-- Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε ότι στον κλάδο του εμπορίου έχει αυξηθεί το ποσοστό των νέων εργαζομένων. Mε τι συνθήκες μπαίνουν για δουλειά και τι αντιμετωπίζουν;

«Δ»: Σωστά, στον κλάδο συναντάμε πολλούς νέους εργαζόμενους, κυρίως φοιτητές, και αυτό γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα κόστη σπουδών και χρειάζεται να δουλέψουν. Σε ό,τι αφορά τις συνθήκες εργασίας, υπογράφουμε ατομικές συμβάσεις, εντελώς απροστάτευτοι και με μισθούς - ψίχουλα. Ο βασικός μισθός για έναν 4ωρίτη - που είναι πολύ συχνό για τους φοιτητές - είναι στα 312-313 ευρώ και φυσικά η εντατικοποίηση βαράει κόκκινο. Στον όμιλο ITX που έχει τα «Zara», «Massimo Dutti», «Bershka», «Oysho», «Pull&Bear», «Stradivarius» και «Uterqe», οι λιγοστοί εργαζόμενοι ανά κατάστημα τα κάνουν όλα, από καθαριότητα μέχρι κουβάλημα και ταμεία και προφανώς κάθονται πολύ παραπάνω πέραν του ωραρίου τους. Ακόμα και στοιχειώδη δικαιώματα μπαίνουν στο στόχαστρο της εργοδοσίας, όπως οι φοιτητικές άδειες. Κανονικά ένας εργαζόμενος φοιτητής δικαιούται 30 μέρες τον χρόνο. Τι λένε οι εργοδότες; «Πάρε ρεπό ή πάρε μία μέρα από την άδειά σου ή άλλαξε βάρδια». Μόνο εκεί που το απαιτούμε και ειδικά με παρεμβάσεις του Σωματείου δίνονται κανονικά.

«Η»: Μιλάμε για νέους εργαζόμενους, που για αρκετούς είναι και η πρώτη τους δουλειά, και ήδη εξοντώνονται σωματικά και ψυχικά γιατί δεν υπάρχουν μέτρα υγείας και ασφάλειας. Τι να πρωτοπούμε, για τις ακατάλληλες σκάλες, τα χαλασμένα ασανσέρ που αναγκάζουν τους εργαζόμενους να κουβαλάνε εμπορεύματα από τον έναν όροφο στον άλλο με τα πόδια, για το ότι δεν υπάρχουν φώτα στις αποθήκες, δεν υπάρχει γιατρός εργασίας, για το κουβάλημα στη φόρτωση και την εκφόρτωση; Και φυσικά είναι και η ψυχική κόπωση, γιατί ερχόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλο στρες. Πιέζουν οι εργοδότες να πουλήσουν, να καλυφθούν όλα τα πόστα κ.τ.λ. Γι' αυτό και βλέπουμε οι νέοι συνάδελφοι να φεύγουν στο δίμηνο, να παθαίνουν κρίσεις πανικού εν ώρα βάρδιας, να υποφέρουν από ψυχοσωματικά. Δεν γίνεται ένας εργαζόμενος, τώρα που βάζουν τα αυτόματα ταμεία, να έχει δύο ορόφους και να προσπαθεί να καλύψει όλα τα πόστα! Για αυτό διεκδικούμε Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, να κατοχυρώνει μισθούς, ωράρια, άδειες, ειδικότητες. Και υπάρχουν συνάδελφοι που παρακολουθούν και τις εκλογές και την εξέλιξή τους και έρχονται πρώτη φορά σε επαφή με το Σωματείο, δίνουν την αίτησή τους.

-- Ηδη από την εκλογοαπολογιστική Γενική Συνέλευση, το Σωματείο μετράει δεκάδες εγγραφές νέων εργαζομένων. Τι λένε οι ίδιοι όταν κάνουν αυτό το βήμα;

«Δ»: Πολλοί είναι οι νέοι συνάδελφοι που αρχικά λένε «πού ήσασταν τόσο καιρό», με την έννοια ότι αρκετοί δεν ήξεραν ότι υπάρχει Σωματείο. Είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο να ακούς νέους εργαζόμενους όταν έρχονται σε επαφή με το Σωματείο, να λένε ότι «ζούσα στην άγνοια, δεν ήξερα τα δικαιώματά μου και δεχόμουν όποια τρέλα ήθελε ο εργοδότης». Οπότε μαθαίνουν τι δικαιούνται αλλά και τι πρέπει να διεκδικήσουν και κυρίως, όπως μας έχουν πει: «Σταμάτησα να νιώθω μόνος και αβοήθητος μέσα σε ένα κατάστημα». Εχουμε πολλά τέτοια παραδείγματα.

«Η»: Πρέπει να γίνει ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια, ακόμα περισσότεροι συνάδελφοι να γραφτούν. Να έρθουν σε επαφή με το Σωματείο, να συμβάλλουν και οι ίδιοι μέσα από τη συζήτηση, να γίνουμε ακόμα περισσότεροι. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις νέων συναδέλφων που ήρθαν πρώτη φορά στο Σωματείο τώρα στις εκλογές, πήραν υλικό, συζήτησαν και πήγαν μετά στον χώρο δουλειάς τους, μίλησαν και με τους υπόλοιπους συναδέλφους τους και διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες στον χώρο τους. Υπάρχει διάθεση να δράσουν. Μπορούμε να πούμε πως όταν σκύβουμε πάνω από τα προβλήματα που μπορεί να έχει ένας νέος συνάδελφος και όταν εξηγούμε το τι σημαίνει οργάνωση, τι σημαίνει να παλεύεις συλλογικά, κάνουμε πολύ καλή δουλειά και ιδιαίτερα σε χώρους που υπάρχει μεγάλο ποσοστό με νεολαία.

-- Σε μια σειρά χώρους βλέπουμε ότι γίνεται στοχευμένη προσπάθεια από την εργοδοσία να χειραγωγήσει και να ενσωματώσει ιδιαίτερα τους νέους. Στο εμπόριο πώς εκφράζεται;

«Δ»: Το βασικό το οποίο εντείνουν είναι η αναζήτηση της ατομικής λύσης, ο ανταγωνισμός. Γενικά το καλλιεργούν αυτό, ιδιαίτερα στις πωλήσεις που έχουν και καθημερινή στοχοθεσία αλλά και τεράστια πίεση στους συναδέλφους. Ακόμα και στα ταμεία υπάρχουν στόχοι, πόσες αποδείξεις θα κόψει ο κάθε εργαζόμενος, πόσα προϊόντα θα χτυπήσει ανά λεπτό. Καθημερινά γίνονται meeting που σου λένε τον στόχο της εταιρείας, τον στόχο για το κατάστημα. Αρα καλλιεργώντας τη λογική ότι για να έχεις ένα καλύτερο εισόδημα και εξτρά μπόνους, πρέπει να πιαστούν οι στόχοι της εταιρείας, στην ουσία προσπαθούν να ταυτίσουν το συμφέρον του εργαζόμενου με αυτό της εργοδοσίας και ανταγωνιστικά σε σχέση με τους υπόλοιπους συναδέλφους. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ότι αυτοί βγάζουν εκατομμύρια από τη δικιά μας τη δουλειά.

«Η»: Ενας ακόμα τρόπος που αξιοποιούν οι εργοδότες, ώστε να «δέσουν» ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους, είναι οι καμπάνιες γενικά περί «δικαιωμάτων»: Μιλάνε για τα δικαιώματα των γυναικών, των μεταναστών, πολλές επιχειρήσεις προβάλλουν ότι έχουν μια τέτοιου τύπου ατζέντα, αλλά το ζήτημα είναι εν τέλει με τι συνθήκες δουλεύουν αυτοί οι άνθρωποι. Μια σειρά εταιρείες ανακηρύσσονται ως «best place to work», προβάλλοντας δήθεν ιδανικό περιβάλλον εργασίας για γυναίκες, μετανάστες κ.τ.λ. Πώς είναι ιδανικό περιβάλλον για τις γυναίκες όταν τρέχουν πανικόβλητες, είναι φορτωμένες εμπορεύματα, αξιολογούνται συνεχώς, παίρνουν άδειες με το ζόρι; Στα «Ζara», για παράδειγμα που έχει και «ατζέντα κατά των διακρίσεων», υπάρχουν συνάδελφοι μετανάστες που τους αναγορεύουν σε «στελέχη» ως «υπεύθυνους καταστήματος» κ.ά. Τι γίνεται στην πραγματικότητα; Ο μισθός ανεβαίνει ελάχιστα, αυτοί τρέχουν και δεν φτάνουν και η μεγάλη πλειοψηφία είναι εργολαβικοί και με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Κάπως έτσι όμως προσπαθούν να χειραγωγήσουν συνειδήσεις, να κρύψουν την εκμετάλλευση.

«Δ»: Παράλληλα, όπου δεν πιάνει το καρότο, υπάρχει και το μαστίγιο. Ειδικά τώρα στις εκλογές, υπάρχει μεγαλύτερη προσπάθεια χτυπήματος της συνδικαλιστικής δράσης, με προειδοποιήσεις για απόλυση σε υποψηφίους, μέχρι και προειδοποιητικές επιστολές, προς γνώση και συμμόρφωση. Να μη γίνεται δηλαδή συζήτηση για το Σωματείο, να μη γραφτούν οι συνάδελφοι στο Σωματείο. Τι δείχνει αυτό; Οτι η εργοδοσία φοβάται την οργανωμένη δράση και την οργανωμένη πάλη και για αυτόν τον λόγο ακριβώς προσπαθεί να χτυπήσει τους συναδέλφους που βγαίνουν μπροστά. Η καλύτερη απάντηση είναι η ισχυροποίηση του Σωματείου.

-- Ποιες δράσεις έχει κάνει μέχρι τώρα το Σωματείο σχετικά με τους νέους εργαζόμενους και τι σχεδιάζει μετά τις εκλογές;

«Η»: Πρόσφατα κάναμε μια σύσκεψη με συγκεκριμένο κάλεσμα στους νέους συναδέλφους, δηλαδή «έλα στο σωματείο, μάθε τα δικαιώματά σου». Ηταν μια καλή, μαζική σύσκεψη, με μεγάλη συμμετοχή και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συνεχίζουμε, τώρα που θα εκλεγεί και το νέο ΔΣ, με επιπλέον δράσεις, θα υπάρξει και καμπάνια ενημέρωσης με συγκεκριμένα πράγματα που έχει να συζητήσει το σωματείο με έναν νέο εργαζόμενο.

«Δ»: Μέσα από τη σύσκεψη που κάναμε, αναδείχτηκαν και πιο συγκεκριμένα ζητήματα, δηλαδή το τι σημαίνει για τη ζωή ενός νέου να μην έχει ωράρια, τι σημαίνουν οι ορισμένου χρόνου συμβάσεις και γιατί τις αξιοποιούν οι εργοδότες, ή και άλλα ζητήματα όπως ότι τους στέλνουν από κατάστημα σε κατάστημα, το πρόγραμμα αλλάζει από μέρα σε μέρα και τι σημαίνει αυτό και για την προσωπική ζωή ενός νέου. Το Σωματείο διεκδικεί κυλιόμενα ρεπό, μηνιαίο πρόγραμμα κ.τ.λ., φοιτητικές άδειες και διευκόλυνση στο πρόγραμμα των εργαζόμενων φοιτητών. Δεν γίνεται να μην μπορούμε να οργανώσουμε τη ζωή μας, ή να δημιουργείται πρόβλημα με τις σπουδές μας.

-- Ποιο είναι το κάλεσμα λοιπόν για τις εκλογές του σωματείου;

-- «Η»: Με βάση όλα τα παραπάνω παλεύουμε για κατοχυρωμένα δικαιώματα στους χώρους δουλειάς, για υπογραφή Συλλογικής Κλαδικής Σύμβασης με γενναίες αυξήσεις, που θα κατοχυρώνει τα προγράμματά μας, τις άδειές μας, τα ωράρια εργασίας, τις ειδικότητες, οι οποίες καταργήθηκαν το 2012, τα μέτρα υγείας και ασφάλειας. Οι συνάδελφοι δεν έρχονται μόνο να μας πούνε για το μεροκάματο, για τον μισθό κ.τ.λ. Σου λένε ότι δεν ξέρουμε αύριο αν θα μπορούμε να περπατήσουμε. Είχαμε νεκρό συνάδελφο σε σούπερ μάρκετ, είχαμε τραυματισμένους συνάδελφους και την προηγούμενη περίοδο πάλι στα μεγάλα σούπερ μάρκετ κ.τ.λ., σε «Σκλαβενίτη», «ΑΒ» και μια σειρά από άλλους ομίλους. Βεβαίως το Σωματείο παλεύει συνολικά, για τη ζωή των συναδέλφων, έχουμε αιτήματα για την ακρίβεια, για να μην υπάρχει ΦΠΑ στα είδη πρώτης λαϊκής κατανάλωσης. Ζούμε σε συνθήκες με δύο ανοιχτά πολεμικά μέτωπα, σε Ουκρανία και Παλαιστίνη, τα οποία στηρίζει και η δικιά μας κυβέρνηση και με ενεργή συμμετοχή.

Αυτό φυσικά και αφορά τη ζωή του εμποροϋπάλληλου, όταν ξοδεύονται δισ. για την εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Αρα τα Σωματεία πρέπει να μπουν μπροστά, απαιτώντας να απεμπλακεί η χώρα μας από όλους αυτούς τους σχεδιασμούς. Οι διεκδικήσεις μας αντίστοιχα για αυξήσεις μισθούς, για Συλλογικές Συμβάσεις έρχονται σε σύγκρουση με την πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, με τους πολεμικούς προϋπολογισμούς για να σφαγιάζονται οι λαοί.

«Δ»: Ολα τα παραπάνω, με δυνατό Σωματείο, μπορούμε από καλύτερη θέση να τα παλέψουμε. Ειδικά για τους νέους συναδέλφους πάντα διέξοδος είναι η οργάνωση. Ακούμε αρκετά συχνά «εγώ θα κάτσω για λίγο, δεν είναι αυτό το επάγγελμα που θέλω να κάνω». Εμείς λέμε μη χαρίσεις στην εργοδοσία ούτε μια μέρα χωρίς να ξέρεις τα δικαιώματά σου, χωρίς να παλεύεις μαζί με το Σωματείο σου και ακόμα και να αλλάξεις κλάδο. Αλλωστε, όλα αυτά τα ζητήματα τα βλέπουμε σε κάθε χώρο, σε κάθε κλάδο, όπου και να πάμε χρειάζεται οργάνωση. Απευθυνόμαστε λοιπόν στους νέους εργαζόμενους που έχουμε έρθει σε επαφή όλο αυτό το διάστημα, που συμμετείχαν μαζικά στην απεργία στις 28 Φλεβάρη, κλείνοντας οι ίδιοι με τη συμμετοχή τους χώρους όπως τα «Hondos Center», τα «Public», τον «Tezeni», τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, πως το Σωματείο τους είναι εδώ.