Αναφερόμενος αναλυτικά στα μεγάλα αδιέξοδα των επαγγελματιών, των εμπόρων που γιγαντώνονται από την πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων και τον ανταγωνισμό που τσακίζει τους αυτοαπασχολούμενους σε όλους τους κλάδους, ο Θ. Τζίμας εξήγησε ότι «αυτά δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας κακής κυβερνητικής διαχείρισης. Αντίθετα, είναι πολιτικοί στόχοι που υλοποιούνται από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή των κομμάτων που πίνουν νερό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ΕΕ. Ανεξάρτητα από επιμέρους ιδεολογικές αποχρώσεις, εφάρμοσαν κατά γράμμα τις ίδιες στρατηγικές κατευθύνσεις και στην κρίση και στην ανάπτυξη που ακολούθησε. Ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε, στη φορολογία, στο Ασφαλιστικό, στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κ.ο.κ., καθώς η ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας είναι κοινός στόχος των αστικών κομμάτων, που μεταφράζεται σε πλήρη στήριξη της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Αυτήν τη γραμμή υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και οι επίδοξοι διάδοχοί του».

«Ανάμεσά τους και οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ», όπως ανέφερε, «που φιλοδοξούν να εμφανιστούν ως η επόμενη εναλλακτική κυβερνητική επιλογή. Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για δήθεν εναλλακτικό παραγωγικό μοντέλο που θα συμπεριλαμβάνει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι απατηλές, όχι μόνο επειδή το "μονοπώλιο δεν πιάνεται φίλος" ή επειδή το ίδιο το ΠΑΣΟΚ στήριξε ως κυβέρνηση και από τη θέση της αντιπολίτευσης τις στρατηγικές ιεραρχήσεις του μεγάλου κεφαλαίου στη χώρα μας, αλλά γιατί ακόμα και σήμερα υπηρετεί τον ίδιο δρόμο της ανταγωνιστικότητας, του ευρωμονόδρομου, σε πλήρη σύμπνοια στις βασικές οικονομικές και γεωπολιτικές στοχεύσεις της ΝΔ».

Στη συνέχεια ανέδειξε «το έωλο των συνθημάτων περί "οικονομικής δημοκρατίας", που προβάλλουν οι σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ ως αντίβαρο δήθεν στη ρωμαϊκή αρένα της καπιταλιστικής οικονομίας, σε συνθήκες μάλιστα γενικευμένων εμπορικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών, πολεμικών συγκρούσεων».

Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε καταρχήν στην προσπάθεια να παρουσιαστούν ως κοινοί για τους αυτοαπασχολούμενους οι στόχοι που τελικά υπηρετούν τα κέρδη του κεφαλαίου, εξηγώντας ότι «τέτοιος στόχος είναι ο λεγόμενος ψηφιακός μετασχηματισμός. Τα προγράμματα ψηφιακού μετασχηματισμού διαφημίστηκαν με τυμπανοκρουσίες, για τον δήθεν εκσυγχρονισμό των μικρών επιχειρήσεων, στην πράξη όμως αξιοποιήθηκαν για να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των ψηφιακών ελέγχων του myDATA, μέσω του οποίου τώρα έχει εξαπολυθεί ανελέητο φοροκυνηγητό, με εξαντλητικά πρόστιμα.

Αντίστοιχα, από τη λεγόμενη "πράσινη μετάβαση" και την απελευθέρωση της Ενέργειας εκείνοι που βγήκαν κερδισμένοι είναι τα αρπακτικά της "πράσινης Ενέργειας" και οι εφοπλιστές που ανακοινώνουν κέρδη ρεκόρ κάθε χρόνο, ενώ ο επαγγελματίας, ο έμπορος δεν μπορεί να κρατήσει το σπίτι και το μαγαζί του ζεστά τον χειμώνα και δροσερά το καλοκαίρι. Τώρα ευθυγραμμίζονται όλοι με τις ανάγκες στροφής στην πολεμική οικονομία και στον στόχο μετατροπής της χώρας σε ενεργειακό, διαμετακομιστικό κόμβο για τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων και των εφοπλιστών. Εναν στόχο που τον πληρώνουν "ακριβά" οι εργαζόμενοι και ο λαός με ανυπολόγιστες θυσίες και εκτεθειμένοι ταυτόχρονα σε μεγάλους κινδύνους. Να, λοιπόν, γιατί σήμερα δεν πρέπει να δοθεί κανένα συγχωροχάρτι στα κόμματα του κεφαλαίου, αλλά αντίθετα να δυναμώσει το ρεύμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ».

Για όλα τα παραπάνω ο ομιλητής κάλεσε τους επαγγελματίες, αξιοποιώντας τη σημαντική πείρα από τη δράση των φορέων των αυτοαπασχολούμενων της Λάρισας το προηγούμενο διάστημα, «να συμβάλουν αποφασιστικά με στόχο να πυκνώσουν οι εστίες αντίδρασης γύρω από τα υπαρκτά μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η αγωνιστική δράση να βρίσκει σωστό σημάδι, στον πραγματικό ένοχο, το ίδιο το καπιταλιστικό κέρδος και το σύστημα που το στηρίζει, το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του, τα κόμματα του κεφαλαίου, την ΕΕ. Να δυναμώσει το αντιμονοπωλιακό - αντικαπιταλιστικό κριτήριο στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, να συνειδητοποιηθούν τα εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα με τους καπιταλιστές. Να αναγνωριστούν τα κοινά προβλήματα, οι κοινές αγωνίες με τον υπόλοιπο εργαζόμενο πληθυσμό, την εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά, και να προταχθεί η κοινή δράση και συμμαχία, με προοπτική ένα ενιαίο, πανελλαδικά συντονισμένο, ανατρεπτικό κίνημα, κόντρα σε πρακτικές συμβιβασμού και τελικά ενσωμάτωσης στη γραμμή της αστικής τάξης για κυβερνητική εναλλαγή».

Καταλήγοντας ο Θ. Τζίμας ξεκαθάρισε πως «μπροστά μας υπάρχουν δύο δρόμοι για να βαδίσουμε. Τον έναν τον δρόμο τον ζούμε και είναι αυτός που μας έχει φτάσει στη σημερινή κατάσταση. Υπάρχει, όμως, και ο άλλος δρόμος, των ριζικών αλλαγών στην κοινωνία και στην οικονομία. Είναι η πρόταση του ΚΚΕ, η σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία που δίνει οριστική διέξοδο στα προβλήματα των επαγγελματιών, γιατί καταργεί το καπιταλιστικό κέρδος που τα δημιουργεί».