Πραγματοποιήθηκε χτες η πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης Καλλιτεχνών Αττικής του ΚΚΕ με τίτλο «100 χρόνια Μίκης. Μια ζωή μοιρασμένη στη μουσική και στον αγώνα», στο πλαίσιο της μεγάλης συναυλίας που διοργανώνουν η ΚΕ του Κόμματος και η οικογένεια του Μίκη στο Καλλιμάρμαρο στις 25 Ιούνη.

Με τη συμβολή σπουδαίων ομιλητών, οι παρευρισκόμενοι που γέμισαν τον αίθριο χώρο του Μουσείου ΕΑΤ - ΕΣΑ ήρθαν σε επαφή με τις μεγάλες στιγμές του Μίκη Θεοδωράκη στη ζωή και την Τέχνη του.

Παρευρέθηκαν πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, καθώς και ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μίλησαν ο Λουκάς Καρυτινός, διευθυντής ορχήστρας, καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, η ερμηνεύτρια Μαρία Φαραντούρη, ο Αντρέας Μαράτος, ζωγράφος, δρ. Φιλοσοφίας, ο Μίλτος Λογιάδης, διευθυντής ορχήστρας, καθηγητής στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου, ο Αλέξανδρος Καψοκαβάδης, μουσικός, δρ. Εθνομουσικολογίας, μέλος του ΕΕΠ στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης, συνθέτης και κιθαρίστας, ο συνθέτης Πάνος Τσίτσικας και ο ποιητής Κώστας Καρτελιάς.

Συντόνισε η Αλεξάνδρα Προυσανίδου, δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη».

Στην εισαγωγική ομιλία της εκδήλωσης η Βαγγελιώ Πλατανιά, μέλος του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΚΕΟΕ, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Μία ακόμη υπόκλιση στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη είναι τούτη η εκδήλωση σήμερα. Ενας σημαντικός σταθμός πριν τη μεγάλη γιορτή, πριν την ιστορική συναυλία στις 25 Ιούνη στο Καλλιμάρμαρο. Εκεί θα αναβιώσει, χωρίς τη φυσική παρουσία του Μίκη αυτήν τη φορά, κάτι από τις συγκλονιστικές στιγμές του παρελθόντος, όταν στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες που ο ίδιος καθιέρωσε γεμίζανε οι καρδιές από ελπίδα, πυγμή και δύναμη, ενθουσιασμό και πάθος, αλλά και αλληλεγγύη για όλους τους λαούς. Ετσι κι εμείς στις 25 του Ιούνη θα τραγουδάμε, το στάδιο θα δονείται και θα στέλνουμε αυτήν τη φορά το πιο ζεστό, το πιο αγωνιστικό, το πιο καρδιακό μας μήνυμα στην Παλαιστίνη. Μήνυμα αντοχής και πίστης πως τελικά το δίκιο κερδίζει και το δίκιο είναι με τους Παλαιστίνιους, που ζητάνε να έχουν πατρίδα για να ζουν, να μεγαλώνουν τα παιδιά τους, πατρίδα για να την τραγουδάνε ελεύθερα, να την τραγουδάνε και με τις νότες που έγραψε γι' αυτούς ο Μίκης Θεοδωράκης.

Γιατί, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, όλη η μουσική του Μίκη, όλη του η στάση, η ζωή του, έστελνε ένα μήνυμα στα πέρατα της Γης: Πάρε θέση. Πάρε θέση με τους αδικημένους, με τους μαχητές, με τον λαό. Πιο ειδικά για τους καλλιτέχνες και τους διανοούμενους έλεγε: "Εμείς θέλουμε όλους τους ποιητές, όλους τους καλλιτέχνες, στρατευμένους, υπεύθυνους, να απολογούνται μπρος στο λαϊκό κίνημα". Μα τούτη η απολογία δεν σημαίνει ο καλλιτέχνης να τρέχει πίσω από το κοινό, υποταγμένος στα γούστα που διαμορφώνονται μέσα στον κυρίαρχο, εμπορευματοποιημένο έως το μεδούλι τρόπο ζωής. Σημαίνει - και αυτό έπραξε ο Μίκης - να παίρνει ο καλλιτέχνης την ευθύνη να αντιπροσωπεύσει με την Τέχνη του το πιο πρωτοπόρο τμήμα του λαού, να στέκεται στην κοινωνία με την πλευρά εκείνη, με την τάξη εκείνη που για όλα τα προβλήματα, για όλες τις αντιξοότητες, για όλα τα ερωτήματα στην πορεία της κοινωνικής εξέλιξης έχει τις πιο σύγχρονες απαντήσεις και τις πιο πλατιές λύσεις, την εργατική τάξη δηλαδή. Θα πει να αναλαμβάνει ο καλλιτέχνης τη μεγάλη ευθύνη να επικοινωνήσει με τον λαό για να εμπλουτίσει τον τρόπο έκφρασής του, να εδραιώσει αλλά και να διορθώσει απόψεις, και όχι να χειραγωγήσει συναισθηματικά το κοινό, οδηγώντας το να γίνεται παθητικός δέκτης των κυριάρχων αντιλήψεων.

Ο Μίκης Θεοδωράκης αυτό έκανε. Στρατεύτηκε, πήρε θέση. Και με το έργο του και με τη ζωή του».

• Ο Ριζοσπάστης θα επανέλθει στην εκδήλωση και σε επόμενα φύλλα. Ολες οι ομιλίες θα ανέβουν στο ειδικά διαμορφωμένο σάιτ «mikis100.kke.gr», καθώς και στο πόρταλ «902.gr».