Μπροστά τους ένα πραγματικό «μωσαϊκό»: Εκατοντάδες εργάτες από κάθε γωνιά της Γης, κάτω από τις ίδιες γραμμές παραγωγής, με το ίδιο άγχος και τον ίδιο φόβο. Οι συνδικαλιστές είναι προετοιμασμένοι. Μαζί με την ανακοίνωση και την αφίσα που απευθύνεται στους Ελληνες εργάτες, κρατούν και τις αντίστοιχες για τους μετανάστες εργάτες, σε τρεις γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ουρντού.

Σε σύγκριση με το παρελθόν, το ενδιαφέρον των μεταναστών είναι πιο ζωηρό. Πολλοί πλησιάζουν μόνοι τους και παίρνουν την ανακοίνωση. Κάποιοι τη φωτογραφίζουν με το κινητό για να τη μεταφράσουν. Τους ρωτάς από πού είναι και χάνεις τον λογαριασμό: Σομαλία, Αφγανιστάν, Ουγκάντα, Νεπάλ, Ιράν, Ινδία, Πακιστάν, Νίγηρας, Σιέρα Λεόνε, Βιετνάμ. Αλλοι ξεριζωμένοι από τους πολέμους, άλλοι με διακρατικές συμφωνίες, όλοι όμως στα «νύχια» των σύγχρονων δουλεμπόρων.

Η ανακοίνωση είναι απλή και κατανοητή: «Είμαστε άνθρωποι, όχι μηχανές! Στον 21ο αιώνα δεν είμαστε σκλάβοι να πεθαίνουμε στη δουλειά ή να καταστρέφουμε τα σώματά μας. Αντί να μειώνεται ο χρόνος εργασίας - όπως θα έπρεπε, με την εισαγωγή της σύγχρονης τεχνολογίας και των μηχανών που αυξάνουν την παραγωγικότητα - θέλουν να τον αυξήσουν. Αυτό είναι εκβιασμός: 'Η δέχεσαι να δουλεύεις ασταμάτητα ή απολύεσαι. 'Η δουλεύεις από το πρωί μέχρι τη νύχτα ή δεν επιβιώνεις».

Το μήνυμα βρίσκει απήχηση. Εξάλλου, όποια γλώσσα κι αν μιλούν, το ρολόι της εκμετάλλευσης χτυπά παντού το ίδιο. «Οχτώ ώρες καλύτερα από δεκατρείς», λέει με σπαστά Ελληνικά ένας Πακιστανός, χρόνια εργάτης στα πτηνοσφαγεία, που έχει ζήσει στο πετσί του τη σύγχρονη σκλαβιά.

«Αυτή είναι η ΕΕ! Ολες οι κυβερνήσεις ψήφισαν εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους, (...) καθορίζουν τους μισθούς, καταργούν τις Συλλογικές Συμβάσεις, επιβάλλουν απλήρωτες υπερωρίες - και τώρα φτάνουν να διαλύσουν το 8ωρο και να επιβάλουν 13ωρες δουλειές με "ευελιξία". Είναι η ίδια πολιτική που για τα κέρδη σπρώχνει τους λαούς στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Δεν μπορούν να μας εξαπατήσουν όταν όλη η ανθρωπότητα βλέπει τη φρίκη του ξεριζωμού και τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, όταν η Γάζα ισοπεδώνεται», προσθέτουν οι συνδικαλιστές.

Οι αντιδράσεις θετικές. Πολλοί χαμογελούν, άλλοι κουνάνε το κεφάλι με κατανόηση. Ενας Αφρικανός εργάτης, με σπαστά Αγγλικά, τους απευθύνεται: «You are right, you are good» (είσαι σωστός, είσαι καλός).

Αλλά και η συζήτηση με τους Ελληνες εργάτες δεν είναι λιγότερο θερμή. Οι συνδικαλιστές σχολιάζουν την πρόκληση της υπουργού Εργασίας ότι το νομοσχέδιο το ζητούν οι ίδιοι εργαζόμενοι. «Να της πείτε να έρθει να δουλέψει εδώ. Της έχουμε ένα καλό πόστο: Μπαίνεις το πρωί και φεύγεις το βράδυ κατευθείαν για ύπνο, σου μένουν και τα λεφτά», σχολίασε οργισμένη μία εργάτρια της «Νιτσιάκος».

Ο Νίκος Εξαρχος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και βουλευτής του ΚΚΕ, παίρνει τον λόγο. Απαντώντας σε εργάτριες που λένε πως «ο νόμος θα περάσει», ξεκινά από το αυτονόητο: «Η κυβέρνηση διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία και, αν απαιτηθεί, μπορεί να βρει στήριξη από άλλα αστικά κόμματα. Το κρίσιμο όμως, τονίζει, δεν είναι μόνο τι θα γίνει στη Βουλή αλλά τι θα κάνουν οι ίδιοι οι εργάτες. Η απεργία δημιουργεί τους όρους ώστε ο νόμος να μην εφαρμοστεί στην πράξη, εκεί όπου κρίνεται η καθημερινότητα - στις γραμμές παραγωγής. Από κει και πέρα, ο στόχος δεν εξαντλείται στην άμυνα. Η οργάνωση μπορεί να ανοίξει δρόμο διεκδίκησης για να ζουν και να δουλεύουν σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες τους». Και καταλήγει ότι «αυτό που ποθούν Ελληνες και μετανάστες δεν κατακτάται με συζητήσεις στη Βουλή, αλλά με ενότητα, οργάνωση και απεργιακή δράση, εκεί όπου η συλλογική δύναμη γίνεται πράξη».