Ο Ευριπίδης γράφει και παρουσιάζει τις «Τρωάδες» στα Μεγάλα Διονύσια το 415 π.Χ. Το έργο είναι ένα αμείλικτο «κατηγορώ» για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Είναι ένα έργο με φόντο τον πόλεμο, όχι μόνο εξαιτίας της θεματικής του αλλά και λόγω της ιστορικής περιόδου κατά την οποία γράφτηκε: Μόλις είχε διαπραχθεί από τους Αθηναίους μία από τις σκληρότερες γενοκτονίες της αρχαιότητας, η καταστροφή της Μήλου και η σφαγή των Μηλίων.
Οι «Τρωάδες» αποτελούν μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια σ' αυτούς που οδηγούν τους λαούς στην κάθε είδους αιχμαλωσία και στη δουλεία. Ενάντια σ' αυτούς που ταπεινώνουν, βιάζουν, θανατώνουν και εξευτελίζουν νέους, γέρους και παιδιά.