Στάση εργασίας στις 12 Ιούνη και συγκέντρωση στις κεντρικές υπηρεσίες του ΕΟΠΑΕ
Απέναντι σε αυτήν την πολιτική, οι εργαζόμενοι στον ΕΟΠΑΕ προχωρούν σε στάση εργασίας στις 12 Ιούνη (8 π.μ. - 12 μ.) και καλούν σε συγκέντρωση στις κεντρικές υπηρεσίες του Οργανισμού (Αβέρωφ 21) στις 10 π.μ.
Καταγγέλλουν συγκεκριμένα το ξήλωμα της απεξάρτησης που κλιμακώθηκε με την έναρξη λειτουργίας του ΕΟΠΑΕ και που συνεχίζεται με δραματικές επιπτώσεις.
Συγκεκριμένα, ο Σύλλογος Εργαζομένων του πρώην ΚΕΘΕΑ αναδεικνύει ότι μετά τη βίαιη συγχώνευση των μονάδων που λειτουργούσαν στους φορείς οι οποίοι ενσωματώθηκαν στον νέο οργανισμό και τον κατακερματισμό της θεραπευτικής συνέχειας των υπηρεσιών που πρόσφεραν σε διαφορετικές διευθύνσεις, ακολουθεί η αλλαγή του αντικειμένου εργασίας των μονάδων που προέκυψαν από τις συγχωνεύσεις.
Ο Οργανισμός καταργεί τα ονόματα με τα οποία λειτούργησαν και έγιναν γνωστές οι μονάδες απεξάρτησης στη χώρα για 40 χρόνια. Επίσης, μετατρέπει σε μονάδες πρόληψης, μονάδες που δούλευαν με εξαρτημένους και προετοίμαζαν τη συνέχεια της θεραπευτικής τους πορείας σε θεραπευτική κοινότητα, παρότι το προσωπικό τους δεν έχει ειδίκευση στο αντικείμενο και αδιαφορώντας για το γεγονός ότι παράλληλα λειτουργεί ένα εκτεταμένο δίκτυο Κέντρων Πρόληψης από την Τοπική Διοίκηση.
Ο Σύλλογος του ΚΕΘΕΑ συνεχίζει, σημειώνοντας πως την ίδια στιγμή, ο Οργανισμός αυτός «ετοιμάζεται να "στείλει" τα μέλη του σε άλλες δομές, οι οποίες ελάχιστα σχετίζονται με το θεραπευτικό μοντέλο που είχαν επιλέξει, σαν να πρόκειται για μεταφορά οικοσκευής και όχι για πολίτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξάρτησης, όπως ετοιμάζεται να συμβεί σε συμβουλευτικά κέντρα που λειτουργούσαν στο ΚΕΘΕΑ.
Μετακινεί, σε μια νύχτα, προσωπικό από τη μια μονάδα στην άλλη, αποκόπτοντας θεραπευόμενους από τους θεραπευτές τους, χωρίς καμία αιτιολογία, όπως καταγγέλλουν οι θεραπευόμενοι του "Αργώ", ενώ οι μονάδες που λειτουργούσαν στο "18 Ανω" ξεμένουν από προσωπικό. Διαμορφώνει σιγά - σιγά έναν εντελώς διαφορετικό χάρτη υπηρεσιών στη χώρα, χωρίς να καταθέσει κανενός είδους σχεδιασμό και αγνοώντας το κατατεθειμένο Εθνικό Σχέδιο Δράσης».
«Οι αυθαίρετες μετακινήσεις εργαζομένων από τη μια μονάδα στην άλλη, συνδυαζόμενες πολλές φορές με υποβάθμιση και βλαπτική μεταβολή, είναι η συνήθης πρακτική στον Οργανισμό, εφαρμοζόμενες, όλως τυχαίως, σε όσες και όσους εκφράζουν "αντιρρήσεις"», καταγγέλλει μεταξύ άλλων ο Σύλλογος Εργαζομένων του πρώην ΚΕΘΕΑ.
Οι εργαζόμενοι απαιτούν να ακυρωθεί ο νόμος για την ολοκλήρωση της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, να σταματήσει άμεσα το ξήλωμα των δομών απεξάρτησης και να διασφαλιστεί η λειτουργία των θεραπευτικών μοντέλων. Επίσης, να αποσυρθεί η απόφαση συγχώνευσης και κατάργησης μονάδων και απάλειψης των ιστορικών ονομάτων τους, να παύσει άμεσα ο εκφοβισμός των εργαζομένων και οι καταχρηστικές και εκδικητικές μετακινήσεις.
Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει η Τζένη Πέτρου, θεραπεύτρια στο πρώην ΚΕΘΕΑ ΝΟΣΤΟΣ, στην επιστολή που δημοσιεύουμε σήμερα στον «Ριζοσπάστη».
Μεταφέροντας την κραυγή αγωνίας του χώρου, αποτυπώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το σπουδαίο έργο που έχουν επιτελέσει τα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα, παρά τα εμπόδια, τη χρόνια κρατική υποχρηματοδότηση, τη δραματική υποστελέχωση.
Αναλυτικά η επιστολή, με τίτλο «Στεγνή θεραπεία και απεξάρτηση»:
«Ισως αυτά που θα πω να μην ακουστούν τόσο επιστημονικά.
Δεν θα αναφερθώ σε έρευνες, δεν θα κάνω ιστορική αναδρομή ούτε καν θα επιστρατεύσω τις τόσες γνώσεις μου για τις εξαρτήσεις.
Θα σας μιλήσω βιωματικά για τη στεγνή θεραπεία και τα δικά μας υποκατάστατα που χρόνια τώρα χρησιμοποιούμε στις δικές μας κοινότητες.
Με βεβαιότητα και ειλικρίνεια θα σας μιλήσω για τα υποκατάστατα που δεν ξέρετε πως χορηγούμε εμείς στις δικές μας κοινότητες. Ελπίζω να μην σας ξαφνιάζω... Ισως στο άκουσμα των υποκατάστατων ο νου σας πάει στη μεθαδόνη ή και σε άλλες ουσίες, αλλά εγώ σίγουρα δεν θα σας μιλήσω γι΄ αυτά.
Θα σας μιλήσω για αυτά που οι κοινότητες του ΚΕΘΕΑ χρησιμοποιούν από την πρώτη μέρα ύπαρξής τους μέχρι σήμερα με μεγάλη συνέπεια... Σε κάθε άνθρωπο από την πρώτη μέρα χορηγούμε αγάπη, χορηγούμε φροντίδα, χορηγούμε σεβασμό, χορηγούμε διαθεσιμότητα, χορηγούμε άνευ όρων αποδοχή, χορηγούμε ελπίδα, χορηγούμε όνειρα... Με προσωπικό που πέραν των τυπικών τους προσόντων διαθέτουν ουσιαστικά προσόντα.
Υπηρετώ την απεξάρτηση 18 χρόνια και με όλους μου τους συναδέλφους, χωρίς ωράρια, χωρίς περιορισμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις, με πολλές προσωπικές υπερβάσεις, απλώσαμε το χέρι σε καθέναν που μας ζήτησε βοήθεια... Δεν δώσαμε ποτέ ουσίες για να τους θεραπεύουμε από τις ουσίες... Προσφέραμε εκπαίδευση στην ανάληψη της προσωπικής ευθύνης και στη διαχείριση συναισθημάτων, επένδυση στην ενδυνάμωση μιας νέας ενήλικης ταυτότητας, πείσμα στην υιοθέτηση ενός νέου αξιακού συστήματος όπου ο αυτοσεβασμός, η αλληλεγγύη, το μαζί ιεραρχούνται ψηλά... Με μοίρασμα των καημών τους, με ανακούφιση των ψυχικών τους τραυμάτων, με ευκαιρίες για νέες εμπειρίες, παρείχαμε χρόνια τώρα μια ολοκληρωμένη θεραπευτική πρόταση, που αποσκοπεί στην ισότιμη επανένταξη του κάθε μέλους μας. Και τον επανεντάσσαμε δίνοντάς του προίκα έναν ολοκαίνουριο εαυτό με ψηλά το κεφάλι, προίκα μια νέα οικογένεια που παράλληλα δούλευε προς την ίδια κατεύθυνση, αλλά και προίκα ολόκληρη την οικογένεια του ΚΕΘΕΑ για πάντα.
Στεγνά προγράμματα από ουσίες αλλά άφθονα σε υποκατάστατα που θεραπεύουν την ψυχή...
Εμβρόντητη παρακολουθώ τις εξελίξεις στην απεξάρτηση τους τελευταίους αυτούς μήνες και πενθώ για κάθε εξαρτημένο που, αντί για επανορθωτική εμπειρία, η διαχείριση της θεραπείας του θα γίνεται με άξονα το οικονομικό όφελος και τις ανάγκες του συστήματος...
Λυπάμαι και πενθώ εγώ και κάθε ενεργός πολίτης, που αντιλαμβάνεται το μέγεθος της απώλειας των στεγνών προγραμμάτων...».