Το σχέδιο αφορά τη δημιουργία έξι μονάδων καύσης σύμμεικτων αποβλήτων και ιδιαίτερα, αλλά όχι μόνο, των υπολειμμάτων από τις υπάρχουσες και υπό κατασκευή Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων (ΜΕΑ), καθώς και από τις σχεδιαζόμενες «δίδυμες αδελφές» τους Μονάδες Ανάκτησης - Ανακύκλωσης (ΜΑΑ). Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη για την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων των περιοχών όπου θα εγκατασταθούν. Μια ακόμη υγειονομική και περιβαλλοντική «βόμβα», ώστε να βρει διέξοδο επένδυσης ένα σημαντικό μέρος για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια.

Μια εξέλιξη που εντάσσεται στην υλοποίηση της πολιτικής που καθορίζει τη διαχείριση απορριμμάτων και συνολικά των αποβλήτων με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι τις λαϊκές ανάγκες, σύμφωνα με τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ («πράσινη συμφωνία», «στρατηγική για κυκλική οικονομία», «στρατηγική για τη διαχείριση αποβλήτων» κ.λπ.). Στρατηγικές που έχουν ψηφιστεί και υλοποιούνται από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, όλες τις περιφερειακές αρχές. Μια πολιτική που θυσιάζει την υγεία και το περιβάλλον στον βωμό της κερδοφορίας των ομίλων και φορτώνει με τεράστια βάρη τα λαϊκά στρώματα μέσα από πλήθος χαρατσιών.

Με βάση τα στοιχεία της ΣΜΠΕ (σύμφωνα με το επικρατέστερο «Σενάριο 3»), η χώρα διαιρείται σε 4 διαπεριφερειακές διαχειριστικές ενότητες (ΔΕ), οι οποίες στη συνέχεια υποδιαιρούνται σε 6, όπου θα χωροθετηθούν 6 μονάδες καύσης (MK), οι οποίες το 2030 θα αποτεφρώνουν 1.300.138 τόνους αποβλήτων. Σχετικά με τη χωροδιάταξη των 6 ΜΚ, αναφέρεται μόνο η γεωγραφική κατανομή τους κατά οικεία Περιφερειακή Ενότητα (ΠΕ), καθώς, σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα Συντονισμού Διαχείρισης Αποβλήτων του ΥΠΕΝ, κ. Γραφάκο, οι ανάδοχοι των μονάδων είναι αυτοί που θα προτείνουν και την ακριβή τους χωροθέτηση! Πρόκειται για τις ΜΚ στις ΠΕ Ροδόπης ή Ξάνθης, Κοζάνης, Αρκαδίας ή Αχαΐας ή Ηλείας, Βοιωτίας, Αττικής και Ηρακλείου. Σημειώνεται, μάλιστα, όπως αναφέρεται στο «Τεύχος Ανάλυσης Επιλογών», ότι οι θέσεις των ΜΚ στις ΠΕ Κοζάνης και Βοιωτίας δεν προέκυψαν με βάση το πρόγραμμα των μελετητών, αλλά κατά τη διαβούλευση με την «αγορά»!

Συνεκτιμώντας το περιεχόμενο της ΣΜΠΕ με τα όσα επίσημα ανακοινώθηκαν ή διέρρευσαν πριν τη δημοσίευσή της προς «διαβούλευση», αναδεικνύονται τα εξής:

Οι μέχρι τώρα κυβερνητικές αποφάσεις, όπως αυτές αποτυπώνονται στη ΣΜΠΕ, πάρθηκαν σε «προκαταρκτική διαβούλευση με την αγορά», στη βάση μιας από κοινού συμφωνίας με την κυβέρνηση 6 ενδιαφερόμενων ομίλων, όσες και οι ΜΚ. Αραγε τι να πρυτάνευσε στις σχετικές επιλογές τους, τα κέρδη τους ή οι ζωές μας; Ρητορικό το ερώτημα...

Οι υπολογισμοί και τα σχετικά χρονικά ορόσημα της ΣΜΠΕ είναι από πλευράς ουσίας «ασκήσεις επί χάρτου». Το συζητούμενο σχέδιο βασίζεται στην τροφοδοσία των ΜΚ με υπολείμματα από τη λειτουργία ΜΕΑ - ΜΑΑ, πολλές από τις οποίες δεν έχουν καν δημοπρατηθεί! Εύλογα αναρωτιέται κανείς: Πόσο αντιπροσωπευτικά μπορεί να είναι τα δεδομένα ως προς την ποσότητα και τη σύνθεση των υπολειμμάτων από 13 μόνο ΜΕΑ - ΜΑΑ σε σύνολο 56 μονάδων, για τις 19 από τις οποίες δεν έχει καν υπογραφεί η σύμβαση κατασκευής τους; Και πόσο αξιόπιστη είναι η πρόβλεψη ότι οι μονάδες αυτές θα έχουν τεθεί σε πλήρη παραγωγική λειτουργία έως το τέλος του 2029, ώστε από 1.1.2030 να τροφοδοτήσουν τις πανέτοιμες, υποτίθεται, ΜΚ; «Ασκήσεις επί χάρτου» που μόνο τους επενδυτές δεν φαίνεται να ανησυχούν, αφού θα φροντίσουν να έχουν εξασφαλίσει τα συμφέροντά τους με τις σχετικές ρήτρες.

Σύμφωνα με το «Τεύχος Ανάλυσης Επιλογών», από τα 4 σενάρια που διαμορφώθηκαν (δεν αριθμούμε τη «μηδενική λύση»), ως βέλτιστο κατά τη συγκριτική τους αξιολόγηση προέκυψε, μετά από μια βαρύγδουπη «πολυκριτηριακή ανάλυση», το συζητούμενο «σενάριο 3», με βασικό «πλεονέκτημα» ότι προέβλεπε τη δημιουργία 6 ΜΚ αντί των 4 και 5, που προέβλεπαν τα άλλα 3 σενάρια. Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού σε 6 ενδιαφερόμενους ομίλους κατέληξε η εν κρυπτώ «προκαταρκτική διαβούλευση με την αγορά», οπότε σε έξι «φέτες» προβλέπεται να κοπεί και η καθόλου ευκαταφρόνητη «πίτα» των 6 περίπου δισ. ευρώ στη διάρκεια της 25ετίας 2030 - 2054. Η αιτιολόγηση του βαθμού ανταπόκρισης του κάθε σεναρίου στα διάφορα κριτήρια, ώστε να προκύψει ως βέλτιστο το σενάριο 3 (των 6 ΜΚ), είναι σε πολλές περιπτώσεις «τραβηγμένη απ' τα μαλλιά». Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα, όπου για το υποκριτήριο «E.1. Ατμοσφαιρική ρύπανση» αναφέρεται ότι «όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός των μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης, τόσο χαμηλότερη είναι η σωρευτική ατμοσφαιρική ρύπανση» και με βάση αυτό κατατάσσεται το «Σενάριο 3» ως βέλτιστο...

Προβλέπεται, επίσης, μαζική, καθημερινή θαλάσσια μεταφορά των σύμμεικτων αποβλήτων των νησιών προς τις ΜΚ, πλην Βοιωτίας. Προς μεγάλη μεν ικανοποίηση του εφοπλιστικού κεφαλαίου και με όρους, που μένει μεν να καθοριστούν, αλλά με γνωστούς από τώρα αυτούς που θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο: Τα πληρώματα των πλοίων μεταφοράς, τους οδηγούς και συνοδούς των απορριμματοφόρων οχημάτων, καθώς και τους επιβάτες χαμηλού και μέσου εισοδήματος σχετικά με την ποιότητα του ταξιδιού τους.

Εντέλει η πλήρης εξάρτηση του πληθυσμού ολόκληρων Περιφερειών από τον όμιλο - ιδιοκτήτη της οικείας ΜΚ για τη διαχείριση των αποβλήτων του αποτελεί πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία καθεστώτος μιας ιδιότυπης «ομηρίας», στο πλαίσιο της οποίας ο ουσιαστικός έλεγχος της όλης εγκατάστασης καύσης με τα συνοδά της έργα ως περιβαλλοντικής υποδομής, και ιδιαίτερα στο «τι μπαίνει και τι βγαίνει», να μένει στα χαρτιά της Απόφασης Εγκρισης Περιβαλλοντικών Ορων (ΑΕΠΟ) και μόνο και οι όποιες υπερσυμβατικές απαιτήσεις του ομίλου να γίνονται εντέλει αποδεκτές.

Γενικά οι μονάδες καύσης, ως εγκαταστάσεις επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων (πρόκειται για κλασικές μονάδες στοιχειομετρικής καύσης), δεν έχουν αποβάλει κανένα από τα «αρχέγονα αμαρτήματά» τους, όσο «υπερσύγχρονες» και αν διαφημίζονται από την κυβέρνηση. Υπενθυμίζουμε τα πιο σοβαρά από αυτά:

Οπως δείχνει η διεθνής εμπειρία, εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για την υγεία του λαού και το περιβάλλον, με καρκινογενέσεις και άλλα προβλήματα υγείας (γενετικές, νευρολογικές και ενδοκρινικές διαταραχές, δερματικές βλάβες, αναπνευστικά προβλήματα κ.ά.).

Εκπέμπουν ιδιαίτερα επικίνδυνους - καρκινογόνους αέριους ρύπους (διοξίνες και φουράνια, σωματίδια σκόνης επιβαρυμένα με βαρέα μέταλλα, μικροσωματίδια ΡΜ 2.5, οξείδια αζώτου και θείου, πολυκυκλικούς υδρογονάνθρακες, πτητικές οργανικές ενώσεις κ.ά.), οι οποίες σε συνθήκες «θερμοκρασιακών αναστροφών», καθόλου σπάνιες σε διάφορες περιοχές της χώρας, όπως π.χ. η Αττική, είναι ακόμη πιο επικίνδυνες. Για παράδειγμα, έχει προ πολλού αναδειχθεί ως επιβαρυντικό για την ατμόσφαιρα στο Λεκανοπέδιο Αττικής «το άνοιγμα μεταξύ όρους Αιγάλεω και Πάρνηθας, όπου επιτρέπεται η μεταφορά αέριων ρύπων από τις βιομηχανικές δραστηριότητες του Θριάσιου Πεδίου». Ο άνθρωπος εκτίθεται σε αυτές τις επικίνδυνες ουσίες και μέσω της τροφικής αλυσίδας.

Πέρα από κάθε όριο είναι οι εκπομπές των παραπάνω ρύπων κατά τη διάρκεια έναρξης, κυρίως, της καύσης, μέχρι να σταθεροποιηθούν οι συνθήκες λειτουργίας στους φούρνους, αλλά και κατά τη διάρκεια διακοπής της, προγραμματισμένης ή έκτακτης. Αν και οι ΜΚ είναι 24ωρης λειτουργίας, το φαινόμενο αυτό επαναλαμβάνεται κάποιες φορές τον χρόνο για την τακτική συντήρηση και άλλες προγραμματισμένες εργασίες. Πέραν αυτών, υπάρχουν και οι εκτός προγράμματος διακοπές λόγω βλάβης ή άλλων περιστατικών, καθώς και περιπτώσεις ελαττωματικής λειτουργίας. Γι' αυτό, άλλωστε, στη ΣΜΠΕ η «διαθεσιμότητα» των ΜΚ εκτιμάται στο 90% του συνολικού ετήσιου χρόνου.

Απαιτείται και η δημιουργία ΧΥΤΥ για τα καθιζάνοντα υπολείμματα της καύσης (πρόκειται για το 25% - 30% των εισερχομένων αποβλήτων), ο οποίος, σύμφωνα με την αρχή της Προφύλαξης, επιβάλλεται να κατασκευαστεί με προδιαγραφές ΧΥΤ επικίνδυνων αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ). Ακόμη πιο δύσκολη είναι η διαχείριση της «ιπτάμενης τέφρας», που βρίθει εξαιρετικά επικίνδυνων ρύπων, καθώς κατακρατείται πριν από οποιαδήποτε περαιτέρω επεξεργασία αερίων της καύσης. Πέραν αυτού απαιτείται ειδική πρόβλεψη για «κλασικό» ΧΥΤΑ δημοτικών αποβλήτων για την περίπτωση διακοπής λειτουργίας της ΜΚ ή, στην προκειμένη περίπτωση, μιας ή και περισσότερων από τις εξυπηρετούμενες ΜΕΑ - ΜΑΑ.

Οσο και αν οι ΜΚ που προωθούνται στο κυβερνητικό σχέδιο διαφημίζονται ως «υπερσύγχρονες» και «φιλοπεριβαλλοντικές», στην πράξη δεν εξασφαλίζεται η προστασία των εργαζομένων και του πληθυσμού από τις τεράστιες επιπτώσεις στην υγεία και το περιβάλλον.

Εξάλλου, γνωρίζουμε ότι στην πράξη, το αν και ποιες τεχνολογίες αντιρρύπανσης θα επιλεγούν, θα καθοριστούν με κριτήριο το «κόστος - όφελος» του επενδυτή. Ανεξάρτητα από το όποιο θεσμικό πλαίσιο υπάρχει στα χαρτιά, στην πράξη οι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι «ελεγκτές και ελεγχόμενοι» ταυτόχρονα, όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, τη βιομηχανική ρύπανση και την υγεία και ασφάλεια εργαζομένων.

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι αυτό που ελέγχεται στα απαέρια καύσης που εξέρχονται στην ατμόσφαιρα, είναι το βάρος του κάθε ρύπου χωριστά ανά κυβικό μέτρο απαερίων, συνήθως σε μg/m3 (μικρογραμμάρια ανά κ.μ.). Αυτά όμως που έχουν επίσης σημασία, αλλά δεν εξετάζονται στη ΣΜΠΕ είναι:

- Η ποσότητα και η διάρκεια εκπομπής στην ατμόσφαιρα των απαερίων. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του κινδύνου, αρκεί να πάρουμε υπόψη ότι ένας τόνος αποβλήτων, τα οποία καίγονται σε 24ωρη βάση σε μια ΜΚ, παράγει 4.000 m3 έως 6.000 m3 επικίνδυνα απαέρια. Στη μονάδα μάλιστα ενεργειακής αξιοποίησης αποβλήτων του Spittelau, την οποία προβάλλει η ΣΜΠΕ, ανεβαίνει στα 7.250 m3 ανά τόνο αποβλήτων!

- Η συνέργεια, δηλαδή η συνδυασμένη επίδραση, σε βάρος του ανθρώπινου οργανισμού της πλειάδας των υπόψη ρύπων, που συνωθούνται στα απαέρια.

Αναφέρεται, επίσης, στο «Τεύχος Ανάλυσης Επιλογών», ότι κάθε ΜΚ θα εξυπηρετείται από τον δικό της ΧΥΤΥ για τη διάθεση του υπολείμματος της καύσης, που καθιζάνει στον πυθμένα του φούρνου καύσης διαμέσου των εσχαρών. Κάτι που δεν επαναλαμβάνεται στη ΣΜΠΕ. Οσο για τη φορτωμένη με επικίνδυνους ρύπους ιπτάμενη τέφρα, όση συγκρατείται από το σύστημα αντιρρύπανσης των ΜΚ, προβλέπεται στο υπόψη τεύχος η επιτόπου της μονάδας στερεοποίησή της, χωρίς περαιτέρω αναφορά για τον τρόπο διάθεσης του στερεοποιημένου υλικού. Σημειώνουμε ότι η ΣΜΠΕ δεν περιλαμβάνει στο αντικείμενό της σχετικό κεφάλαιο ή ενότητα για τη διαχείριση των στερεών και υγρών αποβλήτων των ΜΚ.

Οι οικονομικές επιπτώσεις αυτών των σχεδιασμών επίσης είναι σημαντικές για τα λαϊκά στρώματα. Στο τέλος εισόδου στις ΜΕΑ, που ήδη λειτουργούν, δυσβάσταχτο για τα ταμεία των δήμων και στην πράξη για τα λαϊκά νοικοκυριά, θα προστεθεί και το τέλος εισόδου στις ΜΚ, αυξάνοντας το πρώτο περισσότερο από 50%!

Η προώθηση της καύσης αποβλήτων αποτελεί φραγμό, «ταφόπετρα» επί το λαϊκότερο, στην ανακύκλωση. Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει μεν ότι οι ποσότητες των αποβλήτων, που υπολογίζει να οδηγούνται για καύση από το 2030 και μετά, «είναι ύστερα από ανακύκλωση του 60%-65%», αλλά σε ό,τι τουλάχιστον αφορούν τα δημοτικά απόβλητα -αυτά άλλωστε θα οδηγούνται για καύση - τα ποσοστά ανακύκλωσης δεν λένε να ξεκολλήσουν από το 12% - 13%.

Οι σχεδιασμοί αυτοί δεν προέκυψαν ξαφνικά. Προωθούνται στο έδαφος που έστρωσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι πολιτικές αποφάσεις όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι οποίες ενσωμάτωσαν και εφάρμοσαν τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις που βασίζονται στη λογική ότι «τα σκουπίδια είναι χρυσός», στη λογική του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του. Αυτό συμβαίνει και στον τομέα της διαχείρισης των απορριμμάτων, όπου τα σκουπίδια είναι «χρυσός» για τους λίγους, όπως για παράδειγμα η μεγάλη «μπίζνα» της ανταποδοτικής ανακύκλωσης, με τα «πράσινα» σπιτάκια που κοστίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και δίνουν «ψίχουλα» σε ανθρώπους που παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί.

Η ιδιωτικοποίηση του τομέα της επεξεργασίας και διάθεσης των δημοτικών αποβλήτων, που ξεκίνησε να υλοποιείται στην πράξη επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με επίκεντρο τις ΜΕΑ - τόσο μέσω των ΣΔΙΤ, όσο και μέσω δημοσίων συμβάσεων - συνεχίζεται, επεκτείνεται και ολοκληρώνεται από τη ΝΔ, ενσωματώνοντας τώρα και την αυτόνομη καύση των δημοτικών αποβλήτων.

Καθοριστική ήταν η συμβολή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξει σε επίπεδο σχεδιασμού ο δρόμος προς την καύση και των σύμμεικτων αποβλήτων. Με το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων (ΕΣΔΑ) το 2015, έμπαινε για πρώτη φορά ως στοιχείο εθνικής στρατηγικής (σύμφωνα με το «Περιληπτικό Σημείωμα» του αναπ. υπουργού) υπό τη σκέπη της «υγιούς και περιβαλλοντικά ορθής επιχειρηματικότητας στον τομέα διαχείρισης αποβλήτων». Με το ΕΣΔΑ του 2020, το οποίο διεύρυνε παραπέρα το 2023 με την τροποποίησή του, η κυβέρνηση της ΝΔ άνοιξε χώρο στους μονοπωλιακούς ομίλους των εργοστασίων καύσης. Σχεδιασμοί με τους οποίους τα Περιφερειακά Σχέδια υποχρεούνται να εναρμονιστούν.

Είναι πρόκληση να παριστάνουν κάποιοι ότι «πέφτουν από τα σύννεφα». Ολες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, όλες οι περιφερειακές αρχές και δημοτικές αρχές, αλλά και οι παρατάξεις που στηρίζονται από τα κόμματα του συστήματος, είναι συνένοχες για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής της ΕΕ, της πολιτικής των «ματωμένων πλεονασμάτων», που πετσοκόβει κρατικές δαπάνες για την κοινωνία και ενισχύει ποικιλότροπα τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Είναι συνένοχες για την απουσία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου των εγκαταστάσεων για τη ρύπανση, την προστασία της υγείας των εργαζομένων και του λαού.

Στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όπου όλα πουλιούνται και αγοράζονται, ο φυσικός πλούτος και το περιβάλλον όχι απλά δεν προστατεύονται, αλλά μετατρέπονται σε εμπορεύματα και πεδίο δράσης επιχειρηματικών ομίλων. Ακόμα κι όταν κλίνεται σε όλες τις πτώσεις «η προστασία του περιβάλλοντος», αυτό γίνεται για να δοθεί η δυνατότητα να επενδυθούν κεφάλαια που λιμνάζουν.

Σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία δίνουν πολλές λύσεις για τη διαχείριση αποβλήτων. Το κύριο είναι με ποιο κριτήριο θα γίνει η επιλογή των τεχνολογιών. Η καύση απορριμμάτων επιλέγεται με κριτήριο τα κέρδη συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος της υγείας του λαού και μεγάλη οικονομική επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων.

Η εναντίωση στο σχέδιο της κυβέρνησης για την καύση των υπολειμματικών αλλά και πρωτογενών σύμμεικτων αποβλήτων σε ΜΚ, καθώς και στην καύση τους γενικά, σε συνθήκες καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, πρέπει να φωτιστεί και να συνδεθεί με την προβολή της μόνης ουσιαστικής λύσης για το πρόβλημα. Ολοκληρωμένη λύση για τη διαχείριση αποβλήτων μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου, ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, στον σοσιαλισμό, όπου η οικονομία θα βασίζεται στον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στη γη και στις τεχνικές υποδομές. Στο πλαίσιο αυτού του δρόμου ανάπτυξης, οι χρήσεις γης, η χωροθέτηση εγκαταστάσεων επεξεργασίας αποβλήτων και όσων χώρων τελικής διάθεσης (ΧΥΤΑ) απαιτηθούν, η επιλογή τεχνολογιών, οι όροι λειτουργίας εγκαταστάσεων, συνολικά η παρέμβαση του ανθρώπου στη φύση και το περιβάλλον θα καθορίζονται με βάση τα συνδυασμένα κριτήρια ικανοποίησης του συνόλου των κοινωνικών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Για να ανοίξουμε αυτόν τον ελπιδοφόρο δρόμο, οι δυνάμεις του ΚΚΕ μπαίνουμε μπροστά στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και τις στρατηγικές διαχείρισης των αποβλήτων όπως ψηφίστηκαν από όλες τις κυβερνήσεις, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, οι οποίες καθορίζουν τη διαχείριση απορριμμάτων και συνολικά των αποβλήτων με κριτήριο το κέρδος του κεφαλαίου ενάντια στις λαϊκές ανάγκες. Παλεύουμε για:

• Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι σχεδιασμοί για τη δημιουργία μονάδων καύσης, καθώς και επεξεργασίας σύμμεικτων αποβλήτων (ΜΕΑ, ΜΑΑ), που στο όνομα της ανακύκλωσης αποτελούν ταφόπετρά της. Απόσυρση της ΣΜΠΕ.
• Κατάργηση του αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου διαχείρισης των αποβλήτων, κομμένου και ραμμένου πάνω στις ευρωενωσιακές στρατηγικές και οδηγίες με αποκλειστικό κριτήριο τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων του κλάδου.
• Ουσιαστικό κρατικό έλεγχο για την προστασία της υγείας των εργαζομένων και του λαού από κινδύνους που ενδέχεται να προκύπτουν από κάθε είδους δραστηριότητες σχετικές με τη διαχείριση των αποβλήτων.
• Διασφάλιση επαρκούς κρατικής χρηματοδότησης για τη διαχείριση αποβλήτων με φορολόγηση του κεφαλαίου. Κατάργηση των ΣΔΙΤ, των συμβάσεων παραχώρησης και κάθε είδους ιδιωτικοποίησης και επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της διαχείρισης των αποβλήτων. Η υλοποίηση των έργων επεξεργασίας και τελικής διάθεσης των αποβλήτων να γίνεται από κρατικό φορέα που θα λειτουργεί με γνώμονα το σύνολο των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
• Κατάργηση όλων των ανταποδοτικών τελών σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών και των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματοβιοτεχνών, καθώς και των χαρατσιών (όπως το χαράτσι ταφής, το «πληρώνω όσο πετάω» και μια σειρά άλλα φοροληστρικά εργαλεία).
• Οχι στην ομηρία των λαϊκών στρωμάτων με χρηματικά αντισταθμιστικά.
• Ο σχεδιασμός και η χωροθέτηση των απαιτούμενων υποδομών για τη διαχείριση αποβλήτων να γίνεται με κριτήριο την προστασία της υγείας και της ποιότητας ζωής των κατοίκων και της προστασίας του περιβάλλοντος.
• Να αποσυρθούν οι εγκληματικές νομικές ρυθμίσεις της ΝΔ, που είτε νομιμοποιούν στην πράξη επ' αόριστον την επικίνδυνη για την υγεία και το περιβάλλον λειτουργία δεκάδων παράνομων τοπικών ΧΑΔΑ βαφτίζοντάς τους ΣΜΑ, είτε επιτρέπουν την εγκατάσταση τοπικών ΣΜΑ ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές.
• Με βάση τα σημερινά δεδομένα, ιεραρχούμε ένα μείγμα μεθόδων και τεχνικών στην επεξεργασία των απορριμμάτων με επίκεντρο την ουσιαστική ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή ανακυκλώσιμων υλικών και βιοαποβλήτων και με δραστικό περιορισμό της υγειονομικής ταφής. Να αποσυρθούν τα ισχύοντα Περιφερειακά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων (ΠΕΣΔΑ) και τα νέα να εκπονηθούν με βάση τους άξονες του παραπάνω πλαισίου.