Γιατί είναι ικανό να παγώνει μισθούς, να καταργεί επιδόματα και να προωθεί π.χ. μαζικές απολύσεις με ευρωενωσιακή εποπτεία;

Γιατί η αστυνομία ή τα ματ σπεύδουν μόνο για να παρεμποδιστούν απεργίες εργατών κι όχι η απόλυσή τους, ή η καταπάτηση του ωραρίου ή άλλων δικαιωμάτων τους;

Πότε καταδικάστηκε και τιμωρήθηκε παραδειγματικά εργοδότης για εργατικό ατύχημα, για παραβίαση ωραρίου, για εργοδοτική τρομοκρατία;

Γιατί αποδίδονται τιμές στους ναζί και τους πολίτικους απόγονους τους ενώ διώκονται κι απαγορεύονται Κομμουνιστικά Κόμματα;

Γιατί η αστική δικαιοσύνη απελευθερώνει το ναζί εγκληματία Μιχαλολιάκο, την ώρα που πετούν με πλειστηριασμούς έξω από το σπίτι τους ανάπηρους, γέροντες, ανήμπορους;

Με αυτά τα ερωτήματα άνοιξε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, τη συζήτηση που έγινε χτες στη Διεθνούπολη με θέμα: «Πίσω από τον μύθο του "κράτους δικαίου": Η ΕΕ του πολέμου, της εκμετάλλευσης, του αντικομμουνισμού». Μια συζήτηση που πυροδότησε το ενδιαφέρον των επισκεπτών, καθώς το «κράτος δικαίου» και οι ευρωενωσιακές «αξίες» έρχονται με κάθε αφορμή στο προσκήνιο για να καλύψουν τον ταξικό χαρακτήρα του κράτους.

Στη συνέχεια τον λόγο πήραν μεταφέροντας την εμπειρία από τα κράτη των χωρών τους ο Joel Lozano, από τις Κολεκτίβες Νέων Κομμουνιστών (Ισπανία), ο Markol Malocaj από το Μέτωπο Κομμουνιστικής Νεολαίας (Ιταλία), o Francois Brossard από την Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας (Γαλλία) και η Beata Karon, από τη Νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος Πολωνίας.