Με σύνθημα «Είμαστε άνθρωποι - όχι μηχανές. Η ελπίδα στον δρόμο της ανατροπής», πραγματοποιείται σήμερα το απόγευμα η μεγάλη εκδήλωση αλληλεγγύης των σωματείων του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, στην πλατεία Χατζή, στους Αμπελόκηπους. Δεν πρόκειται απλά για ένα γλέντι ή συναυλία, αλλά για ένα κάλεσμα ξεσηκωμού ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα (βλ. σελ. 6-7) που, όπως τονίζουν τα σωματεία, «νομιμοποιεί τη δουλειά μέχρι τελικής πτώσης».

Πρόκειται για την καθιερωμένη εκδήλωση που αγκαλιάζεται από χιλιάδες λαού και με την οποία κορυφώνεται η καλοκαιρινή δραστηριότητα των συνδικάτων, μέσα από ένα πλούσιο πρόγραμμα δράσεων αναψυχής και ψυχαγωγίας. Ηδη 17 μουσικοί της πόλης έχουν δηλώσει συμμετοχή, επιβεβαιώνοντας ότι η εκδήλωση αποτελεί σημείο αναφοράς για την προβολή της ηπειρώτικης παραδοσιακής - δημοτικής μουσικής.

Η οργάνωση της εκδήλωσης εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο εξορμήσεων στους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές της πόλης. Στόχος, όπως επισημαίνουν οι συνδικαλιστές, είναι «να μη μείνει κανείς χωρίς ενημέρωση, κανείς χωρίς φωνή, κανείς μόνος του». Στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκεται το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, που - σύμφωνα με τα σωματεία - νομιμοποιεί τη δουλειά - λάστιχο, κάνει τη μέρα - νύχτα και μετατρέπει τη ζωή των εργαζομένων σε «μπαλάκι» στα χέρια του εργοδότη. Ομως η κριτική των σωματείων δεν περιορίζεται μόνο στις εργασιακές ρυθμίσεις, αφού μέσα από τη συζήτηση φωτίζουν και τις πολιτικές αιτίες της επίθεσης, συνδέοντας την αντιλαϊκή πολιτική στο εσωτερικό με τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια: «Συμμετέχουμε στα πολεμικά σχέδια, ενώ την ίδια ώρα δεν έχουμε γιατρούς στα νοσοκομεία, δασκάλους στα σχολεία, ρεύμα και τρόφιμα στο τραπέζι μας», τονίζουν στην τετρασέλιδη ανακοίνωσή τους.

Ετσι, απέναντι στη φτώχεια, την ακρίβεια και τον φόβο, το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων προβάλλει τη δύναμη της οργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης. Ξεχωριστή θέση στην εκδήλωση έχουν τα Λαϊκά Μαθήματα Αλληλεγγύης, που εδώ και 13 χρόνια προσφέρουν στήριξη στα παιδιά των εργατικών οικογενειών. Οπως σημειώνεται: «Δεν είναι φιλανθρωπία - είναι πράξη ταξικής αλληλεγγύης. Είναι η απόδειξη ότι μπορούμε να λύνουμε προβλήματα συλλογικά».