Εκδήλωση για τα γεγονότα του Ιούλη του 1953 στην προεπαναστατική Κούβα και τη συστηματική δουλειά που είχε ξεκινήσει, για να γίνει ο κουβανικός λαός αφέντης στον τόπο του, οργάνωσε το απόγευμα της Τρίτης ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης, καθώς φέτος συμπληρώνονται 72 χρόνια από την επίθεση στον στρατώνα της Μονκάδα.

Μιλώντας στην εκδήλωση η Κατερίνα Γεράκη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου, τόνισε ότι «η επέτειος της 26ης Ιούλη προσφέρει πλούσια, αναντικατάστατης σημασίας, διδάγματα τόσο για την ιστορία της κουβανικής επανάστασης όσο και συνολικά για την πάλη όλων των λαών απέναντι στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα». Καταγγέλλοντας το απάνθρωπο εμπάργκο των ΗΠΑ που συνεχίζεται σε βάρος του κουβανικού λαού η ομιλήτρια είπε ότι «βρίσκεται στο απόγειό του κι όχι μόνο γίνεται ανεκτό, αλλά στην πραγματικότητα υποστηρίζεται από τις άλλες "πολιτισμένες δημοκρατίες της Δύσης"», φέροντας ως παράδειγμα την απαγόρευση μέχρι και εκδήλωσης για τις Διεθνείς Ιατρικές Μπριγάδες Χένρι Ριβ που αποφασίστηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η Κατερίνα Γεράκη υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ότι «το κίνημα της 26ης Ιούλη» μας διδάσκει ότι:

«- Ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται. Οποιο προσωπείο κι αν φορέσει, το "διαβολικά καλού Τραμπ" ή του "προοδευτικού Μπάιντεν", όποια κυβέρνηση νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική κι αν έχει στην υπηρεσία του, όποιο μείγμα οικονομικής διαχείρισης επεκτατικό ή νεοκεϋνσιανό κι αν επιλέξει, είναι επικίνδυνος για τους λαούς, σκορπά τη φτώχεια και την εξαθλίωση, καταστρέφει το περιβάλλον, φέρνει τον πόλεμο και την προσφυγιά. Αναγκαίος και επίκαιρος είναι ο σοσιαλισμός.

- Ακόμα και στην πιο δύσκολη φάση, σε συνθήκες βαθιάς υποχώρησης του κινήματος και ήττας, η ταξική πάλη σιγοκαίει ασίγαστη, γίνεται φλόγα που φουντώνει και καταστρέφει με τη φωτιά της όλα τα παλιά και τα φθαρμένα, για να έρθει υπέρλαμπρος και φωτεινός ο κόσμος της Επανάστασης, ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

- Η σοσιαλιστική επανάσταση δεν είναι έργο μονόπρακτο. Ετσι, όπως για τη Νίκη της Επανάστασης στην Κούβα η Μονκάδα ήταν αναγκαία. Οπως για την Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, η Παρισινή Κομμούνα, η Επανάσταση του 1905 ήταν αναγκαία. Ετσι και για τους επαναστατικούς σεισμούς που μέλλονται να έρθουν, η "Μονκάδα" τους είναι ολόκληρη η επαναστατική ιστορία του 19ου και 20ου αιώνα, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού, οι ανατροπές και τα συμπεράσματα από αυτές».

Μεταξύ άλλων κατέληξε καλώντας σε ενίσχυση της δράσης του Συνδέσμου σε συντονισμό με τους άλλους φορείς του κινήματος στη χώρα μας, με στόχο:

• Τον τερματισμό του απάνθρωπου αμερικανικού αποκλεισμού που συνεχίζεται με ανυπολόγιστες συνέπειες, κοστίζοντας πάνω από 150 δισεκατομμύρια δολάρια σε βάρος του κουβανικού λαού.
• Την επιστροφή του εδάφους της βάσης του Γκουαντάναμο που παράνομα κατέχουν οι ΗΠΑ.
• Την άρση κάθε είδους κυρώσεων και προκλητικών δράσεων, κάθε είδους επεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις της Κούβας.
• Την αφαίρεση της Κούβας από την απαράδεκτη λίστα των χωρών "χορηγών της τρομοκρατίας"».

Κατέληξε δε ότι «ο λαός της Κούβας έχει εκφράσει τη θέλησή του, έχει επιλέξει το δρόμο του. Κανένας δεν μπορεί να παρεμβαίνει σε αυτόν. Κάτω τα χέρια από την Κούβα! Δεν ήταν και δεν είναι μόνη! Θα νικήσει!»

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο δήμαρχος Χαϊδαρίου Μιχάλης Σελέκος. Ακολούθησε μια ζεστή βραδιά με παραδοσιακά ποτά και μουσική από την Κούβα.