Στην εκδήλωση μίλησαν ο Νίκος Βογιατζίδης, πρόεδρος του Σωματείου στα Λιπάσματα Καβάλας, ο Μανώλης Κελαϊδάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στα Πετρέλαια Καβάλας και αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενέργειας, ο Αναγνώστης Καραμπατζάκης, πρόεδρος του Σωματείου Οικοδόμων Καβάλας, και ο Νίκος Τζανετής, μέλος του ΔΣ της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων Ελλάδας.

Στις παρεμβάσεις τους ανέδειξαν την κατάσταση που επικρατεί στις δύο μεγάλες βιομηχανίες της περιοχής, στα λατομεία και αλλού, όπου έχουν χάσει τη ζωή τους στη μάχη για το μεροκάματο εργαζόμενοι, τις ευθύνες κράτους και εργοδοσίας και τόνισαν ότι τα σωματεία είναι αποφασισμένα να δυναμώσουν τον αγώνα τους για την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς.

«Ενα από τα κύρια προτάγματα του αγώνα μας είναι οι ασφαλείς συνθήκες λειτουργίας σε μια βαριά βιομηχανία, όπως τα Λιπάσματα, για τους εργαζόμενους και για την ίδια την πόλη», τόνισε μεταξύ άλλων στην παρέμβασή του ο Νίκος Βογιατζίδης. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι τα Λιπάσματα έχουν μετατραπεί «σε ένα εργοστάσιο παραγωγής παρένθετων εταιρειών που μόνο σκοπό έχει την κερδοφορία των λίγων, του κ. Λαυρεντιάδη και της παρέας του», με αποτέλεσμα όχι μόνο τις - παράνομες - ομαδικές απολύσεις αλλά και τον τραγικό θάνατο ενός νέου εργαζόμενου σε ένα προδιαγεγραμμένο, όπως τόνισε, δυστύχημα, το οποίο συνέβη πριν από λίγους μήνες.

Ακόμα στάθηκε στις πολλές ομοιότητες του εργοδοτικού εγκλήματος με την τραγωδία των Τεμπών, σημειώνοντας ότι και σε αυτήν την περίπτωση τα συνδικάτα είχαν εγκαίρως προειδοποιήσει με κάθε τρόπο. Ωστόσο, με τεράστια ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, όλες οι καταγγελίες αγνοήθηκαν παντελώς.

Οπως η κυβέρνηση δεν ψάχνει σε βάθος τα πραγματικά αίτια στα Τέμπη, έτσι, ακόμα και σήμερα, η οικογένεια του αδικοχαμένου νέου εργαζόμενου δεν γνωρίζει κάτω από ποιες συνθήκες έχασε τη ζωή του στο εργοστάσιο, είπε, και πρόσθεσε: «Δεν φτάσαμε τυχαία εδώ, φτάσαμε γιατί οι κυβερνήσεις νομοθετούν και η συγκεκριμένη της ΝΔ, με τον απαράδεκτο νόμο Χατζηδάκη, έχει επιβάλει εργασιακό μεσαίωνα και αφήνει απροστάτευτους τους συνδικαλιστές στις ορέξεις του κάθε επιχειρηματία».

Χαρακτηριστικά ακόμα σημείωσε ότι αποτελεί μοναδικό φαινόμενο, μια βαριά χημική βιομηχανία που εμπίπτει στη συνθήκη SEVESO 3, όπως τα Λιπάσματα, να λειτουργεί εξολοκλήρου με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, χωρίς συμβούλιο υγιεινής και ασφάλειας στο εργοστάσιο.

«Το παράδειγμα των Τεμπών έδειξε για άλλη μια φορά ότι η ασφάλεια στην εργασία είναι αδιαπραγμάτευτη», είπε με τη σειρά του ο Μανώλης Κελαϊδάκης.

Ο ίδιος αναφέρθηκε στο χαρακτηριστικό παράδειγμα της έκρηξης και πυρκαγιάς που σημειώθηκε πριν από έναν χρόνο στις εγκαταστάσεις των Πετρελαίων, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «κινδύνεψε να ανατιναχθεί η Καβάλα εκείνη τη νύχτα». Οπως εξήγησε, η εργοδοσία προκειμένου να απαλλαχθεί από το «κόστος», επιχειρεί την εργολαβοποίηση των θέσεων εργασίας και να απαλλαχθεί από εξειδικευμένο και έμπειρο προσωπικό που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια, καθώς με ευθύνη της κυβέρνησης οι ελεγκτικοί φορείς αποσιωπούν την επικίνδυνη κατάσταση που έχει διαμορφώσει η εργοδοσία στις εγκαταστάσεις.

Οπως κατήγγειλε, εδώ και έναν χρόνο από το περιστατικό οι αρμόδιοι φορείς δεν έχουν κάνει το παραμικρό, και οι όποιες διαδικασίες έχουν κινηθεί, αυτό έγινε επειδή καταγράφηκε η έκρηξη. Ο ίδιος είπε ότι οι εργαζόμενοι έχουν ψηλά την προστασία της ασφάλειας της περιοχής και του περιβάλλοντος στις διεκδικήσεις τους, «γιατί εδώ ζούμε, εδώ μεγαλώνουμε τις οικογένειές μας» και θα συνεχίσουν τον αγώνα «για τις ζωές μας, για τις εγκαταστάσεις που αποτελούν δημόσιο πλούτο, για την ασφάλεια της πόλης μας».

Εφτά νεκρούς μετρά η εργατική τάξη τα τελευταία 3 χρόνια σε εργοτάξια και λατομεία στην Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, σημείωσε ο Αναγνώστης Καραμπατζάκης, ως αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της δουλειάς και της υποβάθμισης των αρμόδιων υπηρεσιών για την ασφάλεια στους χώρους εργασίας από όλες τις κυβερνήσεις.

Χαρακτηριστικά, ανέφερε ότι στο ΣΕΠΕ Καβάλας για όλη την Περιφέρεια απασχολούνται μόνο 3 εργαζόμενοι και στο Τμήμα Ασφάλειας της εργασίας άλλοι τόσοι. Ειδικότερα δε για τα μαρμαράδικα, που καλύπτουν περίπου το 80% της εξόρυξης και εξαγωγής μαρμάρου της χώρας, υπεύθυνη για τους ελέγχους είναι η υποστελεχωμένη Υπηρεσία Επιθεώρησης Μεταλλείων που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και έχει στην ευθύνη της όλη τη Βόρεια Ελλάδα.

Ακόμα, αναφέρθηκε σε πόστα όπως του τεχνικού Ασφαλείας και του ιατρού Εργασίας, κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, τα οποία στη σημερινή πραγματικότητα καταντούν τελείως τυπικά και συμβουλευτικά προς τον εργοδότη.

Στην παρέμβασή του ο Νίκος Τζανετής, αφού απαρίθμησε παραδείγματα που αναδεικνύουν τις τεράστιες ελλείψεις των ελεγκτικών μηχανισμών σε μέσα και προσωπικό, τόνισε: «Ολες οι κυβερνήσεις είναι συνένοχες για τα εργοδοτικά εγκλήματα στους χώρους εργασίας γιατί όλοι όσοι κυβέρνησαν έχουν φτιάξει αυτό το ειδυλλιακό τοπίο για τα αφεντικά και έναν εργασιακό μεσαίωνα για τους εργαζόμενους.

(...) Μιλάμε για τις ζωές μας, δεν γίνεται να δουλεύουμε απλά ελπίζοντας ότι δεν θα είμαστε εμείς οι "άτυχοι", ότι δεν θα κάτσει σε μας η στραβή.

`Η θα συνεχίσουμε να μετράμε νέες απώλειες, νέους σακατεμένους και νέα θύματα για να φουσκώνουν οι μεγαλοεργοδότες τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς ή θα διαλέξουμε τον δρόμο της διεκδίκησης για να υπερασπίσουμε τις ζωές και τα δικαιώματά μας».

Οπως εξήγησε, αυτό μπορεί να γίνει μέσα από την οργανωμένη πάλη των εργαζομένων, «με αυτόν τον αγώνα μας μπορούμε να επιβάλουμε να σταματήσουν οι χώροι δουλειάς να είναι "κοιλάδες των Τεμπών", να γίνει πράξη το σύνθημα όχι άλλος νεκρός για τα κέρδη τους.

Αυτός ο αγώνας είναι το χρέος της τάξης μας σε όλους τους νεκρούς που θυσιάστηκαν στον βωμό του κέρδους. Και πρέπει να τους το ξεπληρώσουμε γιατί μαζεύτηκαν πολλά χρωστούμενα και δεν το σηκώνουμε άλλο».