Ο Papazo μας έφερε όλα τα «λουλούδια» από το πασίγνωστο πλέον «Μπαλκόνι» του στη Μαθητική Σκηνή, που γέμισε ασφυκτικά από κόσμο. Μαζί με την εκπληκτική Αρτεμη Κυριακοπούλου και την εξαιρετική μπάντα που τους συνοδεύει, έπαιξαν δεκάδες διασκευές με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς! Πρώτα πρώτα κάλεσε τους θεατές να έρθουν πιο κοντά στη σκηνή. Ευχαρίστησε θερμά το Φεστιβάλ της ΚΝΕ για την πρόσκληση και άρχισε ένα απίστευτο σερί, με τραγούδια δικά του ή και όχι, που τα τραγουδούσαν άπαντες. Οι πρώτες νότες του «Ατελιέ» ξεσήκωσαν το κοινό και στη συνέχεια «Μπόσα Νόβα του Ησαΐα», «Ετσι είμαι εγώ», «Πιάνω φωτιά», «Λευκή καταιγίδα», το πρώτο τραγούδι που έπαιξε ποτέ, «Θεέ μου μεγαλοδύναμε» και τόσα άλλα. Για πρώτη φορά ο Papazo υποδέχτηκε τον πατέρα του στη σκηνή και τραγούδησαν μαζί το «Knocking on Heaven's Door». Ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές για τον τραγουδοποιό, που μίλησε για την Παλαιστίνη, για την καθημερινή βία των social media που καταναλώνεται από τους ανθρώπους. Τη βία που μας απο-ευαισθητοποιεί από την ανθρώπινή μας υπόσταση... Το «Ατελιέ» ακούστηκε δυο φορές, στην αρχή και στο τέλος, ενώ εκτός από το «Αγόρια δεν κλαίνε» έπαιξε και το ακυκλοφόρητο «Διακοπές στη Σελήνη». Και η συναυλία έκλεισε με την ευχή του να είναι και πάλι εδώ του χρόνου!