«Παλιά τους τέχνη κόσκινο»: Μέχρι πρότινος η ΕΕ παρουσιαζόταν ως δήθεν «αμήχανη» απέναντι στα εγκλήματα του Ισραήλ, ενώ τώρα προβάλλεται ως «ελπιδοφόρα» η πρόταση επαναδιαπραγμάτευσης μαζί του.

Ακόμα και τώρα που οι θηριωδίες του κράτους του Ισραήλ έχουν ξεσηκώσει «και τις πέτρες» σε ολόκληρο τον κόσμο, με τον Παλαιστινιακό λαό να αντιμετωπίζει πέρα από τη γενοκτονία και τη λιμοκτονία, χωρίς γιατρούς, φάρμακα, ρεύμα, ενώ αντί για ανθρωπιστική βοήθεια λαμβάνει σφαίρες, η ΕΕ ούτε διανοείται να θέσει ζήτημα κατάργησης της Συμφωνίας Σύνδεσης. Μιλά για επαναδιαπραγμάτευσή της, δηλαδή νέο γύρο παζαριών για πιο κερδοφόρες συμφωνίες των ευρωενωσιακών μονοπωλίων με το Ισραήλ. Εργαλείο κερδοφορίας το δράμα του Παλαιστινιακού λαού, και ο κυνισμός της ΕΕ στο απόγειό του.

Αλλωστε, ούτε αυτές τις μέρες έχει κάνει ρούπι η ΕΕ πίσω από τη στήριξη του «δικαιώματος αυτοάμυνας του Ισραήλ», μιλώντας για «δυσανάλογη χρήση βίας», βάζοντας δηλαδή ...δοσομετρητή στη βαρβαρότητα του κράτους - δολοφόνου. Τέτοιες δηλώσεις συνιστούν ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση.

Η ένωση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και μαζί και το ΝΑΤΟ στηρίζουν εδώ και χρόνια μέσα από στρατιωτικές και οικονομικές συμφωνίες το Ισραήλ, αποτελώντας τους καλύτερους χορηγούς της γενοκτονίας. Αυτή η στρατηγική σχέση δεν αναιρείται από τις αντίστοιχες ενστάσεις που κάλπικα θέτει η ΕΕ για την «ανθρωπιστική κρίση» στη Γάζα, με σκοπό να χειραγωγήσει τη λαϊκή καταδίκη που μεγαλώνει.

Απόδειξη αποτελεί και η επικείμενη - στις 23 Ιούνη - συνάντηση των 27 υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, που σαν να μην τρέχει τίποτα θα συναντηθούν με τους Ισραηλινούς ομολόγους τους, στο πλαίσιο της υπουργικής συνάντησης ΕΕ - Νότιας Γειτονίας, η οποία αποσκοπεί στην εμβάθυνση της συνεργασίας με το Ισραήλ και με άλλους 9 «νότιους εταίρους».

Ραχοκοκαλιά των σχέσεων ΕΕ - Ισραήλ αποτελεί η Συμφωνία Σύνδεσης ΕΕ - Ισραήλ, που αποτελεί τη νομική βάση για τις διμερείς εμπορικές σχέσεις. Η συμφωνία αυτή, που τέθηκε σε ισχύ τον Ιούνιο του 2000, ορίζει το νομικό και θεσμικό πλαίσιο της πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας στη βάση του εμπορίου μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών, ενώ, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται εισαγωγικά, ένας από τους στόχους αυτής της συμφωνίας είναι «η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και η εντατικοποίηση της συνεργασίας στην επιστήμη και στην τεχνολογία μεταξύ ΕΕ και Ισραήλ», μεταξύ άλλων δηλαδή και με τη χρήση της επιστήμης και της τεχνολογίας για το δολοφονικό έργο των Ισραηλινών, όπως βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα με τα οπλικά συστήματα που σφυροκοπούν την Παλαιστίνη.

Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά το εμπορικό πλαίσιο, σύμφωνα με επικαιροποιημένα στοιχεία που παραθέτει η ίδια η Κομισιόν το Ισραήλ είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ στη Μεσόγειο, μετά το Μαρόκο και την Αλγερία, ενώ η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ισραήλ, με μερίδιο 32% του συνολικού εμπορίου αγαθών του με τον κόσμο το 2024. Το 34,2% των εισαγωγών του Ισραήλ προήλθε από την ΕΕ, ενώ το 28,8% των εξαγωγών της χώρας κατευθύνθηκε προς την ΕΕ.

Το συνολικό εμπόριο αγαθών μεταξύ της ΕΕ και του Ισραήλ το 2024 ανήλθε σε 42,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι εισαγωγές της ΕΕ από το Ισραήλ ανήλθαν σε 15,9 δισ. ευρώ, με κύριους τομείς τα μηχανήματα και τον εξοπλισμό μεταφορών (7 δισ. ευρώ, 43,9%), τα χημικά προϊόντα (2,9 δισ. ευρώ, 18%) και άλλα μεταποιημένα προϊόντα (1,9 δισ. ευρώ, 12,1%).

Οι εξαγωγές της ΕΕ προς το Ισραήλ ανήλθαν σε 26,7 δισ. ευρώ, με τους ίδιους τομείς να κυριαρχούν. Για το 2023, το διμερές εμπόριο υπηρεσιών μεταξύ της ΕΕ και του Ισραήλ ανήλθε σε 25,6 δισ. ευρώ. Οι εισαγωγές υπηρεσιών της ΕΕ ανήλθαν σε 10,5 δισ. ευρώ και οι εξαγωγές σε 15,1 δισ. ευρώ.

Οι εμπορικές σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και του Ισραήλ διέπονται από μια ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Οσον αφορά τα γεωργικά προϊόντα, οι διαπραγματεύσεις για την «απελευθέρωση του εμπορίου» μεταξύ της ΕΕ και του Ισραήλ ολοκληρώθηκαν το 2008, ενώ η εν λόγω συμφωνία ισχύει από τον Ιανουάριο του 2010. Οι εμπορικές και οικονομικές σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και του Ισραήλ ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο με την ευρωμεσογειακή συμφωνία για την αεροπορία (τη λεγόμενη «συμφωνία ανοιχτού ουρανού»), η οποία τέθηκε πλήρως σε ισχύ το 2018 και άνοιξε περαιτέρω τις αεροπορικές μεταφορές μεταξύ της ΕΕ και του Ισραήλ.

Και, βέβαια, πάνω σε όλα αυτά έρχονται να «χτίσουν» σήμερα τα σχέδια για τον διάδρομο IMΕEC - ανταγωνιστικό προς τον κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού» - ο οποίος θα καταλήγει στην ΕΕ μέσω Ινδίας, περνώντας από το Ισραήλ.

Τέλος, η ΕΕ επεξεργάζεται συμφωνίες και σε άλλους τομείς, όπως για την εισαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω της Αιγύπτου, καθώς το μπλοκ σπεύδει να ολοκληρώσει την απεξάρτησή του από τις ρωσικές προμήθειες.

Την ίδια στιγμή, πακτωλοί «ζεστού» χρήματος δίνονται από την ΕΕ στο Ισραήλ υποτίθεται για ερευνητικούς σκοπούς, ενώ στην πραγματικότητα ταΐζουν την κρεατοφάγο μηχανή του πολέμου, μιας και τα χρήματα αυτά πάνε για πολεμικούς σκοπούς που χρησιμοποιούν ως όχημα την έρευνα.

Σύμφωνα με στοιχεία της Κομισιόν, 1,11 δισ. ευρώ από το ταμείο «Horizon Europe» της ΕΕ διατίθενται σε ισραηλινές εταιρείες, πανεπιστήμια και δημόσιους φορείς. Μεταξύ των 921 έργων με 231 Ισραηλινούς δικαιούχους περιλαμβάνονται εταιρείες που έχουν στενούς δεσμούς με τον ισραηλινό στρατό.

Ακόμη και το ισραηλινό υπουργείο Αμυνας λαμβάνει επιχορήγηση για το ερευνητικό πρόγραμμα «UnderSec», που χρησιμοποιείται από τον ισραηλινό στρατό για την κάλυψη των πολεμικών επιχειρήσεων και στο οποίο συμμετέχει και η ισραηλινή βιομηχανία όπλων «Rafael Advanced Defense». Πρόκειται για το περιβόητο πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν από τη χώρα μας το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και το Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο.

Ακόμα, το 2020 η ΕΕ διέθεσε 50.000 ευρώ σε ένα πρόγραμμα δήθεν έρευνας και ανάπτυξης μιας νεοσύστατης ισραηλινής επιχείρησης με την ονομασία «Xtend», στο πλαίσιο του προγράμματος «Horizon», ούτως ώστε «να συνδυαστούν οι καλύτερες λειτουργίες και των δύο τεχνολογιών» και να ανοίξουν «νέες δυνατότητες σε τομείς όπως η δημόσια ασφάλεια, η κατασκευή, η βιομηχανική επιθεώρηση και η ψυχαγωγία». Πέντε χρόνια αργότερα, τα αεροσκάφη της εταιρείας - πλέον με την επωνυμία «Xtend Defense» - βρίσκονται στο επίκεντρο του στρατιωτικού εξοπλισμού που έχει αναπτύξει το Ισραήλ στη Γάζα.

Συνολικά η ΕΕ συμμετέχει μαζί με το Ισραήλ σε 5.000 ερευνητικά προγράμματα. Με βάση τέτοια προγράμματα, ισραηλινές πολεμικές βιομηχανίες και ο ισραηλινός στρατός επιδοτούνται κάθε έτος για έρευνα και ανάπτυξη οπλικών συστημάτων ή των λεγόμενων «ειδών διπλής χρήσης».

«Είδος διπλής χρήσης» είναι π.χ. το γνωστό στην Ελλάδα - από την υπόθεση των υποκλοπών και μαζικών παρακολουθήσεων - «Predator», που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για πολεμικές επιχειρήσεις και για πολιτικές επιχειρήσεις. Υπάρχουν αρκετά που είναι 100% για στρατιωτική χρήση (drones κ.ά.). Ποιο είναι το ανατριχιαστικό; Το γεγονός ότι αφού «δοκιμάσουν» την αποτελεσματικότητά τους πάνω στα κορμιά των Παλαιστινίων, στη συνέχεια τα βγάζουν στην αγορά για να τα αγοράσουν κράτη - μέλη της ΕΕ, βιομηχανίες όπλων κ.λπ.

Και όλα αυτά συμβαίνουν στη βάση της Συμφωνίας Σύνδεσης, όπου αναφέρεται ότι «τα μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να εντείνουν την επιστημονική και τεχνολογική συνεργασία».

Οσον αφορά τις πηγές του εξοπλισμού του ισραηλινού κράτους - δολοφόνου, η ΕΕ είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων μετά τις ΗΠΑ, ενώ σύμφωνα με το SIPRI η Γερμανία είναι μακράν ο μεγαλύτερος ευρωπαϊκός προμηθευτής, παρέχοντας στο Ισραήλ το 30% των όπλων του μεταξύ 2019 και 2023.

Οπως δείχνουν τα στοιχεία της βάσης δεδομένων COARM της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης, μεταξύ 2018 και 2022 τα κράτη - μέλη της ΕΕ πούλησαν όπλα αξίας 1,76 δισ. ευρώ στο Ισραήλ. Αν και τα ευρωπαϊκά κράτη είναι συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης για το Εμπόριο Οπλων, η οποία στα χαρτιά τούς απαγορεύει να επιτρέπουν τη μεταφορά όπλων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε «επιθέσεις που στρέφονται εναντίον μη στρατιωτικών αντικειμένων», συνεχίζουν μέχρι και σήμερα την εξοπλιστική τροφοδοσία στο Ισραήλ για να σπέρνει τον θάνατο στη Γάζα.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΕ, μάλιστα, μεταξύ 2018 και 2022 υπήρχαν κι άλλοι μεγάλοι Ευρωπαίοι προμηθευτές του Ισραήλ. Μεταξύ αυτών ήταν η Ρουμανία, η οποία έκανε άδειες εξαγωγής αξίας 314,9 εκατ. ευρώ, η Ιταλία με 90,30 εκατ. ευρώ (98 εκατ. δολάρια), η Τσεχία με 81,55 εκατ. ευρώ (88,3 εκατ. δολάρια) και η Ισπανία με 62,9 εκατ. ευρώ (68,1 εκατ. δολάρια).

Οι ευρωπαϊκές χώρες όχι μόνο εξάγουν όπλα στο Ισραήλ για να σβήσει από τον χάρτη τον λαό της Παλαιστίνης, αλλά και δαπανούν δημόσια χρήματα για να υποστηρίξουν τους κατασκευαστές όπλων που τα παράγουν, αφού από έρευνα του «Transnational Institute» και του «Stop Wapenhandel» αποκαλύπτεται ότι 426 εκατ. ευρώ, λεφτά των Ευρωπαίων φορολογουμένων, χρηματοδοτούν επί του παρόντος εταιρείες που εξοπλίζουν το Ισραήλ.

Πλάι σε όλα τα παραπάνω, η ΕΕ στηρίζει προκλητικά το Ισραήλ με κατάπτυστα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου που του δίνουν άλλοθι, εξομοιώνοντας θύτες και θύματα.

Σε κοινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Πρασίνων και της ακροδεξιάς του ECR παρασχέθηκε κάλυψη στις φρικαλεότητες του Ισραήλ στη Γάζα, με την ομπρέλα του «δικαιώματος στην αυτοάμυνα». Αυτό το ψήφισμα μάλιστα το υπερψήφισαν στο σύνολό τους οι ευρωβουλευτές των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Ελ. Λύσης, με τους ευρωβουλευτές του ΚΚΕ να καταψηφίζουν. Ανάλογο κοινό ψήφισμα, στις 14/3/2024, και πάλι η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ το καταψήφισε ενώ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ το υπερψήφισαν.

Αλλά και παλιότερα, το 2008 και το 2014, όταν το Ισραήλ προχωρούσε και τότε σε εισβολές στη Γάζα, η ΕΕ δεν αναγνώριζε καν στον Παλαιστινιακό λαό δικαίωμα αντίστασης, αντίθετα, με την τακτική των ίσων αποστάσεων προέτρεπε «τη Χαμάς και το Ισραήλ να σταματήσουν αμέσως όλες τις επιθέσεις που επηρεάζουν τον άμαχο πληθυσμό».

Στο ίδιο το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου στις 12/1/2009 αναφερόταν ότι «το Ισραήλ εξαπέλυσε στρατιωτική επίθεση στη Γάζα, σε απάντηση στις επιθέσεις της Χαμάς με ρουκέτες στο νότιο Ισραήλ, από τότε που η Χαμάς απέκτησε τον έλεγχο στη Λωρίδα της Γάζας και σε συνέχεια της διακοπής της εκεχειρίας και της άρνησης ανανέωσης της συμφωνίας εκεχειρίας». Εν ολίγοις ξέπλενε και δικαιολογούσε τους βομβαρδισμούς από το κράτος του Ισραήλ, χωρίς βεβαίως να τους καταδικάζει, αποσιωπώντας την κατοχή.

Χαρακτηριστικά, ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και άλλοτε γγ του ΝΑΤΟ, Χ. Σολάνα, δήλωνε τότε: «Ζητούμε την άμεση παύση των στρατιωτικών ενεργειών και από τις δύο πλευρές. Η ΕΕ έχει επανειλημμένα καταδικάσει τις επιθέσεις με ρουκέτες κατά του Ισραήλ».

Αντίστοιχα, το 2014 η ΕΕ απέφευγε ακόμα και να κατονομάσει το Ισραήλ, πόσο μάλλον να το καταδικάσει, δηλώνοντας γενικόλογα ότι «η Γάζα υποφέρει από αφόρητη βία».

Και ο κατάλογος είναι μακρύς.