Τους προκλητικούς της ισχυρισμούς επανέλαβε και στην προχθεσινή της συνέντευξή στην ΕΡΤ, πάντα χωρίς αντίλογο, η υπουργός Εργασίας Ν. Κεραμέως.

Με τη γνωστή αντιστροφή της πραγματικότητας ότι η 13ωρη δουλειά και η απογείωση της «ευελιξίας» αποτελούν ....«δικαίωμα και επιλογή των εργαζομένων» να γίνεται ψωμοτύρι στην προπαγάνδα της κυβέρνησης, τα παρακάτω είναι μερικά από όσα ανέφερε η υπουργός και η αλήθεια που δεν μπορεί να κρύψει με τίποτα:

- «Με το νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα σε έναν γονέα να εργάζεται όλο τον χρόνο 4 μέρες τη βδομάδα».

Πρόκειται για την περιβόητη «διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου». Τι προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση και η υπουργός; Οτι ο εργαζόμενος με τη διευθέτηση γίνεται «λάστιχο» δουλεύοντας π.χ. 10 ώρες τη μέρα, χωρίς να αμείβεται για τις δύο επιπλέον ώρες πέραν του 8ωρου! Αυτό το αίσχος προβλέπει το νομοσχέδιο ότι θα μπορεί να «απλώνεται» πλέον όλο το έτος (από 6 μήνες που ισχύει σήμερα).

Πρόκειται για μια ρύθμιση - «τομή» στην «ευελιξία», με την εργοδοσία να βάζει στο χέρι εκατοντάδες ώρες τζάμπα εργασίας. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, και αν υποτεθεί ότι ο εργαζόμενος μέσω της διευθέτησης δουλεύει 10 ώρες την ημέρα για 4 μέρες τη βδομάδα, ουσιαστικά η εργοδοσία «τσεπώνει» 8 ώρες υπερωρίας! Αν εφαρμοστεί για όλο τον μήνα η «διευθέτηση», μιλάμε για 32 ώρες, ενώ για όλο τον χρόνο μπορεί να φτάσει τις 416 ώρες από έναν μόνο εργαζόμενο, οι οποίες δεν χαρακτηρίζονται καν υπερωρίες και φυσικά δεν αμείβονται, αλλά «ανταλλάσσονται» με μειωμένες ώρες απασχόλησης κάποια στιγμή μέσα στον χρόνο!

Στην ουσία, λοιπόν, η κυβέρνηση δίνει το «ελεύθερο» στην εργοδοσία να φορτώνει στο προσωπικό «υπερωρίες» όλο το έτος, χωρίς να πληρώνει ούτε ευρώ, κάτι που βέβαια ακυρώνει και τους παρακάτω ισχυρισμούς της Κεραμέως ότι τάχα το 13ωρο θα «ενισχύει το εισόδημα του εργαζόμενου».

Ολο αυτό το αίσχος η υπουργός το βάφτισε και στη συνέντευξή της «δυνατότητα» σε έναν εργαζόμενο γονιό να βλέπει το παιδί του κάθε ...Παρασκευή, αφού πρώτα για όλη τη βδομάδα θα εργάζεται 10ωρα χωρίς καμιά προσαύξηση στο μεροκάματο. Δηλαδή και «εκ περιτροπής γονέας» και τζάμπα εργασία για τα αφεντικά.

- «Το 13ωρο είναι μόνο για μερικές μέρες τον χρόνο, δεν θα δουλεύουν όλοι 13 ώρες κάθε μέρα...».

Η υπουργός επικαλείται το όριο των 150 ωρών υπερωρίας τον χρόνο. Τι δεν λέει; Οτι ακόμα κι αυτό το όριο ο ίδιος ο νόμος προβλέπει ότι μπορεί να «παραβιάζεται» με μια αίτηση της εργοδοσίας προς το υπουργείο Εργασίας, όπως έγινε πρόσφατα στα ΕΛΠΕ, όπου η επιχείρηση ζήτησε και πήρε χιλιάδες ακόμα ώρες υπερωρίας για το προσωπικό της. Μάλιστα, αν λάβει κανείς υπόψη το τεράστιο εργατικό δυναμικό που δουλεύει με εργολαβικές σχέσεις, και που μπορεί να εργάζεται στον ίδιο χώρο μέσω διαφορετικών εργολάβων κάθε φορά, εύκολα γίνεται κατανοητό το πόσο «λάστιχο» μπορεί να γίνει ακόμα και το όποιο όριο θέτει ο νόμος.

Η υπουργός σύγκρινε επίσης για μια ακόμα φορά τον εργαζόμενο που θα εργάζεται 13 ώρες σε έναν εργοδότη με εκείνον που εργάζεται 13 ώρες σε δύο εργοδότες, λέγοντας ότι ο πρώτος θα παίρνει τη «νόμιμη προσαύξηση» της υπερωρίας. Εδώ όμως υπάρχει μια διαφορά: Ο δεύτερος εργαζόμενος μπορεί να εργάζεται 13 ώρες σε δύο εργοδότες κάθε μέρα, ακόμα και για όλο τον χρόνο. Οπότε αυτή ακριβώς η σύγκριση που κάνει η κυβέρνηση αποκαλύπτει και το επόμενο επεισόδιο στο ξεχείλωμα του εργάσιμου χρόνου. Οπως σήμερα επικαλείται το 13ωρο σε δύο εργοδότες για να το επεκτείνει και σε έναν εργοδότη, έτσι θα επικαλεστεί αργότερα και την ανυπαρξία του ορίου σε δύο εργοδότες για να εξαφανίσουν τα όποια «όρια» και σε έναν εργοδότη...

Τι άλλο δεν είπε; Οτι μαζί και με τις ρυθμίσεις για την «ευέλικτη προσέλευση» π.χ. για τη βιομηχανία που είναι μισή ώρα πριν και μισή ώρα μετά τη βάρδια, μαζί και με το μισάωρο διάλειμμα που δεν προσμετράται στον χρόνο εργασίας, το συνολικό ωράριο σε μία μέρα μπορεί να φτάσει και τις 14μισι ώρες! Δηλαδή ένας εργαζόμενος θα πιάνει δουλειά στις 8 το πρωί και θα σχολάει στις 10.30 το βράδυ!

- «Ναι, αλλά θα παίρνει προσαύξηση 40% στο ωρομίσθιο».

Η υπουργός επικαλέστηκε ξανά την περιβόητη «αύξηση των αποδοχών» των εργαζομένων, που τάχα θα φέρει το «δικαίωμα στο 13ωρο». Πρόκειται για μία ακόμα παραδοχή ότι αποτελεί πια «κανονικότητα» για τους εργαζόμενους το να μην τα βγάζουν πέρα με έναν μισθό για 8ωρη εργασία. Και αφού η εργοδοσία με τις πλάτες της κυβέρνησης απορρίπτει τα αιτήματα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, τώρα λένε στον εργαζόμενο ότι αν θέλει στοιχειωδώς να τα βγάζει πέρα θα πρέπει να δουλεύει είτε 13 ώρες σε δύο εργοδότες, είτε σε έναν, είτε να κυνηγάει υπερωρίες, νυχτερινά και αργίες διαλύοντας τον οργανισμό του, τον προσωπικό και οικογενειακό του προγραμματισμό. Ο εμπαιγμός μάλιστα της κυβέρνησης αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι με τον προηγούμενο αντεργατικό της νόμο είχε φροντίσει πρώτον να αυξήσει τις «νόμιμες υπερωρίες» που έφτασαν στις 150 τον χρόνο και δεύτερον να περιορίσει το «κόστος» τους για την εργοδοσία, μειώνοντας την προσαύξηση από το 60% στο 40%.

- «Παρά τη μείωση των εισφορών για τις υπερωρίες, τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων αυξήθηκαν κατά 48% επειδή δηλώνονται περισσότερες υπερωρίες».

Η υπουργός επιστράτευσε τον παραπάνω ισχυρισμό για να δικαιολογήσει το άλλο «δωράκι» που έκανε η κυβέρνηση στην εργοδοσία: Τη μείωση της Ασφάλισης για την υπερωριακή απασχόληση, τις Κυριακές, τα νυχτερινά και τις αργίες. Τι δεν λέει; Οτι τα περιβόητα αυτά έσοδα που «αυξήθηκαν κατά 48%» αποτελούν μόλις το 1,5% των συνολικών εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων. Οπότε η κυβέρνηση πανηγυρίζει για μια «αύξηση» που δεν έχει καμιά ουσιαστική οικονομική επίδραση στα Ταμεία, παρόλο που την ίδια στιγμή αντανακλά το τεράστιο ξεζούμισμα των εργαζομένων στην υπερωριακή απασχόληση. Την ίδια στιγμή, ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» είναι τα πάνω από 1,2 δισ. ευρώ τον χρόνο που χαρίζονται στους επιχειρηματικούς ομίλους από την οριζόντια μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά 5,4% την τελευταία 6ετία.

- «Η θέση των εργαζομένων είναι ενισχυμένη, γιατί έχει μειωθεί η ανεργία. Είμαστε στο καλύτερο σημείο ιστορικά, καθώς στο 1ο επτάμηνο του 2025 δημιουργήθηκαν 319 χιλιάδες θέσεις εργασίας».

Τι δεν είπε η υπουργός; Οτι στο ίδιο διάστημα που επικαλείται το ...«ρεκόρ» των 319.000 νέων θέσεων εργασίας είχαμε και 1.733.160 απολύσεις, δηλαδή κάθε μέρα περίπου 8.200 εργαζόμενοι απολύονταν. Αυτό η κυβέρνηση το παρουσιάζει σαν ...ενισχυμένη θέση των εργαζομένων, με μια αγορά εργασίας να μοιάζει με περιστρεφόμενη πόρτα, αφού σχεδόν όσοι «μπαίνουν» άλλοι τόσοι «βγαίνουν» και η εργοδοσία ανακυκλώνει σχεδόν όλο το νεοεισερχόμενο εργατικό δυναμικό.

- «Οι μισθοί έχουν αυξηθεί, ο κατώτατος κατά 35% τα τελευταία 5 χρόνια και ο μέσος κατά 28,5%».

Η κυβέρνηση επικαλείται την προσαρμογή του κατώτατου μισθού με βάση τον νόμο που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, απαγορεύοντας ουσιαστικά τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, και που σε συνδυασμό με την κατάργηση των κλαδικών ΣΣΕ αξιοποιείται για τη γενική συμπίεση των μισθών προς τα κάτω.

Αυτή η πραγματικότητα άλλωστε αποτυπώνεται στα ίδια τα στοιχεία του ΕΦΚΑ που συγκαλύπτει η κυβέρνηση, σύμφωνα με τα οποία 1 στους 3 εργαζόμενους αμείβεται αυτή τη στιγμή με λιγότερα και από τον κατώτατο μισθό. Τα ίδια στοιχεία δείχνουν ότι ενώ τον Δεκέμβρη του 2011 οι μέσες μεικτές τακτικές αποδοχές ήταν 1.241 ευρώ, τον περασμένο Δεκέμβρη ήταν 1.167 ευρώ! Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι οι σημερινοί μισθοί είναι κάτω και από το 2011, ενώ αν προστεθεί και ο τεράστιος πληθωρισμός η μείωση στον πραγματικό μισθό αγγίζει το 18% μέσα σε 14 χρόνια!