«Ανησυχία στην Τουρκία για τον νέο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ»... Με καρμπόν φαίνεται ότι αναπαράγεται το συγκεκριμένο ρεπορτάζ όλη την περασμένη βδομάδα στον Τύπο, σχολιάζοντας τις προθέσεις του Τραμπ να διορίσει τον Μ. Ρούμπιο στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται μέσω πολιτικών προσώπων στις ΗΠΑ να καλλιεργείται ο εφησυχασμός για τα Ελληνοτουρκικά. Ομως, σήμερα αυτή η προπαγάνδα αλλάζει πίστα, αφού πάει μαζί με τις διαπραγματεύσεις υπό ΝΑΤΟική εποπτεία και με φόντο τη λεγόμενη «θετική ατζέντα». Υπενθυμίζεται, για παράδειγμα, η περίπτωση του «φιλέλληνα» γερουσιαστή Μενέντεζ, που κάθε ...έξι μήνες εμφανιζόταν να βάζει φρένο στις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, μέχρι που ήρθε το τουρκολιβυκό μνημόνιο, αποδεικνύοντας πόσο μούφα είναι τέτοιοι ισχυρισμοί. Η ουσία πάντως δεν αλλάζει: Η ελληνική άρχουσα τάξη, είτε με ...Ρούμπιο είτε χωρίς, πρωτοστατεί στη ΝΑΤΟική σταθερότητα στην περιοχή. Αυτό είναι το «χαρτί» της αναβάθμισής της, που σε αυτήν τη φάση περνάει μέσα και από τα «ήρεμα νερά» σε Αιγαίο και Μεσόγειο, σπρώχνοντας τους λαούς σε «ταραγμένους ωκεανούς» επώδυνων συμβιβασμών και νέων συγκρούσεων. Αλλωστε, και οι περγαμηνές του νέου ΥΠΕΞ προμηνύουν την ακόμα μεγαλύτερη επιθετικότητα των ΗΠΑ στην περιοχή, στην οποία η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πρωταγωνιστήσει: Βάθεμα της συνεργασίας με το Ισραήλ, κλιμάκωση απέναντι στο Ιράν, ένταση του μακελειού στη Μ. Ανατολή. Πολεμική κόλαση δηλαδή, γι' αυτό και δεν χωράει κανένας εφησυχασμός.