Στην παρέμβασή του ο Ανέστης Προυσανίδης, Γραμματέας της ΤΟ Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής, μεταξύ άλλων, σημείωσε:

«Η ένταση της καταστολής αποτυπώνεται σε όλες τις λειτουργίες του κράτους. Τη συναντάμε στο νέο πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων, στην κίνηση της πειθαρχικής δίωξης σε βάρος των κομμουνιστή δημάρχου και των μελών του ΔΣ του δήμου Καισαριανής σύμφωνα με την επαίσχυντη διάταξη "Βορίδη" - τι τραγική ειρωνεία τα περί δημοσίου συμφέροντος (...) Τη συναντάμε στο πειθαρχικό των φοιτητών και των μαθητών. Τη συναντάμε στις εκδηλώσεις πιο διοργανώθηκαν με επιμέλεια της Αστυνομίας σχετικά με την παραβατικότητα των ανηλίκων. Τη συναντάμε στη δήθεν εργατική νομοθεσία, που τα συνδικάτα αντιμετωπίζονται λίγο - πολύ ως εγκληματικές οργανώσεις που βιαιοπραγούν και οι απεργοί ως άνθρωποι που απειλούν, τρομοκρατούν, προκαλούν ψυχολογική βία σε απεργοσπάστες. Τη συναντάμε στη νομοθεσία για τις διαδηλώσεις, που επί της ουσίας τις απαγορεύει.

Τη συναντάμε, όμως, και πιο καθαρά στις ίδιες τις δυνάμεις καταστολής, που το περιεχόμενό τους, η δράση τους δεν μπορεί παρά να μην προσαρμόζεται στην εποχή που ζούμε. Το δόγμα "εχθρός λαός", "εσωτερική απειλή", "προστασία εθνικών συμφερόντων και δημοσίου συμφέροντος" διαπερνά τα πάντα, ακόμη και το στοιχειώδες δικαίωμα του κατηγορουμένου για πρόσβαση σε όλο το υλικό της δικογραφίας. (...)

Σήμερα διαμορφώνεται ένα υπόγειο ρεύμα αντίστασης θετικών διεργασιών. Οποιος δεν το βλέπει, μπορεί να το διαισθανθεί. Αποτυπώνεται στη γενικευμένη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση απέναντι στο κράτος, στην κυβέρνηση, συνολικά στα αστικά κόμματα, όποιας απόχρωσης, στους θεσμούς και στη δικαιοσύνη τους. Αποτυπώνεται στις αρχαιρεσίες μεγάλων Ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων σωματείων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, με ενίσχυση και απόσπαση πρωτιάς από το ψηφοδέλτιο που στηρίζουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ. Αποτυπώνεται στην άνοδο του βαθμού οργάνωσης της πάλης, με δημιουργία νέων σωματείων, σωματειακών επιτροπών και εγγραφή εκατοντάδων νέων μελών σε αυτά. Ολα αυτά, άλλωστε, αποτυπώνονται και στους δικούς μας χώρους.

Στο δυνάμωμα του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων, που μετρά εκατοντάδες μέλη και οργανώνει τη μάχη για την κατοχύρωση συγκροτημένων εργασιακών δικαιωμάτων με υπογραφή ΣΣΕ. Στην προσπάθεια, που βρίσκει σημαντική ανταπόκριση, για να συγκροτηθεί Σύλλογος αυτοαπασχολουμένων, για να εκφραστούν τα συμφέροντα των δικηγόρων με τα χαμηλότερα εισοδήματα. Στην ενίσχυση των δυνάμεών μας στον Συμβολαιογραφικό Σύλλογο, όπου για πρώτη φορά εκλέξαμε σύμβουλο στο ΔΣ. Στους δικαστικούς υπαλλήλους, την αναγνώριση των δυνάμεών μας και την ανάδειξή τους σε πρώτη δύναμη στον Σύλλογο της Αθήνας, ενώ είναι μπροστά η μάχη των αρχαιρεσιών για την Ομοσπονδία. (...)

Την ύπαρξη του συγκεκριμένου ρεύματος με την καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ, την ακούραστη καθημερινή πάλη μελών και στελεχών του, τη γνωρίζει πολύ καλά και το ίδιο το σύστημα, τα κόμματά του και οι μηχανισμοί του. Θα αξιοποιήσουν και το καρότο και το μαστίγιο, προσπαθώντας να το καναλιζάρουν και να το εγκλωβίσουν εντός των διαχειριστικών τειχών, να το σταματήσουν, να το εκτονώσουν σε ανέξοδες για το σύστημα λύσεις με κυβερνητικές εναλλαγές και αλλαγή ρούχων του Μανωλιού. Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Η μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή" με σύνθημα: "Ανατρέπουμε το παλιό, ανοίγουμε τον δρόμο στο νέο. Σοσιαλισμός για να νικήσει το δίκιο!" και η παράλυση όλης της χώρας στην πανελλαδική απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα την 1η Οκτώβρη, με κανέναν χώρο εργασίας να μη λειτουργεί και χιλιάδες απεργούς να πλημμυρίζουν όλη τη χώρα, θα αποτελέσουν μιας πρώτης τάξης απάντηση στα σχέδιά τους».

Στην παρέμβασή του ο Αντώνης Αντανασιώτης, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ και εκλεγμένος με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων» στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθήνας, σημείωσε πως «για να γίνει ευρύτερα αντιληπτός ο αντιδραστικός ρόλος του αστικού κράτους και των θεσμών του όπως της Δικαιοσύνης: Από τη μια μεριά άθλια συγκάλυψη του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών, προκλητική αποφυλάκιση του ναζιστή εγκληματία Μιχαλολιάκου, (...) άγρια καταστολή και ποινικοποίηση των εργατικών και λαϊκών αγώνων από την άλλη. Το ίδιο μπορεί να γίνει ευρύτερα αντιληπτός και ο χαρακτήρας του λεγόμενου "κράτους δικαίου", που έχει ταξικό περιεχόμενο τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ. Για παράδειγμα, η απαράδεκτη αυταρχική διάταξη για την τροποποίηση του άρθρου 100 ΚΠΔ, για τον αποκλεισμό του κατηγορούμενου από υλικό της δικογραφίας, βασίζεται σε ενσωμάτωση ευρωπαϊκής Οδηγίας, την οποία βέβαια η κυβέρνηση τράβηξε στα όριά της επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο. (...)

Γι' αυτό και το χρέος μας ως νομικών είναι αυξημένο, ώστε να συμβάλλουμε να διαλυθούν οι επικίνδυνες αυταπάτες που ακόμα εξακολουθούν να καλλιεργούνται, ότι η βάρβαρη εξουσία του κεφαλαίου, όπως εφαρμόζεται για παράδειγμα, με κτηνώδη τρόπο στη Γάζα με τη μαζική σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, μπορεί να εξανθρωπιστεί. Είναι ευθύνη μας παράλληλα να αντισταθούμε και να υπερασπιστούμε τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες. Οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες δικηγόροι αναλαμβάνουμε αυτό το καθήκον, ενημερώνοντας για τον πραγματικό χαρακτήρα και τις στοχεύσεις των αλλαγών που συντελούνται στο Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη, αποκαλύπτοντας την ταξική ουσία του κράτους δικαίου που υπηρετούν, μαχόμενοι ταυτόχρονα μέσα και έξω από τα δικαστήρια για την απόκρουσή τους».

Τον λόγο πήραν επίσης οι Μάνος Μαλαγάρης, μέλος του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ, συνήγορος πολιτικής αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στην πρώτη δίκη της Χρυσής Αυγής, Παναγιώτης Σαπουντζάκης, εκλεγμένος με την «Αγωνιστική Συσπείρωση Δικηγόρων» στον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά, η Μαρία Χατζηδημητρίου, μέλος της ΤΕ Δικαιοσύνης της ΚΟ Αττικής, και ο Γιάννης Κουλουρούδης, δικηγόρος. Φώτισαν με τις παρεμβάσεις τους τον πραγματικό αντιλαϊκό χαρακτήρα και τις στοχεύσεις των αλλαγών που συντελούνται στο Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη. Μετέφεραν πλούσια πείρα από την αντιμετώπιση της κρατικής καταστολής σε βάρος αγωνιστών εργαζομένων, για τα καθήκοντα και τη στάση των κομμουνιστών και άλλων προοδευτικών δικηγόρων, με αναφορές και σε δικαστικές μάχες που επιβεβαιώνουν τι σημαίνει αστική Δικαιοσύνη για τον λαό και τι για την αστική τάξη, καταρρίπτοντας κάθε μύθο περί «ισότητας απέναντι στον νόμο».