Δεν φτάνει δηλαδή που τέλος Οκτώβρη ακόμα δεν έχουν καλυφθεί χιλιάδες κενά εκπαιδευτικών στα σχολεία, στη λογική του κόστους «πετσοκόβεται» προσωπικό ακόμα και για αυτές τις τόσο ευαίσθητες ανάγκες των παιδιών.

Πριν από λίγο καιρό πολλά δημοσιεύματα ανέδειξαν την περίπτωση του μαθητή Γιώργου Καλαρύτη, που γεννήθηκε με σύνδρομο Jacobsen και φοιτά στο Γενικό Λύκειο Βαρθολομιού χωρίς τον απαραίτητο γι' αυτόν συνοδό (Ειδικό Βοηθητικό Προσωπικό - ΕΒΠ), ενώ η εφημερίδα μας ανέδειξε την αντίστοιχη περίπτωση του μαθητή Σταύρου Σκουρτόπουλου, με μυική δυστροφία Duchenne, που φοιτά στο 3ο Γυμνάσιο Αργυρούπολης, στερούμενος το απαραίτητο γι' αυτόν ΕΒΠ, με κινδύνους για την υγεία και τη ζωή του.

Πάμπολλες είναι όμως και οι καταγγελίες γονιών που τα παιδιά τους χρειάζονται σχολικό νοσηλευτή, αλλά αυτός ακόμα δεν έχει φτάσει στο σχολείο τους.

Ο Γιώργος μάς μιλάει για την περίπτωση του γιου του που φοιτά στην Ε' τάξη σε Δημοτικό Σχολείο του Μενιδίου και διαγνώστηκε με Διαβήτη Τύπου 1 τον περασμένο Σεπτέμβρη. Κατέθεσαν τα σχετικά χαρτιά από το νοσοκομείο στο σχολείο, που μέσω της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης διαβιβάστηκαν στο υπουργείο, όμως ακόμα περιμένουν τον νοσηλευτή. Από το υπουργείο, δε, τους επιβεβαίωσαν ότι υπάρχουν εκατοντάδες ανάλογες αιτήσεις πανελλαδικά που δεν έχουν ικανοποιηθεί. «Πρέπει καθημερινά ή εγώ ή η γυναίκα μου να πηγαίνουμε στο σχολείο για να κάνουμε τις μετρήσεις και τις ενέσεις ινσουλίνης στο παιδί», εξηγεί ο πατέρας, ενώ θέτει το ερώτημα: «Αν συμβεί κάτι ποιος παίρνει την ευθύνη;»

«Ενα παιδί με Διαβήτη Τύπου 1 ινσουλινοεξαρτώμενο με ή χωρίς συνεχή παροχή ινσουλίνης (αντλία) διατρέχει τον κίνδυνο συνεχών υπογλυκαιμιών και υπεργλυκαιμιών που προκαλούν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του», εξηγεί η Ελλη από τη Χίο, της οποίας επίσης ο γιος διαγνώστηκε πέρυσι με διαβήτη, αλλά ακόμα δεν έχει στο σχολείο του νοσηλευτή για φέτος, ενώ και πέρυσι το υπουργείο έστειλε νοσηλευτή στο σχολείο του με καθυστέρηση δύο μηνών από την αίτηση. Η ίδια αναγκάζεται επίσης να πηγαίνει καθημερινά φέτος στο σχολείο για την αναγκαία παρακολούθηση του παιδιού της, ενώ θέτει πέραν των άλλων και την πλευρά ότι ζητούνται κάθε χρόνο γνωματεύσεις και εγκρίσεις σε μια ασθένεια που δεν είναι ιάσιμη αλλά εφ' όρου ζωής.

Η Μαρία είχε επίσης καταθέσει αίτηση για σχολικό νοσηλευτή στο σχολείο του γιου της, στο Περιστέρι, καθώς έχει βαριάς μορφής αλλεργία και το Νοσοκομείο «Αττικόν» εγγράφως επιβεβαίωσε ότι χρειάζεται παρακολούθηση από σχολικό νοσηλευτή. Αλλά ακόμα τον περιμένουν...

Είναι ακόμα πάρα πολλές αυτές οι περιπτώσεις που τα νοσοκομεία κάνουν διαγνώσεις και υποδεικνύουν ότι παιδιά με σοβαρές παθήσεις πρέπει να παρακολουθούνται στο σχολείο τους από νοσηλευτές, ωστόσο τα σχολεία παραμένουν ακάλυπτα και οι γονείς εκπέμπουν κραυγή αγωνίας και αγανάκτησης γι' αυτήν την κατάσταση.

Είναι ακόμα χαρακτηριστικό ότι σε σχετικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο έχουν αρχίσει και δημοσιεύονται μικρές αγγελίες από γονείς που αναζητούν ιδιώτες νοσηλευτές για να εξασφαλίσουν την καθημερινή επίβλεψη και ασφάλεια των παιδιών τους στο σχολείο, όπως ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά με την ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη στην οποία αναγκάζονται να καταφύγουν πολλοί γονείς.

Για το θέμα έκανε παρέμβαση στη Βουλή το ΚΚΕ με Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε και συζητήθηκε πρόσφατα. Εκεί η υφυπουργός Παιδείας, Ζέττα Μακρή, παραδέχτηκε ότι πάνω από το 20% των αιτήσεων που έχουν γίνει μέχρι στιγμής για σχολικούς νοσηλευτές δεν έχει καλυφθεί. Το χειρότερο είναι ότι άφησε να εννοηθεί ότι κάποιες ίσως και να μην καλυφθούν καθόλου κατά τη διάρκεια της χρονιάς καθώς, όπως είπε, κατά περίπτωση «υπάρχουν διοικητικοί, οικονομικοί περιορισμοί, για παράδειγμα περιορισμένες οικονομικές πιστώσεις ανά Περιφέρεια, οι οποίες είναι και αυτές ένα πρόσθετο εμπόδιο»... επιβεβαιώνοντας ότι ακόμα και τέτοιες ανάγκες ζωτικής σημασίας μπαίνουν στο ζύγι του κόστους!

Η υφυπουργός ισχυρίστηκε ότι στις προηγούμενες φάσεις των προσλήψεων αναπληρωτών υπήρχαν δεκάδες κενά για τα οποία δεν βρέθηκαν υποψήφιοι από τον κλάδο ΠΕ 25 (σχολικών νοσηλευτών), γι' αυτό και δόθηκε δυνατότητα πρόσληψης αναπληρωτών από τον κλάδο ΠΕ 87.02 (νοσηλευτές). Ωστόσο, αυτά είναι οι μισές αλήθειες, γιατί αυτοί είναι δύο πίνακες προσωπικού που είναι κλειστοί. Θα μπορούσε η κυβέρνηση εφόσον οι ανάγκες είναι πολλαπλάσιες από τον αριθμό του προσωπικού που υπάρχει στους πίνακες, να τους ανοίξει ώστε περισσότεροι απόφοιτοι Νοσηλευτικής να ενταχθούν σε αυτούς ή θα μπορούσε ακόμα να προκηρύξει και νέο διαγωνισμό ΑΣΕΠ προκειμένου να προσλάβει το απαιτούμενο προσωπικό.

Είναι όμως πολιτική επιλογή η εξοικονόμηση προσωπικού ακόμα και σε αυτόν τον τομέα, όπως συνολικότερα στην Παιδεία, στην Υγεία κ.α. Οι προθέσεις της κυβέρνησης για το συγκεκριμένο θέμα φάνηκαν από το καλοκαίρι, οπότε με προφορικές εντολές προς τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, στα τέλη Αυγούστου, δινόταν κατεύθυνση να περικοπούν χιλιάδες θέσεις αναπληρωτών Παράλληλης Στήριξης, ΕΒΠ και νοσηλευτικού προσωπικού από τα σχολεία. Την περίοδο του προγραμματισμού των αναγκών των σχολείων, το υπουργείο Παιδείας ζητούσε να ομαδοποιούνται οι ανάγκες σε σχολικούς νοσηλευτές και ΕΒΠ, ορίζοντας σε κάθε σχολείο να υπάρχουν μέχρι 2 εργαζόμενοι στην Παράλληλη Στήριξη, ανεξάρτητα από τον αριθμό των διαγνώσεων που υπάρχουν, κάτι που ξεσήκωσε κύμα αντιδράσεων από εκπαιδευτικούς και γονείς.

Να σημειωθεί ότι οι αιτήσεις για σχολικούς νοσηλευτές για το τρέχον σχολικό έτος έγιναν μέχρι τις 30 Ιούνη για όσους είχαν μέχρι τότε σχετική διάγνωση (από 1η Σεπτέμβρη και για όλο τον χρόνο γίνονται αιτήσεις για διαγνώσεις που προκύπτουν στην πορεία), οπότε το υπουργείο γνώριζε εγκαίρως τις αυξημένες ανάγκες και συνειδητά έδωσε κατεύθυνση για... περικοπές και εκπτώσεις στην κάλυψή τους. Στο ίδιο εξάλλου φαίνεται να αποσκοπεί και η πρόσφατη ΚΥΑ, με την οποία ορίζεται ότι σχολικοί νοσηλευτές και ΕΒΠ μπορούν να ασκούν τα καθήκοντά τους σε μαθητές και συστεγαζόμενων σχολείων με αυτά στα οποία έχουν τοποθετηθεί...

Στην πράξη, σήμερα, μετά από τις τρεις φάσεις προσλήψεων αναπληρωτών, στην Παράλληλη Στήριξη, στο ΕΒΠ και τους νοσηλευτές υπάρχουν τα πιο πολλά και δραματικά κενά. Εκπαιδευτικοί μάς περιγράφουν περιπτώσεις που συμμαθητές, παιδιά των διπλανών θρανίων, προσπαθούν να στηρίξουν τους συμμαθητές τους που έχουν διαγνώσεις, αναλαμβάνοντας πλευρές του ρόλου του συνοδού ή του εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης που δεν έχει φτάσει ακόμα στο σχολείο... Προφανώς όμως ούτε μικροί μαθητές ούτε καν εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να αναλάβουν τον ρόλο του σχολικού νοσηλευτή απέναντι σε μικρά παιδιά που πρέπει να παρακολουθούνται από εξειδικευμένο, εκπαιδευμένο προσωπικό!