολλοί απ'αυτούς έκαναν μάλιστα και πρώτη φορά το βήμα να απεργήσουν. Από παντού εισπράττουμε τη γενικευμένη οργή, τη δυσαρέσκεια που φουντώνει, την αποφασιστικότητα να κλιμακωθεί η πάλη το επόμενο διάστημα.

«Υπάρχουν μέρες που δεν προλαβαίνουμε να μπούμε στο σπίτι μας, να φάμε μια μπουκιά φαΐ. Που γυρνάμε ψόφιοι στην κούραση και δεν μας βαστάει το σώμα μας. Και τώρα αυτό θέλουν να το καθιερώσουν με νόμο. Αμ δεν θα τους περάσει, για αυτό είμαστε σήμερα εδώ», μας λέει η Ιρις, που είναι ιδιωτική υπάλληλος και που για πρώτη φορά συμμετέχει σε απεργία.

«Κι άργησα κιόλας να το κάνω, εδώ που έχουμε φτάσει τι άλλο μένει;», μας λέει εργαζόμενος από το τηλεφωνικό κέντρο της «Vodafone» που κατέβηκε στην απεργία. Μας δίνει μάλιστα και το στίγμα από το τμήμα του, που όπως λέει είχε μαζική συμμετοχή στην απεργία, καθώς όλοι οι εργαζόμενοι είναι ενοικιαζόμενοι με τον κατώτατο μισθό και με την πίεση να βαράει «κόκκινο».

Νέα εργαζόμενη σε θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας μας λέει: «Απεργούμε για να μην δουλεύουμε σαν δούλοι, για το μέλλον μας, για να έχουμε ελεύθερο χρόνο όπως εμείς θέλουμε. Θέλουμε να ξεκουραζόμαστε». Ενώ για τις συνθήκες εργασίας σημειώνει πως «είμαστε με 3μηνες συμβάσεις εργασίας και αυτό θα ενταθεί. Η απεργία είναι μέσο για να διασφαλίσουμε καλύτερες μέρες».

Στα μαζικά μπλοκ των Σωματείων του Επισιτισμού, ξεχώρισαν μεταξύ άλλων οι εργαζόμενοι από τα «McDonald's» και τα «KFC». Νέοι ηλικιακά, δουλεύοντας με άθλιες συνθήκες, προσπέρασαν την εργοδοτική τρομοκρατία και κατέβηκαν στην απεργία. «Δεν θα δεχτούμε να γίνει νόμος η βαρβαρότητα, είμαστε με μερικής απασχόλησης συμβάσεις και τα 6ωρα γίνονται για πλάκα 8ωρα», είπαν εργαζόμενοι από τα «McDonald's».

Λίγο πιο δίπλα εργαζόμενοι από τα «KFC» απέργησαν ενάντια στις απαράδεκτες συνθήκες δουλειάς. «Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε σε 3-4 πόστα, το προσωπικό δεν φτάνει για όλα αυτά, αλλά το "μαγαζί" δεν το νοιάζει, τους νοιάζει να φαίνονται όλα ρολόι», είπε μια νέα εργαζόμενη. «Δουλεύουμε 6/7 ή και πολλές φορές 7/7», πρόσθεσε συνάδελφός της. Χαρακτηριστικά είναι και όσα μας λένε για τις συνθήκες υγείας και ασφάλειας, αφού αναγκάζονται π.χ. να αλλάζουν λάδια στις φριτέζες στους 180^οC, κάτι που απαγορεύεται, ενώ «ακόμα και παπούτσια που υποτίθεται ότι μας δίνουν, δεν είναι στο νούμερό μας και δεν μας προστατεύουν», είπαν χαρακτηριστικά.

Οσο για την ψηφιακή κάρτα εργασίας που τόσο περήφανα διαφημίζει το υπουργείο Εργασίας... η πραγματικότητα δείχνει πώς ακριβώς ...αξιοποιείται από τους εργοδότες, καθώς σε μια σειρά περιπτώσεις η κάρτα «χτυπιέται» μέχρι και 2 ώρες μετά την τυπική έναρξη της βάρδιας, οπότε οι υπερωρίες δεν καταγράφονται πουθενά.

Ο Κώστας είναι φοιτητής, διαδηλώνει με τον σύλλογό του και δίνει απάντηση στα αίσχη που λέει η κυβέρνηση, για τη «δυνατότητα» που δίνει στους φοιτητές να εργάζονται ακόμα πιο ευέλικτα: «Δεν φτάνει που μας αναγκάζουν από το πρώτο κιόλας έτος να δουλεύουμε για να καταφέρουμε να σπουδάσουμε, δεν φτάνει που βάζουν στο στόχαστρο εμάς τους φοιτητές με το επαίσχυντο νομοσχέδιο για τις διαγραφές, τώρα ζητάνε από τους γονείς μας κι από εμάς να δουλέψουμε 13 ώρες. Κι εμείς πότε θα σπουδάσουμε; Πότε θα πάμε στα μαθήματά μας; Κι αν πάμε πώς θα τα παρακολουθήσουμε με καθαρό μυαλό και χωρίς να μας πάρει ο ύπνος πάνω στα έδρανα; Οπως λέει και το σύνθημα, 13 να είναι οι ώρες τους. Ούτε που να το σκεφτούν ότι θα υποχωρήσουμε. Θα βρισκόμαστε στους δρόμους ξανά και ξανά μέχρι να νικήσουμε».

Από κοντά διαδηλώνουν και οι μαθητές. «Είμαι σήμερα εδώ για να μη δουλεύουν οι γονείς μου κι εγώ στο μέλλον 13 ώρες. Είμαι εδώ για τις τριπλές πανελλαδικές εξετάσεις που θέλουν να περάσουν στην Παιδεία, για τα φροντιστήρια που υποχρεώνουν τους γονείς μας να πληρώνουν από το Δημοτικό, για τα σχολεία μας που είναι ερείπια, για όλα όσα φορτώνουν στις πλάτες μας. Παλεύουμε για δωρεάν Παιδεία, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα» λέει η Μάγδα, μαθήτρια της Γ' Λυκείου.