Η δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ έκλεισε με κέφι και χορό
Η συναυλία, υπό την επιμέλεια του Θεολόγου Μιχελλή, μετατράπηκε σε μια μαγευτική περιπλάνηση στις μουσικές παραδόσεις της Σμύρνης, του Αιγαίου και της Θράκης, φέρνοντας στο προσκήνιο ήχους και ρυθμούς που διαπερνούν αιώνες πολιτισμικής κληρονομιάς.
Η εκδήλωση, γεμάτη κέφι αλλά και συναίσθημα, συγκέντρωσε πλήθος κόσμου που παρασύρθηκε από τη δύναμη της παραδοσιακής μας μουσικής.
Ξεχωριστή και συγκινητική στιγμή ήταν όταν στην έναρξη της συναυλίας η Μαρία Αναματερού αφιέρωσε ένα ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ και ένα παραδοσιακό παλαιστινιακό τραγούδι στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης, με τον χώρο μπροστά από τη σκηνή να σείεται από το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Αμέσως μετά ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι, με πρώτη στάση το Αιγαίο, με νησιώτικους σκοπούς από τα Δωδεκάνησα, τις Κυκλάδες και την Κρήτη. Το λαούτο και η κιθάρα του Αλέξανδρου Καψοκαβάδη, με σούστες, συρτούς και καλαματιανούς, παρέσυραν τον κόσμο σε χορό.
Στη συνέχεια, το βιολί του Θ. Μιχελλή και το κανονάκι του Στέφανου Δορμπαράκη ξύπνησαν μνήμες με τις μελωδίες της Σμύρνης, ενώ η φωνή της Μ. Αναματερού, γεμάτη πάθος, έντυσε τους συρτούς, τους καρσιλαμάδες και τα τσιφτετέλια, ξεσηκώνοντας το κοινό.
Αυτή η μουσική συνάντηση του Βορρά με τον Νότο, υπό την καθοδήγηση μιας εξαιρετικής ομάδας μουσικών, δημιούργησε μια γέφυρα πολιτισμών, μεταφέροντας ιστορίες αγάπης, πόνου και ελπίδας. Το κοινό, ενθουσιασμένο, συμμετείχε με χορό και τραγούδι, κάνοντας την εκδήλωση μια αξέχαστη γιορτή της κοινής μας κληρονομιάς.
Τη σκυτάλη στη Λαϊκή Σκηνή την Πέμπτη το βράδυ πήρε ο Γιώργος Μαργαρίτης, με την παρουσία του στη σκηνή για μια ακόμη χρονιά να αποτελεί την ευκαιρία να στηθεί ένα μεγάλο λαϊκό γλέντι. Μαζί με τον τραγουδιστή ανοίγοντας το πρόγραμμα βρέθηκε και η Χριστίνα Γαλιάτσου, μια σημαντική και πολυτάλαντη ερμηνεύτρια της νέας γενιάς που ερμήνευσε γνωστά τραγούδια.
Με τη μοναδική του εμφάνιση ο Γιώργος Μαργαρίτης ερμηνεύοντας γνωστές του επιτυχίες χάρισε απλόχερα το κέφι στην κατάμεστη Λαϊκή Σκηνή. Χρειάστηκαν μόλις οι πρώτες νότες από τα τραγούδια με τα οποία άνοιξε το πρόγραμμα ο Γ. Μαργαρίτης, όπως «το καλύτερο μπεγλέρι», «Δεν πρέπει», «Οι δρόμοι που τραβάνε», προκειμένου να αρχίσουν οι χοροί μπροστά από τη σκηνή. Ενώ όσο πέρναγε η ώρα, το κέφι άναβε περισσότερο, με τον Γιώργο Μαργαρίτη και τα τραγούδια του να το κρατούν αμείωτο μέχρι τέλους.