Μια συγκλονιστική «στιγμή στη Γάζα» είναι αυτή που ζει ο επισκέπτης του Φεστιβάλ, τραβώντας τη μαύρη κουρτίνα και μπαίνοντας στον χώρο εικονικής μαρτυρίας που έχει στηθεί για να προσφέρει μια μικρή βιωματική εμπειρία, ένα ψήγμα απ' όσα βιώνει ο ήρωας λαός της Παλαιστίνης.

Η καρδιά σφίγγεται στη «θέα» ενός γκρεμισμένου σπιτιού που έχει βομβαρδιστεί. Δεν είναι όμως μόνο οι γκρεμισμένοι τοίχοι και τα σπασμένα πλακάκια, είναι αισθητή η ανθρώπινη παρουσία, η ανθρώπινη τραγωδία.

Βρίσκεσαι μπροστά στη γενοκτονία ενός λαού, όπως έχει «κλειστεί» μέσα σε ένα σπίτι Παλαιστινίων. Ο αέρας σε πνίγει. Ακούγονται ανατριχιαστικοί ήχοι από τις δολοφονικές βόμβες του ισραηλινού στρατού, από παιδικές κραυγές, μοιρολόγια και προσευχές, μαζί με πυροβολισμούς και σειρήνες.

Μέσα στα ερείπια ξεχωρίζουν προσωπικά αντικείμενα, μια ολόκληρη ζωή που υπήρχε εκεί που τώρα είναι μόνο θάνατος: Οδοντόβουρτσες, ρούχα, μια σκούπα πεσμένη στο πάτωμα, ένα τηλεκοντρόλ. Ο δίσκος με ένα σπασμένο φλιτζάνι τσάι έχει απομείνει πάνω στο κρεβάτι. Πρέπει να ζούσε μια οικογένεια εκεί. Τα κουκλάκια και τα παιδικά παιχνίδια είναι «άψυχα» στο πάτωμα, ένα μπιμπερό και μια πιπίλα ανάμεσα στα συντρίμμια.

Στον χώρο, το μόνο «φωτεινό» σημείο που σπάει τη μονοτονία του νεκρικού γκριζοκίτρινου της φωτιάς και των ερειπίων, προέρχεται από τις οθόνες των τηλεοράσεων: «Το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», «οι στρατηγικές συμφωνίες» με τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι «χειραψίες» με τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα. Να θυμίζει ότι το έγκλημα έχει ενόχους.

Βγαίνοντας έξω συγκλονισμένος και γεμάτος συναισθήματα, η οργή σε κατακλύζει για το «μεγαλύτερο έγκλημα του 21ου αιώνα»: Οι λαοί αιματοκυλιούνται για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, για τον οικονομικό Διάδρομο Ινδίας - Μέσης Ανατολής - Ευρώπης, για το αμερικανικό σχέδιο Great Trust, για την «ανοικοδόμηση» και τον μετασχηματισμό της Γάζας σε «Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής».

Και στο τέλος η δική μας απάντηση, των εργατών του κόσμου που μπορούμε να μπούμε στη θέση των Παλαιστινίων και να μεταφερθούμε με τον νου και την καρδιά «μια στιγμή στη Γάζα»: «Το δίκιο χαραγμένο στων λαών τη μνήμη. Νίκη στον αγώνα που δίνει η Παλαιστίνη!».

Ακριβώς δίπλα συγκεντρώνονται σχολικά είδη για τα παιδιά της Παλαιστίνης. Τα λόγια του Γιάννη Ρίτσου μας υπογραμμίζουν το χρέος μας:

«Ορκιστείτε να 'χει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του».

Συγκινητική είναι η ανταπόκριση των επισκεπτών στη συγκέντρωση των σχολικών ειδών. Ορισμένα πακέτα έχουν έρθει από μακριά, όπως αυτό της Ενωσης Γονέων Σχολείων Ικαρίας. Ενα άλλο είναι από βιβλιοπωλείο της Αίγινας.

Στον χώρο μοιράζονται καρτ ποστάλ με φωτογραφία από το πανό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Ακρόπολη, για να στείλουν οι επισκέπτες το δικό τους μήνυμα στα παιδιά της Παλαιστίνης:

«Κρατάτε γερά!», «Στον δίκαιο αγώνα σας», «Λευτεριά στην Παλαιστίνη, είμαστε μαζί σας!», είναι μερικά μόνο απ' όσα διαβάζουμε...