«Η Ελισάβετ και ο Κίμων εγκαθίστανται σε μια πόλη όπου η Ελισάβετ ισχυρίζεται ότι γεννήθηκε, εκεί σε ένα διαμέρισμα ζουν και κάθε βράδυ καλούν έναν επισκέπτη. Τα παιχνίδια μνήμης και η παγίδα που στήνει το ζευγάρι στον καλεσμένο έχουν το ίδιο μοτίβο, οριακά παιχνίδια υπαρξιακά και βίαια σαν ωρολογιακή βόμβα στα χέρια των προσώπων. Ενας αλληλοσπαραγμός και μια υπόσχεση ευτυχίας και διαφυγής από την πραγματικότητα αποτυπώνονται στο μονόπρακτο που παρακολουθεί ο θεατής. (...) Τα τραύματα του πολέμου, του εμφυλίου, ο φόβος για την επανάληψη των οδυνηρών γεγονότων που βίωσαν οι πρωταγωνιστές του έργου και το παρόν μιας πόλης που δεν έχουν θέση, δημιουργεί και τους ωθεί σε επικίνδυνα παιχνίδια αναζήτησης ταυτότητας και μιας σύνδεσης παρελθόντος και μέλλοντος», σημειώνει μεταξύ άλλων ο σκηνοθέτης.
Πρόκειται για μια παράσταση όπου τόσο το ίδιο το κείμενο (γραμμένο το 1965) όσο και η σκηνοθεσία αναδεικνύουν το βάρος της ήττας του εμφυλίου στους ανθρώπους που είχαν στο κοντινό τους περιβάλλον εκτελεσμένους, ισχυρές μνήμες από τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή, όπως άνθισαν μέσα από τους αγώνες του λαού. Το ζευγάρι προσπαθεί να διαχειριστεί αυτές τις μνήμες, επιχειρώντας να επιβιώσει σε μια πόλη αφιλόξενη, όπου τίποτα δεν είναι οικείο. Μπλέκεται έτσι σε ένα δύσκολο παιχνίδι δημιουργίας πλαστών αναμνήσεων και ανθρώπινων σχέσεων, στην προσπάθειά του να εφεύρει ρίζες και κοινωνικές αναφορές, να ορθοποδήσει, να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες της καθημερινότητας, στον κοινωνικό πόλεμο που συνεχίζεται και μετά τον εμφύλιο.
Παίζουν: Βασίλης Αφεντούλης (Κίμων), Βάνα Πεφάνη (Ελισάβετ), Γιάννης Στεφόπουλος (φωτογράφος).
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο 21.30, Κυριακή 20.00.
Γενική είσοδος 12 ευρώ, μειωμένο 10 ευρώ, μέλη του ΣΕΗ, άνεργοι και θεατρολόγοι 6 ευρώ.