Σημειώνοντας πως «η κυβερνητική προπαγάνδα υποστηρίζει ότι συνδυάζεται "η Κοινωνική Πολιτική με την ενεργειακή μετάβαση", στην ουσία όμως οι ενεργειακές κοινότητες που δημιουργούνται αναλαμβάνουν την ιδιοκατανάλωση της Ενέργειας από ΑΠΕ. Επί της ουσίας δηλαδή πρόκειται για έτοιμους πελάτες για τους επιχειρηματίες των ΑΠΕ, και όταν μιλάμε για δήμους και Περιφέρειες για μεγάλους καταναλωτές, δηλαδή με όρους αγοράς για "καλούς πελάτες"», πρόσθεσε: «Η όποια μείωση στο κόστος Ενέργειας των δήμων και της Περιφέρειας (που πάντα θα βρίσκεται κάτω από τη "δαμόκλειο σπάθη" της αύξησης των τιμών της Ενέργειας), δεν θα περάσει σε ελάφρυνση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών με μείωση δημοτικών τελών, με βελτίωση των υπηρεσιών. Θα κλείσουν τρύπες της μεγάλης υποχρηματοδότησης των ΟΤΑ, της εκτίναξης του κόστους από την προώθηση στρατηγικής τη ΕΕ στη διαχείριση απορριμμάτων κ.ά. Δηλαδή ό,τι εξοικονομηθεί πάλι θα πάει στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων».
Συμπλήρωσε, σχετικά και με τη λειτουργία των 1.700 «Ενεργειακών Κοινοτήτων» στη χώρα, ότι πουθενά δεν εξασφαλίστηκε φθηνό ρεύμα για κανέναν, αντίθετα «πληρώνουν όλοι οι λαϊκοί καταναλωτές μέσω του χαρατσιού για τις ΑΠΕ στους λογαριασμούς», εξηγώντας: «Η επικαλούμενη ελάφρυνση, συνήθως λένε κατά 50% του ενεργειακού κόστους, αποτελεί ποσοστό επί του εκάστοτε ύψους των λογαριασμών ρεύματος, δεν σταματούν τις υπέρογκες αυξήσεις. Από την άλλη πλευρά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δραστηριοποιούνται στις ΑΠΕ θα απολαμβάνουν σκανδαλώδεις παροχές (επιδοτήσεις, μακροχρόνιες φορολογικές ελαφρύνσεις, εγγυημένες από το κράτος τιμές πώλησης του ρεύματος, δάνεια και προνομιακή ένταξη στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του αναπτυξιακού νόμου και προγραμμάτων ΕΣΠΑ κ.ά.)».
Ξεκαθάρισε ότι «Περιφέρεια, κυβέρνηση και υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας παίζουν την κολοκυθιά στη πλάτη του λαού για το ποιος σχεδιασμός θα προχωρήσει», εφόσον: «Οι όποιες διαφωνίες πέραν των άλλων επιδιώξεων που μπορεί να υπάρχουν, κρύβουν κάτω από το χαλί την πραγματική αιτία που εκτοξεύει στα ύψη τις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας, και δεν είναι άλλη από την πολιτική στήριξης της κερδοφορίας των λίγων. Αυτή η πολιτική επιλογή ευθύνεται για τη μετατροπή της ηλεκτρικής ενέργειας σε πανάκριβο εμπόρευμα. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για αυτόν τον σκοπό είναι συγκεκριμένα: Η απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας, η μετατροπή της σε χρηματιστηριακό προϊόν, η επιβολή Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης, η "πράσινη" μετάβαση, η αντικατάσταση του φτηνού ρωσικού αερίου με το πανάκριβο υγροποιημένο αέριο (LNG) των ΗΠΑ. Αυτές οι επιλογές είναι που οδηγούν στο να απαξιώνονται εγχώριες φθηνές πηγές Ενέργειας, όπως ο λιγνίτης, και ταυτόχρονα να εμπλέκεται η χώρα μας στους διεθνείς γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς μέσω της προσπάθειας για μετατροπή της σε ενεργειακό κόμβο. Ολες αυτές οι επιλογές φέρουν φαρδιά πλατιά την υπογραφή των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Η περιφερειακή αρχή έχει τεράστιες ευθύνες, γιατί στηρίζει αυτήν ακριβώς την πολιτική με τις επιλογές της».
Τονίζοντας πως «παραγωγή και διανομή της Ενέργειας δεν μπορεί να είναι στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων, ούτε της Τοπικής Διοίκησης, ούτε άλλων φορέων και ιδιωτών, γιατί όπως αποδείχθηκε αυτό την μετατρέπει σε πανάκριβο εμπόρευμα, που το στερούνται όλο και περισσότεροι, με ενεργειακή φτώχεια, με καταστροφή του περιβάλλοντος, σε ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων», καλεί τον λαό, μεταξύ άλλων, να διεκδικήσει δραστική μείωση και πλαφόν στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, πετρελαίου θέρμανσης, κατάργηση του ΕΦΚ και ΦΠΑ, της ρήτρας αναπροσαρμογής και των χρεώσεων για ΑΠΕ, καθώς και του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, έκτακτη κρατική οικονομική ενίσχυση που να καλύπτει την οικονομική επιβάρυνση δήμων, ΔΕΥΑ, όλων των λοιπών οργανισμών, να ενταχθούν οι δήμοι και οι ΔΕΥΑ στους δικαιούχους μειωμένου ΕΤΜΕΑΡ, απαγόρευση των διακοπών ρεύματος σε οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν, επανασυνδέσεις με μόνη προϋπόθεση τη συμφωνία σε διακανονισμό των οφειλών με ευνοϊκούς όρους, να εκφραστεί αντίθεση στην πολιτική «απελευθέρωσης» και ιδιωτικοποίησης της Ενέργειας, της απολιγνιτοποίησης και της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης», που υπηρετούν τις ανάγκες επιχειρηματικών συμφερόντων.