Ολα αυτά μέσα από πλήθος φωτογραφικού υλικού και βίντεο, που συνδέονται με τεκμηρίωση μέσω στοιχείων που παρουσιάζονται από χάρτες και γραφήματα. Από τις πρώτες ώρες που άνοιξαν οι πύλες του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» η έκθεση αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες, αφορμή για συζητήσεις και προβληματισμούς, ενώ οργανωμένες ξεναγήσεις έχουν προγραμματιστεί για όλες τις μέρες του Φεστιβάλ.

Βγαίνοντας από τον χώρο της έκθεσης, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να προμηθευτούν τη νέα έκδοση που έχει επιμεληθεί η Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, «Για την εκμετάλλευση», στο πλαίσιο της σειράς «Αλήθειες και Ψέματα για τον Καπιταλισμό», που μόλις κυκλοφόρησε.

Η έκθεση χωρίζεται νοηματικά σε δύο μέρη, το καθένα με τις δικές του ενότητες.

Ξεκινά δίνοντας απαντήσεις στις αιτίες που κάνουν τον σημερινό κόσμο άδικο για τους λαούς, φωτίζοντας τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και εξηγώντας πώς η εξουσία του κεφαλαίου βρίσκεται στον πυρήνα όλων των μεγάλων δεινών που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα.

«Ο καπιταλισμός γεννά εγκλήματα - Οι ζωές μας μένουν πίσω από τις δυνατότητες της εποχής», είναι το στίγμα που δίνει το πρώτο μέρος της κεντρικής έκθεσης. Σε αυτό παρουσιάζεται «ο κόσμος του παλιού», τίθενται ερωτήματα σχετικά με το γιατί είναι άδικος, φωτίζονται η φύση του κράτους των εκμεταλλευτών και ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Η έναρξη χαρακτηρίζεται από την καθημερινή αντίφαση που αντιμετωπίζει ο επισκέπτης στη ζωή του: Από τη μία η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη και από την άλλη τα αδιέξοδα και οι δυσκολίες, η εξάντληση στην εργασία, τα εργοδοτικά και κρατικά εγκλήματα.

Βήμα - βήμα ο επισκέπτης ανακαλύπτει πώς η υπεραξία αποτελεί απλήρωτο χρόνο εργασίας του εργαζόμενου, ο οποίος παράγει πολύ περισσότερα σε σχέση με αυτά που τελικά παίρνει με τον μισθό του. Αυτό οδηγεί τους εργαζόμενους σε ορισμένες περιόδους να ζουν χειρότερα και σε σχέση με το παρελθόν, να βλέπουν να υποχωρούν σε απόλυτο βαθμό οι όροι ζωής τους.

Στη συνέχεια σειρά έχει ο ρόλος του αστικού κράτους, που έρχεται να θωρακίσει την εκμετάλλευση ως μηχανισμός κυριαρχίας και καταπίεσης της εργατικής τάξης. Σε αυτό το πλαίσιο, παρουσιάζεται το πώς τα αστικά κόμματα υπηρετούν τις κατευθύνσεις του κεφαλαίου, που παρά τις αλλαγές στο τιμόνι της διακυβέρνησης ασκούν αντιλαϊκή πολιτική, όπως για παράδειγμα με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στον εργάσιμο χρόνο.

Εδώ επίσης δίνονται απαντήσεις σε σύγχρονους προβληματισμούς γύρω από τη φύση και τον χαρακτήρα του αστικού κράτους, όπως ο ρόλος των δήθεν αντισυστημικών αστικών κομμάτων της διαφθοράς.

Ακολουθεί η ενότητα που καταπιάνεται με τον αντιδραστικό ρόλο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, των διεθνών συμμαχιών της αστικής τάξης με στόχο την αναβάθμιση της θέσης της στο πεδίο των διεθνών καπιταλιστικών ανταγωνισμών, την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και τη θωράκιση της εξουσίας της. Εδώ παρουσιάζεται ο πρωταγωνιστικός ρόλος που έχει η συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, του οπλισμένου χεριού των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Στο πλαίσιο της αναβάθμισης αυτής της θέσης εντάσσεται και η λεγόμενη στρατηγική συμμαχία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Με χάρτες, γραφήματα και άλλα στοιχεία παρουσιάζεται η αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστών σε όλη την υφήλιο, με πολέμους και επεμβάσεις από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή μέχρι τους ανταγωνισμούς στον Ινδο-Ειρηνικό και στην Αρκτική.

Από την πρωτιά στον αντικομμουνισμό, στη λογοδοσία στα επιχειρηματικά λόμπι και στην αναβάθμισή της ως γερακιού του πολέμου σε διάφορα μέτωπα, από την Ουκρανία μέχρι το Σαχέλ της Αφρικής, ακολουθεί η αποκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα της ΕΕ. Το ότι δεν αποτελεί την Ευρώπη των λαών, της δημοκρατίας και της ειρήνης, όπως την παρουσιάζουν, αλλά μια ένωση ευρωπαϊκών αστικών κρατών που με όλα τα μέσα στρέφεται εναντίον των λαών.

Ολα τα παραπάνω δένονται νοηματικά αλλά και υλικά με κόκκινα νήματα που οδηγούν στους ενόχους: Το αστικό κράτος, τις κυβερνήσεις και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Οι συζητήσεις μεταξύ των επισκεπτών, που σχολιάζουν τα πάνελ της έκθεσης και τα στοιχεία, δυναμώνουν στο δεύτερο μέρος, όπου δίνεται η απάντηση στο φυσιολογικό ερώτημα που ακολουθεί: «Τι μπορούν να κάνουν οι λαοί;».

Εδώ η απάντηση φωτίζεται μέσα από το Πρόγραμμα του Κόμματος: «Πίσω από τα αποπροσανατολιστικά διλήμματα όπως "εκσυγχρονισμός ή λαϊκισμός", "διαφθορά ή κάθαρση", "πρόοδος ή συντήρηση", το πραγματικό δίλημμα είναι επαναστατική ανατροπή ή συμβιβασμός με το σύστημα της εκμετάλλευσης. Ο λαός πρέπει να δυναμώσει τα αδιέξοδα του αστικού πολιτικού συστήματος, να μη στραφεί σε νέους αλλά και παλιούς επίδοξους σωτήρες, να πάει κόντρα στην αστική τάξη και στο κράτος της».

Η απάντηση πλαισιώνεται από στιγμιότυπα όπου οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και η αγροτιά βγήκαν στο προσκήνιο, οργάνωσαν την πάλη τους απέναντι στην πολιτική των κυβερνήσεων, στην ΕΕ, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Ταυτόχρονα ο επισκέπτης συναντιέται με τον καθοριστικό και αναγκαίο ρόλο της επαναστατικής πρωτοπορίας σε αυτόν τον αγώνα, του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Φτάνοντας στο κλείσιμο της έκθεσης, η απάντηση στη σημερινή βαρβαρότητα ολοκληρώνεται. Η σοσιαλιστική επανάσταση, η οργανωμένη και σχεδιασμένη επίθεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, υπό την καθοδήγηση του ΚΚ, για την ανατροπή της αστικής εξουσίας και την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Της εξουσίας που θα εγκαινιάσει τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, θα διαμορφώσει τον νέο τρόπο παραγωγής, τον Κεντρικό Σχεδιασμό που θα επικρατήσει με την ολοκληρωτική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, της σχέσης κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας. Ο Κεντρικός Σχεδιασμός ρυθμίζει τις αναλογίες της σοσιαλιστικής παραγωγής, με σκοπό την κάλυψη των ολοένα διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, και αρχίζει να διαμορφώνει έναν νέο τύπο ανθρώπου, απαλλαγμένο από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Πυρήνας της εργατικής εξουσίας είναι ο χώρος δουλειάς. Εκεί οι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να εκλέγονται, να εκλέγουν και να ανακαλούν τους αντιπροσώπους τους, που δεν έχουν κανένα παραπάνω προνόμιο.

Η παρουσίαση της πείρας της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα αποδεικνύει ότι οι λαοί έχουν τη δύναμη να γυρίσουν μπροστά τον τροχό της Ιστορίας. Να ολοκληρωθεί η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, εξοπλισμένης με τη γνώση και τα συλλογικά συμπεράσματα από την πείρα του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε, με τις νέες δυνατότητες που γεννά η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Εδώ δεν παρουσιάζονται μόνο τα ιστορικά επιτεύγματα του σοσιαλισμού σε μια σειρά τομείς της ζωής του εργαζόμενου ανθρώπου, αλλά και η επεξεργασία του Κόμματος για τις αιτίες που οδήγησαν στην ανατροπή της σοσιαλιστικής εξουσίας.