Και τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα, η κυβέρνηση τη γιόρτασε με ανέξοδες και χιλιοειπωμένες «υποσχέσεις», με τον υπουργό Υγείας να κάνει λόγο για «ενίσχυση του συστήματος Υγείας με νοσηλευτές και αύξηση των αμοιβών τους».

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» δίνει τον λόγο στους πραγματικούς πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης μέρας, στους ανθρώπους που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του συστήματος Υγείας. Συζητάμε με νοσηλευτές - προέδρους σε Σωματεία Εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία, σκιαγραφώντας τη σκληρή πραγματικότητα που βιώνει το νοσηλευτικό προσωπικό της χώρας και κατ' επέκταση και οι ασθενείς.

«Για άλλη μια χρονιά, οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες, οι μαίες και οι μαιευτές "γιορτάζουμε" τις Παγκόσμιες Ημέρες με υπερεντατικοποίηση, πετσοκομμένους μισθούς και διαιώνιση της πολυδιάσπασης και της μη ένταξης στα ΒΑΕ», σημειώνει ο Μανώλης Βαρδαβάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο «Θριάσιο» Νοσοκομείο.

Και συνεχίζει: «Εχουμε χορτάσει από δηλώσεις "αναγνώρισης της προσφοράς μας" από την εκάστοτε κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα της άρχουσας τάξης, αν και ολοένα και περισσότεροι γνωρίζουμε ότι τα προβλήματά μας επιδεινώνονται από την επέκταση της λειτουργίας των δημόσιων μονάδων Υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως "αυτοτελείς επιχειρηματικές μονάδες" με όσο το δυνατόν λιγότερο και φθηνότερο προσωπικό.

Αγανάκτηση μας προκαλούν και οι "διαβεβαιώσεις" της πλειοψηφίας της ΠΟΕΔΗΝ και των διοικήσεων σε ΕΝΕ - ΠΑΣΥΝΟ-ΕΣΥ και ΠΑΣΟΝΟΠ ότι "νυχθημερόν κοπιάζουν" για εμάς, ενώ στηρίζουν την πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματά μας.

Απάντηση μπορεί να δώσει ο αγώνας των νοσηλευτών και μαιών, μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους, ενάντια στην πολιτική που θυσιάζει τις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών οικογενειών για δωρεάν περίθαλψη και τα δικαιώματά μας, για να εξασφαλισθεί η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων στην Υγεία, Πρόνοια και Ασφάλιση».

«Η 12η του Μάη είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Νοσηλευτή και για το προσωπικού του Νοσοκομείου "Μεταξά" μόνο γιορτή δεν είναι», εντοπίζει με τη σειρά της και η Εύα Πολύζου, πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων του συγκεκριμένου Νοσοκομείου.

Μεταφέρει στοιχεία για την υπερεντατικοποίηση της δουλειάς με τις συνεχόμενες βάρδιες, με τα χιλιάδες οφειλόμενα ρεπό, αφού όπως αναφέρει η υποστελέχωση στο νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου μεταφράζεται σε 120 κενές οργανικές θέσεις...

Ενδεικτικά αναφέρει ότι «η κατάσταση στα ογκολογικά τμήματα και χειρουργικά τμήματα ξεπερνά κάθε όριο ασφαλείας, ειδικά στη νυχτερινή βάρδια με 1 νοσηλευτή για 25-30 ογκολογικούς ασθενείς.

Στη ΜΕΘ εργάζονται 20 νοσηλευτές για να καλύψουν 10 κρεβάτια νοσηλείας, ενώ στο Αναισθησιολογικό καταγράφονται πολλές οφειλόμενες ημέρες ανάπαυσης για να μπορέσει να βγει οριακά το πρόγραμμα.

Χαρακτηριστικό των ελλείψεων αποτελεί και το γεγονός ότι ο όροφος που ανακαινίζεται αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ανοίξει με το υπάρχον προσωπικό.

Ολα τα παραπάνω έχουν τεράστια επίπτωση τόσο στην ασφαλή παροχή νοσηλευτικής φροντίδας, όσο και στην υγεία των νοσηλευτών από τη χρόνια καταπόνηση και λόγω της φύσης της εργασίας μας, αλλά και από την αυξανόμενη εντατικοποίησή της».

Για την τραγική κατάσταση που επικρατεί και στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου μάς μιλά ο Δημήτρης Βρύσαλης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο. Τα στοιχεία μιλούν ...από μόνα τους: «Ενώ ο ξεπερασμένος οργανισμός του 2012 προβλέπει 840 νοσηλευτές να εργάζονται, υπηρετούν μόλις 595, οι συμβασιούχοι είναι 170. Οφείλονται περίπου 20.000 μέρες ρεπό, ενώ εκκρεμούν άδειες του 2022 έως και σήμερα. Οι διπλοβάρδιες είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, όπως και οι μετακινήσεις νοσηλευτών, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να είναι κάποιος νοσηλευτής στο τμήμα του και το βράδυ σε άλλο. Τα βράδια ένας νοσηλευτής και ένας βοηθός νοσηλευτή έχουν την ευθύνη για 40, ακόμα και 50 ασθενείς! Στην παιδοχειρουργική κλινική η στελέχωση αυξομειώνεται, πότε 1 νοσηλευτής, πότε 2, ανάλογα με το πόσα παιδιά νοσηλεύει.

Υπάρχουν 7 κρεβάτια ΜΕΘ κλειστά λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού. Οι νοσηλείες σχεδόν πάντα ολοκληρώνονται πολύ πέρα από την ώρα που θα έπρεπε να χορηγηθούν τα φάρμακα. Χαρακτηριστικά, ενώ προβλέπεται να χορηγούνται φάρμακα στις 8, η νοσηλεία τελειώνει στις 11, με αποτέλεσμα οι επόμενες νοσηλείες ή να καθυστερούν ή να μη γίνονται...

Πάνω από 50 εργαζόμενοι έχουν νοσήματα που τους εμποδίζουν να εκτελέσουν τα καθήκοντα (νυχτερινές βάρδιες κ.λπ.) με ποσοστό αναπηρίας πάνω από 67% και παρ' όλα αυτά εργάζονται σε κυκλικό ωράριο».

Ο Δ. Βρύσαλης αναφέρεται και στους ειδικευόμενους νοσηλευτές, σημειώνοντας ότι «είναι το πιο ευάλωτο κομμάτι των νοσηλευτών, με αποτέλεσμα στο τέλος της ειδικότητας να δηλώνουν ότι δεν είναι διατιθέμενοι να δουλέψουν».

Και αναδεικνύει ότι «η εντατικοποίηση, η επιστημονική απαξίωση ή ματαίωση των ονείρων οδηγεί νοσηλευτές με 20 και 25 χρόνια να επιλέγουν να παραιτηθούν. Μόνο το 2024 είχαμε 40 αποχωρήσεις από τη νοσηλευτική υπηρεσία!».

Για «ημέρα υποκρισίας» κάνει λόγο και ο Θωμάς Δημουλάς, πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων ΨΝΑ «Δαφνί», σημειώνοντας πως οι νοσηλευτές είναι σακατεμένοι από επαγγελματικές ασθένειες και ατυχήματα λόγω έλλειψης ιατρού εργασίας και μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, με κουτσουρεμένα δικαιώματα, με μεγάλες απώλειες στους μισθούς, εξαντλητικά ωράρια, χιλιάδες οφειλόμενα ρεπό.

Ο Θ. Δημουλάς ξεχωρίζει την κατάσταση στο πρώην (πλέον) ΨΝΑ «Δαφνί», που έχει μετονομαστεί σε ΠΟΝΟΜΟΨΥ. Εκεί λοιπόν υπηρετούν στη Νοσηλευτική Διεύθυνση 604 εργαζόμενοι όλων των κατηγοριών και σχέσεων εργασίας (Μόνιμοι - ΙΔΑΧ - ΙΔΟΧ), ενώ μέχρι το 2010 υπηρετούσαν 1.016! «Οι κενές οργανικές θέσεις είναι 652. Μιλάνε για 20 προσλήψεις, από τις οποίες οι 2 υπηρετούσαν ήδη ως επικουρικό προσωπικό και 8 έχουν δηλώσει ότι δεν αποδέχονται τη θέση.

Η πλειοψηφία είναι γυναίκες με πολλά χρόνια εργασίας (πάνω από 20 - 25 για την καθεμία) και έντονα μυοσκελετικά προβλήματα και καρδιολογικά, λόγω της φροντίδας των ασθενών και τις βάρδιες - εφιάλτη που τσακίζουν τον κιρκάδιο ρυθμό.

Το πιο τραγικό είναι όμως ότι η 8η ΨΚΕ, όπου ενώ έχει ολοκληρωθεί η ανακαίνιση, παραμένει κλειστή για τις νέες εισαγωγές και δεν μπαίνει σε εφημερίες, αφού το προσωπικό έχει αποδεκατιστεί.

Ωστόσο ο προσωπικός αγώνας που δίνει ο κάθε νοσηλευτής να βγει η βάρδια χωρίς απώλειες, να δώσει λύση στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς μπροστά στη μάχη να κρατηθούν οι υπηρεσίες όρθιες, δόθηκε και την περίοδο της πανδημίας και δίνεται ακόμα και σήμερα ενιαία και χωρίς κανένα τείχος ανάμεσα σε ΠΕ, ΤΕ, ΔΕ και ΥΕ».

«Ηταν, είναι και θα είναι μέρες τιμής και αγώνων όλων των μαχόμενων υγειονομικών, που δίνουν τη μάχη για να κρατηθούν όλες οι δημόσιες δομές και υπηρεσίες παροχών Υγείας ανοιχτές και προσβάσιμες σε όλο τον λαό με βάση τις σύγχρονες ανάγκες του», σημειώνει ο Σταμάτης Φιλιππής, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο Σάμου.

Και ξεχωρίζει το γεγονός ότι «όλες οι κυβερνήσεις αρνούνται την ένταξη του νοσηλευτικού προσωπικού στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα».

Επίσης, ότι το νοσηλευτικό προσωπικό δεν μπορεί να λαμβάνει «κανονική άδεια και ήμερες ανάπαυσης λόγω υποστελέχωσης και οι προσλήψεις που γίνονται είναι μηδαμινές. Και η Διοίκηση του Νοσοκομείου Σάμου οφείλει εκατοντάδες ημέρες κανονικής άδειας στο νοσηλευτικό προσωπικό από το 2022».

Την εικόνα από το νοσοκομείο «Αγία Ολγα» μεταφέρει και ο Δημήτρης Αβραμίδης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο: Τεράστιες ελλείψεις που φτάνουν το 40% σε κενές οργανικές (πάνω από 120 θέσεις). Αυξανόμενος αριθμός αποχωρήσεων έναντι των προσλήψεων τα τελευταία 5 έτη (180 αποχωρήσεις προς 60 προσλήψεις με όλες τις σχέσεις εργασίας). Απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση και άρνηση της Διοίκησης σε αγαστή συνεργασία με τη Διεύθυνση Νοσηλευτικής Υπηρεσίας και τη Διεύθυνση Διοικητικής Υπηρεσίας να καταβληθούν τα δεδουλευμένα. Ατέλειωτες χρωστούμενες μέρες ανάπαυσης και κανονικής άδειας από το 2022. Παράνομα ωράρια που καλείται να εργαστεί το προσωπικό (7-3/11-7) και (11-7/7-3). Ενας νοσηλευτής για 20-25 ασθενείς σε πολλές κλινικές.

«Ολα αυτά, μαζί με την αυταρχική, εκφοβιστική, απαξιωτική και απαράδεκτη συμπεριφορά της όλης Διοίκησης, την εντατικοποίηση της εργασίας, καθώς και τους μισθούς πείνας των νοσηλευτών (800 ευρώ ο πρωτοδιοριζόμενος), οδηγούν στην επαγγελματική εξουθένωση με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των εργαζομένων και τη νοσηλεία των ασθενών», σημειώνει ο πρόεδρος του Σωματείου.

«Παγκόσμια Μέρα Νοσηλευτών, μια γιορτή κενό γράμμα. Ενα ακόμα οφειλόμενο ρεπό στη μεγάλη λίστα των χρωστούμενων ρεπό. Αυτή είναι η κυνική επιβράβευση των νοσηλευτών του νοσοκομείου μας γι' αυτήν τη μέρα», σημειώνει με τη σειρά του ο Δημήτρης Κακκαβάς, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Παμμακάριστος».

Και αναδεικνύει την πραγματικότητα για το νοσηλευτικό προσωπικό, που όπως σημειώνει είναι «γερασμένο, τσακισμένο σωματικά και ψυχικά. Νέοι συνάδελφοι παραιτούνται και επιλέγουν να απασχοληθούν εκτός νοσοκομείου λόγω του "ελκυστικού εργασιακού περιβάλλοντος" που συναντούν στο νοσοκομείο μας. Συνεχόμενες βάρδιες με διαφορά ενός οχτάωρου, ίσα ίσα για να προλάβεις να πας σπίτι, να φας μια μπουκιά φαΐ και να κοιμηθείς ένα πεντάωρο. Μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα και σπαστές άδειες. Ενταση της εργασίας - αποτέλεσμα και της απαράδεκτης απόφασης για καθημερινή πρωινή εφημέρευση. Εργασιακή ανασφάλεια με την εφαρμογή πολλαπλών ελαστικών σχέσεων εργασίας, μισθοί ψίχουλα που αναγκάζουν συναδέλφους να κάνουν και δεύτερη δουλειά για να βγει ο μήνας».

Γι' αυτό και τονίζει καταλήγοντας: «Μετατρέπουμε τη μέρα αυτή όπως και κάθε άλλη μέρα σε μέρα μαζικού αγώνα, ώστε η Υγεία να γίνει αντίστοιχη των δυνατοτήτων του 21ου αιώνα, που θα σχεδιάζεται με βάση τις ανάγκες του λαού και όχι με τη λογική κόστους - οφέλους. Ετσι ώστε να δημιουργηθεί το έδαφος που και το νοσηλευτικό επάγγελμα θα αναπτύσσεται, θα "ανθίζει" και θα γιορτάζει!».

Τον εφιάλτη που ζουν καθημερινά στην εργασία μεταφέρει και ο Γιώργος Μανουσάκης, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Αγίου Νικολάου, αφού και στο συγκεκριμένο νοσοκομείο το ποσοστό στελέχωσης της νοσηλευτικής υπηρεσίας φτάνει με το ζόρι 66%, ενώ λόγω των μεγάλων ελλείψεων οφείλονται κανονικές άδειες τουλάχιστον 4 ετών!

«Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών 12 Μαΐου 2025: Αγώνας για την κοινωνία, για τους ασθενείς, αλλά και για τα ...αυτονόητα δικαιώματα!», καταλήγει ο συνδικαλιστής.