«Τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στο σχολείο;»

Σε εκδήλωση της ΚΟΒ Εκπαιδευτικών Χανίων του ΚΚΕ μίλησε ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Τετάρτη 14 Μάη 2025

Στα Χανιά
Με μεγάλη συμμετοχή κόσμου και ζωηρό ενδιαφέρον πραγματοποιήθηκε πριν μια βδομάδα η εκδήλωση της ΚΟΒ Εκπαιδευτικών Χανίων του ΚΚΕ, με θέμα: «Τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στο σχολείο; Συζητώντας τα προγράμματα σπουδών στα σχολεία και τις κατευθύνσεις διδασκαλίας».

Στην εκδήλωση μίλησε ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος δέχθηκε πλήθος ερωτημάτων από τους δεκάδες εκπαιδευτικούς και γονείς που γέμισαν τα γραφεία της ΤΕ Χανίων του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια αναπτύχθηκαν πλούσιος προβληματισμός και συζήτηση, όπου εκφράστηκε η αγωνία όλων των παρευρισκόμενων για το σημερινό σχολείο και την ανάγκη κάλυψης των μορφωτικών αναγκών της νέας γενιάς. Παράλληλα, αναδείχθηκε η επιστημονική πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων που έχουν ανάγκη τα παιδιά μας και η αναγκαιότητα συγκρότησης ενός πλατιού διεκδικητικού μορφωτικού ρεύματος σήμερα, που θα θέτει ως σκοπό την πραγματική ανανέωση του σχολείου και των προγραμμάτων σπουδών, που θα αντιστέκεται στην επέλαση της ημιμάθειας και μιας ζωής δίχως δικαιώματα για τη νεολαία. Θα παλεύει τελικά για ένα σχολείο που θα μορφώνει όλα τα παιδιά.

Το εκπαιδευτικό σύστημα ούτε μπορεί ούτε θέλει να απαντήσει στα μεγάλα ερωτήματα της σχολικής κοινότητας

Στο Ηράκλειο
Ο Κ. Ιωαννίδης στην ομιλία του μεταξύ άλλων ανέφερε: «Είμαστε αντιμέτωποι με σύνθετες εξελίξεις, με προβλήματα μεγάλα που δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο στη δύσκολη καθημερινότητα για την πλειοψηφία του λαού μας. Σε αυτές τις συνθήκες επιλέγουμε μαζί με την οργάνωση αντιστάσεων και αγώνων απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, μαζί με τις αγωνιστικές διεργασίες που στα σχολεία βάζουν στο στόχαστρό τους τα συνεχόμενα μέτρα της κυβέρνησης:

Να ανοίξουμε τη συζήτηση πάνω στο περιεχόμενο της μόρφωσης που παίρνουν τα παιδιά μας, για την πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες της εποχής μας.

Να ανοίξουμε τη συζήτηση επίσης για τις αιτίες του φαινομένου της έντασης της βίας μέσα στα σχολεία. Αλλά και να σκεφτούμε και για τους όρους που μπορούν να δώσουν απάντηση σε αυτά τα σοβαρότατα προβλήματα.

Με απλά λόγια, το ΚΚΕ επιδιώκει να συζητήσει με ευρύτερες μάζες εκπαιδευτικών, συνολικά με τη σχολική κοινότητα, πάνω σε μια καθημερινότητα η οποία θέτει συνεχώς ερωτήματα και διλήμματα».

Στη συνέχεια, αξιοποιώντας πληθώρα παραδειγμάτων μέσα από τα ίδια τα σχολικά βιβλία, από τις κατευθύνσεις διδασκαλίας της Γλώσσας, της Οικονομίας, της Πληροφορικής, της Ιστορίας κ.ά., επεσήμανε πως το εκπαιδευτικό σύστημα ούτε μπορεί ούτε θέλει να απαντήσει στα μεγάλα ερωτήματα της σχολικής κοινότητας, καθώς «η αστική Εκπαίδευση βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και ο κόσμος που τη στηρίζει. Ο αστικός κόσμος. Είναι μια εποχή συνεχόμενων κρισιακών φαινομένων και στην Εκπαίδευση».

Εκτενή αναφορά ο ομιλητής έκανε και στα ζητήματα της ενδοσχολικής βίας και νεανικής παραβατικότητας, που όπως τόνισε:

«Προφανώς και δεν κλείνουμε τα μάτια σε νέα φαινόμενα που προκύπτουν. Υπάρχει ένταση της επιθετικότητας; Φυσικά και υπάρχει.

Προβληματίζουν αρκετά γονείς αλλά και εκπαιδευτικούς τα ζητήματα bullying, νεανικής παραβατικότητας κ.τ.λ. Τα φαινόμενα αυτά μπορεί και να φουσκώνονται από ορισμένα ΜΜΕ για να παίξουν το χαρτί της καταστολής, να συνδέσουν φαινόμενα με καταλήψεις, ενταγμένα όλα αυτά και στην κατεύθυνση καταπολέμησης του εξτρεμισμού και του ριζοσπαστισμού της νεολαίας που είναι και πρόγραμμα της ΕΕ και υλοποιείται σε σχολεία. Σε κάθε περίπτωση, τα φαινόμενα αυτά επιβεβαιώνονται και από εκπαιδευτικούς και από γονείς. Εχουν βάση.

Χωρίς να κλείνουμε εδώ το θέμα, φαίνεται να είναι συνδυασμός τριών παραγόντων: 1) η πανδημία, η καραντίνα και ο εγκλεισμός έχουν δημιουργήσει ένα εσωστρεφές ψυχικό επιθετικό δυναμικό, αδυναμία και δυσκολία επικοινωνίας, η οποία επιτάθηκε από την ενασχόληση με τα smartphones, τα ΜΚΔ 2) υπάρχουν εντάσεις, άγχη και αγωνίες μέσα στα λαϊκά σπίτια, που δημιουργούν όρους επιθετικότητας στα παιδιά είτε ως μίμηση είτε ως διέξοδο, 3) το ίδιο το περιεχόμενο της αστικής ιδεολογικής παρέμβασης και στα πλαίσια του διαδικτύου ευνοεί την αναπαραγωγή της σαπίλας, της βίας, της εμπορευματοποίησης του ανθρώπου, του γυναικείου σώματος κ.τ.λ.».

Σχολείο δημιουργίας και συλλογικότητας κόντρα στο σχολείο της απόγνωσης

Ακολούθως ο Κ. Ιωαννίδης ανέφερε:

«Οπως είναι φανερό, η υποδομή για τη διαμόρφωση των στάσεων ενός παιδιού καθορίζεται από την οικογένεια, γιατί μέσα σε αυτήν αναπτύσσεται ο παιδικός ψυχισμός τα πρώτα χρόνια. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο με ευθύνη του κράτους να μην ενισχύεται η απόλυτη εξάρτηση των παιδιών από τους γονείς, όποιοι κι αν είναι αυτοί.

Στο σημείο αυτό πρέπει να προφυλαχτούμε όμως από μια παρεξήγηση. Η αντιπαράθεση στην πραγματικότητα δεν είναι από τη μία μεριά κοινωνία και κράτος, από την άλλη οικογένεια. Ο κρίσιμος ρόλος της οικογένειας υφίσταται πάντα στο έδαφος ενός συγκεκριμένου κοινωνικο-οικονομικού πλαισίου. Δεν δρα ανεξάρτητα, αλλά πολλαπλασιαστικά στην εμπέδωση των κυρίαρχων αξιών και ιδεών, υποτάσσεται στο ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο της τάξης που έχει την εξουσία».

Καταλήγοντας ο Κυριάκος Ιωαννίδης τόνισε πως όλα αυτά απαντιούνται πατώντας «στην πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Μια επεξεργασία που δεν αφορά απλά μια πρόταση για το μέλλον. Μπολιάζει τους σημερινούς αγώνες με κριτήριο, επιστημονικό, παιδαγωγικό και ταξικό, για τις συνεχόμενες αλλαγές στην Εκπαίδευση. (...)

Το πραγματικά νέο σχολείο θα είναι το σχολείο της κοινωνίας που θα έχει απαλλαγεί από τον βραχνά της εκμετάλλευσης.

Είναι το σχολείο της δημιουργίας και της συλλογικότητας κόντρα στο σχολείο της απόγνωσης.

Το ΚΚΕ έχει καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση για το πώς πρέπει να είναι το σχολείο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Σε κάθε επίπεδο, από την πρώτη σχολική ηλικία μέχρι τα 18. Και όχι μόνο από την άποψη της δομής αλλά και του περιεχομένου. Και κυρίως; Για όλους. Και η πρώτη διαπαιδαγωγητική πράξη του σχολείου απορρέει από το γεγονός ότι το σχολείο αυτό, όπως κάθε σχολείο σε όλες τις κοινωνίες, δεν είναι αποκομμένο από την πολιτική, δεν στέκεται στον αέρα. Το σχολείο αυτό γράφει στις σημαίες του "ένας για όλους και όλοι για έναν", γιατί αυτή ακριβώς είναι η σημαία της νέας κοινωνίας».