Η αποφασιστικότητα των εργαζομένων πηγάζει από την απαίτησή τους για καταβολή δεδουλευμένων, ανάκληση των απολυμένων συναδέλφων τους, μέτρα υγείας και ασφάλειας στον χώρο δουλειάς.

Υπενθυμίζεται ότι η 48ωρη απεργία το περασμένο Σαββατοκύριακο σημείωσε πολύ μεγάλη επιτυχία, «νεκρώνοντας» τον χώρο, ενώ τεράστιο ήταν το κύμα αλληλεγγύης από σωματεία της Αθήνας και του Πειραιά, φοιτητικούς συλλόγους και φορείς, με παρουσία έξω από τις πόρτες της επιχείρησης. Στο πλευρό των απεργών άλλωστε στάθηκαν και δεκάδες οικογένειες που θα επισκέπτονταν το πάρκο, και έκαναν μεταβολή μόλις μάθαιναν για την απεργία και το περιεχόμενό της.

Στο μεταξύ η εργοδοσία συνεχίζει τα ψεύδη, μπας και διασκεδάσει τις εντυπώσεις, διαδίδοντας ότι έχει εξοφλήσει όλα τα δεδουλευμένα μέχρι τον μήνα Φλεβάρη.

Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να καλούν τους εργαζόμενους να υπογράφουν ότι ...έχουν πληρωθεί, με το Σωματείο να σημειώνει πως «είναι ντροπή», αφού «μας έχουν να ζούμε με δανεικά! Δεν εργαζόμαστε από χόμπι, απαιτούμε να πληρωνόμαστε!».

Στο μεταξύ, τη στιγμή που ο λαός στενάζει υπό το βάρος της ακρίβειας και της φοροληστείας, και που παίρνουν τα σπίτια του λαού και τα χαρίζουν στα «κοράκια», αποδεικνύεται ότι το κράτος είναι των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τόσο σε ό,τι αφορά το νομοθετικό πλέγμα προστασίας των κερδών του όσο και με την «ασυλία» που τους παρέχει.

Είναι αποκαλυπτικό ότι με τις πλάτες του κράτους το «Allou Fun Parκ», μέλος του Ομίλου Grouper Entertainment, χρωστάει στον ΕΦΚΑ 2.353.859,38 ευρώ και στην εφορία άλλα 2.500.000 ευρώ, χωρίς να τηρεί καν τις δεσμεύσεις τακτοποίησης οφειλών. Κι όμως, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας συνεχίζει ανενόχλητος τις μπίζνες του, επιτίθεται σε εργαζόμενους, τους αφήνει απλήρωτους, χωρίς να ανοίγει «ρουθούνι».

Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, παρόλο που προβλέπεται ελεύθερη είσοδος για τους δημότες Νίκαιας - Ρέντη, οι «εντολές» της εργοδοσίας είναι να το κρύβουν από τους επισκέπτες, για να μη χάνεται το εισιτήριο εισόδου... Η μοναδική αναφορά είναι κάτι ...ψιλά γράμματα, αν και εφόσον μπορέσει κάποιος να το διαβάσει στο ταμείο.

Ο εργοδότης έχει μάλιστα το θράσος να λοιδωρεί τους εργαζόμενους και το Σωματείο τους ότι «δυσφημούν» μια τέτοιου ...μεγέθους επιχείρηση, που εκτός του κλάδου της ψυχαγωγίας ο ιδιοκτήτης της είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Seagull», μεταφορικής των «τεσσάρων ηπείρων» όπως αποκαλείται.

«Αυτό συγκρούεται, ο κόσμος τους και ο κόσμος μας», είχε πει ο απολυμένος πρόεδρος της προσωρινής διοίκησης του Σωματείου Εργαζόμενων στο «Allou Fun Park», στην απεργιακή συγκέντρωση.

Γιατί, πολύ απλά, τα κέρδη των καπιταλιστών στηρίζονται πάνω στην εκμετάλλευση των εργαζομένων. Για να μπορεί να κερδίζει η επιχείρηση, για να μπορεί να είναι ανταγωνιστική, είναι όρος και προϋπόθεση το ξεζούμισμα των εργαζομένων μέσω των ελαστικών μορφών απασχόλησης, των πολλών και διαφορετικών εργασιακών σχέσεων, της εντατικοποίησης, της απλήρωτης δουλείας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν εργαζόμενοι στο πάρκο που εξυπηρετούν οικογένειες και παιδιά, όμως έχουν δηλωθεί με ειδικότητα ...«συσκευαστές σταφίδας» (!), ενώ εργαζόμενοι έχουν ατομικές συμβάσεις με εκ περιτροπής εργασία όπου προβλέπονται 8 ώρες εβδομαδιαίας απασχόλησης και μία μέρα εβδομαδιαίας απασχόλησης. Στην «Εργάνη» όμως δηλώνεται μεν η εκ περιτροπής απασχόληση, αλλά ότι οι μέρες εργασίας τη βδομάδα είναι 6 και το συμβατικό ωράριο 40 ώρες... Οπως διαπίστωσαν εργαζόμενοι, με βάση τη σύμβασή τους και όσα προβλέπει το νομοθετικό πλαίσιο θα έπρεπε κάθε επιπλέον ώρα των 8 και επιπλέον μέρα της μίας μέσα στη βδομάδα να πληρώνονται με προσαύξηση 12%, κάτι που δεν συμβαίνει. Κι όμως, οι εργαζόμενοι αυτοί δουλεύουν πολλές φορές πέντε, έξι, ακόμα και επτά μέρες τη βδομάδα, και όχι μόνο 8 ώρες τη μέρα.

Υπάρχει εργαζόμενος που το περασμένο Πάσχα δούλεψε 17 συνεχόμενες μέρες, τις 7 από αυτές διπλοβάρδια, που σημαίνει περίπου 14 ώρες τη μέρα, και με τις 2 από τις 17 μέρες να έχουν δηλωθεί ως «μη εργασία», με άλλα λόγια ανασφάλιστες.