Εκθεση εικαστικών έργων, αφιερωμένη στον αγώνα των υγειονομικών, μέσα στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ
Χαρά Αμοιρίδου, «Το Φιλί», 30 × 40 εκ., μεικτή τεχνική, 2020 |
Παρουσιάζονται εικαστικά έργα ποικίλων μορφών έκφρασης (ζωγραφική, σχέδιο, ψηφιακή εικόνα, φωτογραφία), ενώ στη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν και παράλληλες εκδηλώσεις στους εξωτερικούς χώρους του νοσοκομείου.
Τα έργα που εκτίθενται έχουν ως αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την έναρξη της πανδημίας και τον τιτάνιο αγώνα του προσωπικού των νοσοκομείων να αντεπεξέλθει στις ανάγκες της περίθαλψης των ασθενών μέσα σε συνθήκες υποστελέχωσης και υποχρηματοδότητησης του δημόσιου συστήματος Υγείας.
Οι καλλιτέχνες με τα έργα τους συμπαραστέκονται στους υγειονομικούς, αναγνωρίζοντας την προσφορά τους. Σηκώνουν μαζί τους τη γροθιά και αγωνίζονται στο πλάι τους για όλα όσα διεκδικούν. Ταυτόχρονα, προσπαθούν μέσα από την τέχνη να τους δώσουν κουράγιο για τη συνέχιση του αγώνα τους.
Η καλλιτεχνική ομάδα FireArt ιδρύθηκε τον Γενάρη του 2019 από καλλιτέχνες που ζουν στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα και έχουν παρουσία στην Ευρώπη και αλλού, και διευρύνεται διαρκώς με τη συμμετοχή εικαστικών, μουσικών, χορευτών, performers και θεωρητικών της Τέχνης.
Στόχος της καλλιτεχνικής ομάδας είναι ο επαναπροσδιορισμός του χρέους των καλλιτεχνών όχι απλά απέναντι στην τέχνη, αλλά απέναντι στο πρωτότυπό της, τη ζωή. Φιλοδοξεί να αποδώσει στην τέχνη τον πραγματικό κοινωνικό ρόλο της, να επέμβει στην πολιτική και πολιτιστική πραγματικότητα, να δώσει διέξοδο στους δημιουργούς που προβληματίζονται, να επικοινωνήσει με το πλατύ κοινό και να του δείξει τον δρόμο για να αλλάξει την πραγματικότητα προς όφελός του. Για να γεννήσουν οι ωδίνες «έναν νέο κόσμο, στο μπόι των ανθρώπων και των ονείρων», «για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος».
Ανδριάννα Κουμεντάκου, «Slum reformation», 50 x 70, digital art, 2021 |
Μιλώντας για την πρωτοβουλία και τα έργα τους, οι καλλιτέχνες αναδεικνύουν με ιδιαίτερη έμφαση τη σημασία της συμμετοχής στον κοινό αγώνα αλλά και της αλληλεγγύης.
Οπως είπε η Χρύσα Κοφίνα, «η πρωτοβουλία για την έκθεση έργων μέσα σε ένα νοσοκομείο αναφοράς Covid γεννήθηκε από την ίδια την αντίληψη της ομάδας μας για τον κοινωνικό ρόλο της τέχνης. Δεν μπορούσε να μας αφήσει ασυγκίνητους η δραματική κατάσταση μέσα στα νοσοκομεία, με το προσωπικό να δουλεύει αδιάκοπα, χωρίς να υπάρχει κρατική φροντίδα για πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά τα πάντα να ανάγονται στην ατομική ευθύνη. Ατομική ευθύνη υπάρχει τελικά. Είναι η ευθύνη του καθενός μας να αντιληφθεί τις αιτίες που η υγεία του λαού αφήνεται στην τύχη, την ίδια ώρα που οι ανάγκες του κεφαλαίου υπηρετούνται με συνέπεια και προθυμία. Να αντιληφθεί και να δράσει.
Αυτός είναι και ο στόχος του έργου μου "Στην πρώτη γραμμή", να κάνει τους εργαζόμενους να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που έχουν σαν γρανάζια στην κίνηση της Ιστορίας και να δράσουν για το συμφέρον του λαού».
Ο Χαράλαμπος Τουμπέκης σημείωσε πως «είναι πολύ σημαντικό, μέσα σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, να μπορούμε να συμπαρασταθούμε, έστω και συμβολικά, στο υγειονομικό προσωπικό αλλά και στους νοσηλευόμενους ενός νοσοκομείου που δίνει την καθημερινή μάχη, σώζοντας χιλιάδες ζωές. Η τέχνη δεν μπορεί να λύσει προβλήματα, αλλά στέκεται αρωγός και προσπαθεί να εξυψώσει το ηθικό όλων αυτών που έδωσαν τα πάντα όλη την περίοδο της πανδημίας. Ενώνουμε τη φωνή μας με τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και όλο το προσωπικό για να γίνει πιο δυνατή η διεκδίκηση και η απαίτηση για ένα δημόσιο σύστημα Υγείας που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των συνανθρώπων μας. Μέσα σε έναν χώρο τόσο ιδιαίτερο και ευαίσθητο, όπως ένα νοσοκομείο, τα εικαστικά έργα και τα δρώμενα αποκτούν μια κάπως διαφορετική υπόσταση».
Χρύσα Κοφίνα, «Στην πρώτη γραμμή», ακρυλικά σε καμβά, 100 x 130 εκ., 2021 |
Η Νεφέλη Κυριάκου μιλά για το έργο της «Αλληλεγγύη» και εξηγεί: «Μερικοί από εμάς μπορεί να νιώθουμε μόνοι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, αλλά όλοι πρέπει να θυμόμαστε ότι η αλληλεγγύη είναι ένα εξαιρετικό όπλο για τέτοιες στιγμές. Η γριούλα προσφέρει γλαδιόλες σε κάποιον. Αυτό το λουλούδι επιλέχθηκε για τον εξής λόγο: Το αρχαίο όνομα για τις γλαδιόλες ήταν xiphium, από την ελληνική λέξη xiphos, που σημαίνει σπαθί. Το όνομά του άλλαξε αργότερα σε γλαδιόλες, που προέρχεται από τη λατινική λέξη gladius, που σημαίνει επίσης σπαθί. Γι' αυτό συσχετίστηκε με τους μονομάχους και έτσι συμβολίζει τη δύναμη ή τον χαρακτήρα αυτού που ποτέ δεν τα παρατάει».
Με έργα τους συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Χαρά Αμοιρίδου, «Το Φιλί», 30 x 40 εκ., μεικτή τεχνική, 2020
Γιώργος Κιτσούκης, «Ατιτλο», λάδι σε καμβά, 100 x 150 εκ., 2020
Ανδριάννα Κουμεντάκου, «Slum reformation», 50 x 70, digital art, 2021
Χρύσα Κοφίνα, «Στην πρώτη γραμμή», ακρυλικό σε καμβά, 100 x 130 εκ., 2021
Νεφέλη Κυριάκου, «Αλληλεγγύη», μολύβι σε χαρτί, 90 x 42 εκ., 2020
Χαράλαμπος Τουμπέκης, «Μορφή» και «Καρδιά», λάδι σε καμβά, 45 x 55 εκ. και 40 x 50 εκ., 2020
Μαρίνα Σημάδη, «Ατιτλο», φωτογραφία, 60 x 90, ψηφιακή εκτύπωση, 2021
Μάρκος Τραϊτοράκης, «Ανθρωπογεωγραφία», 4 φωτογραφίες 30 x 40 εκ. και ένα κείμενο, ψηφιακή εκτύπωση, 2020
Νεφέλη Κυριάκου, «Αλληλεγγύη», μολύβι σε χαρτί, 90 x 42 εκ., 2020 |
Στις παράλληλες εκδηλώσεις συμμετέχουν: Φωτεινή Αναστασίου, Βασιλική Γκρανοπούλου, Αναστασία Ευθυμιάδου, Θεοδώρα Σάβιτς, Βερονίκη Τσουγκράνη, Μελίνα Τσουρεκά.
Χαράλαμπος Τουμπέκης, «Μορφή» και «Καρδιά», λάδι σε καμβά, 45 x 55 εκ. και 40 x 50 εκ., 2020 |
Νάσος Χαλκίδης, «Παροπλισμένες μνήμες», μικτή τεχνική σε καμβά, 240 x 210 εκ., 2021 |